Chłopiec z Aleppo, kóry namalował wojnę

Adam to czternastoletni chłopak mieszkający z rodziną w Aleppo. Kontakt ze światem znacząco utrudnia mