Behawiorysta

xD xD xD xD xD

Remigiusz Mróz to autor młodego pokolenia, który w tak młodym wieku może pochwalić się ogromnym dorobkiem literackim. Słynna seria z Joanną Chyłką odnosi ogromne sukcesy, doczekała się też swojej ekranizacji. Niestety serial ten osobiście uważam za słaby. Twierdzę tak, gdyż znam treść książek i tu powstaje zgrzyt, którego nie potrafię zaakceptować.

Drugą serię autora jaką przeczytałam to trylogia z Sewerynem Zaorskim. Świetne książki, uśmiałam się do łez z ,,tateła" czy ,,spirali czemulności". Bardzo chętnie oglądnęłabym serial na jej podstawie, ale obawiam się, że nie będzie on tak zabawny jak książka.

Teraz na warsztat wzięłam trylogię z Gerardem Edlingiem. Przygodę z naszym specyficznym prokuratorem rozpoczęłam niestety od serialu. Po pierwszych odcinkach stwierdziłam, że muszę to przeczytać. Przyznam, że z początku było mi ciężko czytać, bo za bardzo porównywałam książkę z serialem, który niestety bardzo różni się od pierwowzoru. Jest wiele różnic, które dla mnie osobiście są nie do przyjęcia. Gdybym miała oglądać bez znajomości książki, ekranizacja wypada dobrze, a nawet bardzo dobrze. Nie mniej jednak książka i serial to dwie różne sprawy, jedynie łączy je ze sobą postać behawiorysty i psychopaty. Z zatem o co chodziło w książce? O tym już za chwilę.

W jednym z opolskich przedszkoli zamaskowany mężczyzna terroryzuje dzieci i przedszkolanki. Na stronie internetowej cały czas transmituje swoje poczynania. Mężczyzna z pośród zakładników wybiera dwie ofiary, a widzom nakazuje wręcz, żeby dokonali wyboru, kto ma zginąć. Społeczeństwo musi wybrać między dorosłą kobietą a małym dzieckiem. Kogo wybiorą internauci?

Oczywiście policja, prokuratura i wszystkie służby próbują zlokalizować przedszkole i uratować zakładników. Rozpoczyna się wyścig z czasem, bo tajemniczy mężczyzna dał społeczeństwu niewiele czasu na podjęcie tej trudnej decyzji. W śledztwo zostaje wmanewrowany były prokurator Gerard Edling. Edling po mistrzowsku odczytuje mowę ciała, jest tytułowym behawiorystą.

Niestety nie udaje się uratować jednego z zakładników, ale policja aresztuje zamachowca. Rozpoczynają się przesłuchania, jednak w internecie znów zawrzało. Kolejny zamaskowany mężczyzna rozpoczyna swoje widowisko. Społeczeństwo znów musi podjąć trudną decyzję. Kto tym razem straci życie? Młody mężczyzna czy chora kobieta?

Kogo wybierze lud? Kim jest zamaskowany mężczyzna? W jak celu organizuje te audycje w internecie?

Książkę ogólnie czyta się przyjemnie, pod warunkiem, że nie zna się serialu. Akcja rozpoczyna się na samym początku i nie zwalnia aż do samego zakończenia, które wiele wyjaśnia, ale równocześnie pozostawia kilka niewyjaśnionych kwestii.

Autor serwuje nam potężna dawkę emocji. Emocji, które każdy z nas skrywa głęboko na dnie swojej duszy.

Kończąc polecam Wam tą pozycję, ale zastanówcie się od czego zacząć, od serialu czy książki? W zasadzie od czego nie zaczniecie i tak będziecie je porównywać.

Ta książka zabiera nas w moralną podróż, po której już nie będziemy tacy sami.

Remigiusz Mróz ze swoim niesamowicie płynnym stylem sprawia, że powieść czyta się łatwo i szybko, ale nie bezmyślnie ? autor ze szczególną dbałością przygotował historię, przy której nasz mózg będzie pracował na wysokich obrotach. Dylematy, jakie stawia przed bohaterami, ale także i w pewnym sensie przed czytelnikiem, nie raz spędzały mi sen z powiek, nawet już po lekturze. Okrucieństwo, wybór pomiędzy złem mniejszym i większym, gdzie nawet i te różnice się zacierają, jak i również zagrożenia płynące z wolności w internecie mieszają się z odrobiną nadziei i dobra (a także kilkoma trupami), tworząc przy tym ?Behawiorystę?.

Gerard Edling to były prokurator, specjalista od kinezyki. Nie jest geniuszem na miarę powieści science-fiction, jest zwykłym człowiekiem i właśnie to sprawiło, że zakochałam się w tej postaci od pierwszych kilku linijek tekstu. Behawiorysta, jak nazywają go ludzie z byłej pracy, ma szansę wykazać się przy sprawie kompozytora, czyli niezwykle inteligentnego i opanowanego psychola, który zajął przedszkole i stawia całej Polsce pytanie ? kto powinien zginąć? Jego działania opierają się na dylemacie wagonika, co jakiś urozmaica swoją chorą zabawę, jednocześnie zmuszając do podjęcia decyzji miliony osób i uświadamiając, że bezczynność również jest wyborem z konsekwencjami. Książka trzyma w napięciu. Kiedy czytelnik myśli już, że i on już przesądził ? zamaskowany morderca dodaje kolejny fakt, po którym burzy się cała logika naszego myślenia

Remigiusz Mróz nie szczędzi szczegółów i nie boi się pokazania świata takiego, jakim jest ? czasem zwyczajnie okrutnego. Pełna łączących się w satysfakcjonujący sposób wątków powieść na pewno dostarczy wam cały rollercoaster emocji i nie zawsze będą to emocje pozytywne. Podczas czytania odkrywamy coraz więcej warstw, kolejne sprawy się wyjaśniają, a inne dopiero pojawiają, dając nam coraz to szerszą perspektywę, pokazując, że nie wszystko jest tak czarno-białe, jak nam się wydaje.

Ta książka jest pozycją obowiązkową dla każdego fana tego autora oraz dla ludzi, którzy są gotowi rozmyślać nad historią jeszcze długi czas po jej skończeniu. Daje do myślenia, otwiera oczy oraz robi z nas obserwatorów sytuacji, których nigdy nie chcielibyśmy doświadczać, a przy tym nadal dostarcza mnóstwo zabawy przy czytaniu i nie męczy.

Któregoś dnia w internecie pojawia się nagranie z przedszkola, w którym zasłaniający się maską chirurgiczną zamachowiec grozi zabiciem dzieci i wychowawców. Gdy lufa pistoletu zamachowca wypluwa pierwszy pocisk, internauci przekonują się, że mężczyzna nie rzuca słów na wiatr. Bardzo szybko okazuje się, że zabójstwo w przedszkolu to preludium "Koncertu krwi", a zamachowiec zyskuje miano Kompozytora. Jego tożsamość, zamiary i motywację może rozszyfrować jedynie pogrążony w niesławie były prokurator, Gerard Edling zwany Behawiorystą, specjalista od komunikacji niewerbalnej, mistrz odczytywania mowy ciała. Czy zdoła to zrobić, zanim Kompozytor zagra kolejną nutę "Koncertu krwi"?
Remigiusz Mróz wciągnął mnie w swoją twórczość cyklem powieści o Joannie Chyłce. Bardo chętnie sięgnąłem więc po "Behawiorystę", licząc, że w nieco innych okolicznościach fabularnych talent pana Mroza ponownie mnie oczaruje. Trochę się jednak przeliczyłem, bo o oczarowaniu w przypadku "Behawiorysty" nie może być mowy. Ale o rozczarowaniu również nie. Określiłbym tę powieść jako średniej klasy thriller, zawierający zarówno wątki i momenty bardzo ciekawe, wciągające, jak i takie, które jakoś w tej powieści nie pasują i tłamszą jej realizm. Ponadto cała ta historia wydaje mi się być opowiedziana zbyt szybko, zbyt powierzchownie, przez co brakuje mi tu pewnej fabularnej, jak i pozafabularnej głębi, która mnie, jako czytelnika, mogłaby pochłonąć bez reszty.
Kinezyka jest nauką niewątpliwie bardzo ciekawą, podobnie zresztą jak momenty, w których Mróz niektóre teorie tej nauki wplata w powieść, i to niezależnie, czy autor przytacza teoretyczne założenia kinezyki, czy też na podstawie bezpośrednich relacji pomiędzy Kompozytorem a Behawiorystą ukazuje jej praktyczne zastosowanie. Jednak wspomniany wyżej, odczuwalny na niestety zbyt wielu stronach, brak fabularnej głębi sprawia na mnie wrażenie niewykorzystania potencjału zawartego w powieści. Chwilami odnosiłem wrażenie, że Mróz chce się jedynie popisać swoją wiedzą na temat komunikacji niewerbalnej, nie bardzo wiedząc, do którego elementu fabuły ją przykleić. Na plus na pewno zaliczę "Behawioryście" akapity poświęcone psychice ludzkiej i jej podatności na sugestie i przeróżne manipulacje. Czytelnicy lubiący podejmowanie takich kwestii w powieściach z pewnością znajdą tu kilka kęsów, które przełkną ze smakiem.
Jeśli chcecie przeczytać coś dobrego, to na pewno "Behawiorystę" śmiało możecie w swoich czytelniczych planach ująć. Ale jeśli szukacie czegoś, co zmrozi wam krew w żyłach, targnie emocjami i pozytywnie nadszarpnie nerwy, wybór "Behawiorysty" nie będzie tu idealny. Ta książka napisana jest zbyt lekko, zbyt - powiem nawet - pobieżnie, by można ją było nie tylko przeczytać, ale i przeżyć.

Wciągający kryminał o nieprzewidywalnych zwrotach akcji i pełny zagadkowych intryg. Autor takich bestsellerów jak "Wieża milczenia" czy "Immunitet" znów wspiął się na wyżyny tworząc znakomitą książkę "Behawiorysta". Tym razem głównym bohaterem staje się nieobliczalny prokurator. Dramatyczna akcja rozgrywka się w niewinnym przedszkolu pełnym dzieci. Historia z początku wydawać by się mogło spokojna, zmienia się błyskawicznie i nadaje szybki tempo licznym skomplikowanym wątkom. Doskonały kryminał, a do tego rodzimej produkcji, to cieszy jeszcze bardziej. Warto ;)

Behawiorysta wciąga, ale to niestety jedyne co mogę powiedzieć dobrego o książce. Moim zdaniem autor niepotrzebnie epatuje okrucieństwem. Postaci są płaskie. Pewne elementy wątków dają się przewidzieć. Do tego miałem wrażenie, że kupując i czytając książkę uczestniczę w "Koncercie Krwi". Nie polecam.

Ta książka Remigiusza Mroza jest zupełnie inna niż dotychczasowe.Ta książka to wręcz mistrzowskie połączenie kryminału z thrillerem, a wszystko to na najwyższym poziomie. Fabuła jest bardzo mroczna i wciągająca. Z całą pewnością powalają wykreowane po mistrzowsku sylwetki bohaterów oraz ich wiedza na temat mowy ciała, którą pogrywają bez skrupułów. Moim zdaniem to naprawdę kawał dobrej, choć dość krwawej lektury, którego przeczytane strony przewijają się błyskawicznie. Szczerze polecam, bo mnie naprawdę i bez ściemy urzekła.

Jeden z najlepszych kryminałów, jakie ostatnio wpadły w moje ręce. Wciąga już od pierwszej strony, bo na dzień dobry zaczyna się zajęciem przedszkola przez zamachowca. Potem jest już tylko... LEPIEJ! Skomplikowana fabuła, bardzo interesujący bohaterowie, precyzyjnie zaplanowana intryga i jak zawsze Mróz, który bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę. Lektura tej powieści to czysta przyjemność. Gorąco polecam szczególnie fanom dobrych, polskich kryminałów!

Książki Remigiusza Mroza znane są z dynamicznego tempa, zwrotów akcji oraz dużej dawki emocji. Po przeczytaniu Behawiorysty mogę stwierdzić, że w całości podzielam tę opinię.
Behawiorysta to połączenie powieści kryminalnej z thrillerem, którego przeczytałam w niecałe dwa dni. Książkę czyta się bardzo szybko i nawet nie wiemy, kiedy strony tak szybko uciekają. Powód tego jest tylko jeden: chcemy jak najszybciej znać zakończenie. Początek Behawiorysty jest nawet spokojny, ale kiedy po kolejnych próbach nie udaje się schwytać przestępcy, a coraz więcej osób znajduje się w zagrożeniu, to akcja nabiera żwawego tempa, a dramatyczny zwrot akcji zmienia całkowicie klimat książki. Podczas czytania tego kryminału musiałam się zmusić do głodówki, bowiem tej książki nie da się przeczytać z przerwami (tylko na jedzenie) oraz bez wzrostu adrenaliny i ciśnienia, gdyż wiele momentów trzyma nas w niepewności, a kiedy już wychodzimy na prostą, wszystko diametralnie się zmienia.

Zasługę tę trzeba też przypisać jedynemu w swoim rodzaju bohaterowi, Gerardowi Edlingowi, ponieważ książka bez niego, nie byłaby taka dobra. Człowiek, który spadł na samo dno życiowe znów może wypłynąć na powierzchnię. Edling idealnie zdaje sobie z tego sprawę, dlatego by osiągnąć swój cel, dużo poświęca. Naprawdę bardzo polubiłam tego bohatera i w napięciu czekałam na jego dalsze losy. Gerard wyróżnia się swoim charakterem, nieprzeciętnością, a także perfekcyjnością, jest doskonały w swoim zawodzie. W Behawioryście stanowi dużą siłę napędową i nie sposób się z nim nie zżyć.
Na podziw zasługuje także sam zamachowiec, który wbrew pozorom nie jest taki głupi, jak się wydaje i na pewno nie zamierza dać się łatwo złapać. Jest on nie lada zagadką, dla której czyta się jeszcze szybciej.

Behawiorysta to książka, którą trzeba przeczytać jednym ciągiem. Nawet jeśli ją odłożymy to po krótkim czasie powrócimy do niej. Remigiusz Mróz zadbał oto, żeby w Behawioryście nie zabrakło dużej dawki emocji, zaskakujących zwrotów akcji oraz nieszablonowych bohaterów, a szokujące zakończenie mówi samo za siebie i na pewno wprawi nie jednego czytelnika w zdenerwowanie.
Jeżeli ktoś lubi kryminalne powieści jednotomowe to zapraszam do czytania!

....

Pojawienie się internetu otworzyło wiele drzwi, które nigdy nie powinny być nawet uchylone... Anonimowość i nieskończone możliwości sieci umożliwiły bowiem to, na co nie mielibyśmy odwagi w bezpośrednim kontakcie z drugim człowiekiem. Wszelkie granice przekroczył jednak Kompozytor, wplątując ludzi w swoje zbrodnie i zmuszając ich do wybory ofiary.

Tytułowy Behawiorysta ma za zadanie pomóc w zrozumieniu i ujęciu Kompozytora. Okazuje się jednak, że morderca jest na to doskonale przygotowany i opanował mowę ciała do perfekcji. Wyzwał tym samym Behawiorystę na pojedynek, który zelektryzuje nie tylko całą Polskę, ale również świat. Zafascynowany muzyką przestępca pragnie bowiem zagrać koncert na ludzkich nerwach, uczuciach i pierwotnych instynktach.

Remigiusz Mróz napisał książkę, która mogłaby dziać się tu i teraz. Autor pokazał tym samym, że każdy z nas ma w sobie nutkę zła, która czasem tylko czeka, żeby w nas zagrać. Pamiętam jeszcze zajęcia na psychologii i filozofii, gdzie rozpatrywałam dylematy z wagonikiem i dyskutowałam o ludzkiej psychice. Fabuła stworzona przez autora jest jednak znacznie bardziej realistyczna i przerażająca niż moje ówczesne rozważania.

Behawiorysta to książka, obok której nie można przejść obojętnie... Budzi emocje, refleksje i na długo pozostaje w pamięci. Niezaprzeczalnie najlepsza książka Remigiusza Mroza, a moim zdaniem najbardziej wciągająca, elektryzująca i przerażająca lektura tego roku. Jestem pod wielkim wrażeniem pomysłu, analogii muzycznych, bohaterów i przede wszystkim dynamizmu i licznych zwrotów akcji. Dziękuję za tę niebezpieczną i zapierającą dech w piersiach przygodę!

Wow! Jeden z lepszych kryminałów, jakie wpadły mi ostatnio w ręce i szczerze mówiąc nie jest kompletnie taki jak inne. Nie ma tu typowego gliniarza czy detektywa, ale Gerard Edling, który zajmuje się kinezyką. Dziwna postać, jak na pierwszoplanowego bohatera powieści kryminalnej? A jednak to on tutaj odgrywa główną rolę i wokół niego toczy się fabuła. Wokół niego i gościa, który wtargnął do przedszkola grożąc, że zabije wychowawców i dzieci? Napięcie sięga zenitu i czyta się z zapartym tchem! Polecam!

Kolejny raz Mróz, kolejny raz mistrzowska książka. Jeśli ktoś lubi kryminały to myślę, że będzie tą książką zachwycony. Trzyma w napięciu już od samego początku, a dalej jest już tylko lepiej. Wiecie, to tak, jak u Hitchocka z tym trzęsieniem ziemi i tak dalej... ;) Mróz potrafi prowadzić taką narrację, że nie sposób się od książki oderwać. Stopniuje napięcie, bawi się z czytelnikiem i nie pozwala mi dotrzeć do prawdy właściwie aż do ostatniej kartki. Kilka nocy z głowy, ale warto! Polecam!

"Behawiorysta" to książka znacznie odmienna od tych, do których przyzwyczaił nas Remigiusz Mróz. Miłośnicy autora znajdą tu jednak stałe fragmenty, dzięki którym łatwo się odnajdą -zabójstwo, pościg, porwanie. Fabuła jest nietuzinkowa i dość nieprzewidywalna, mi osobiście nasunęły się skojarzenia z "Piłą" i wymierzaniem sprawiedliwości przez głównego bohatera. Fabuła mroczna i brutalna. Motyw odczytywania mowy ciała niezwykle ciekawy i nadający całość pikanterii. Warta poznania pozycja, polecam!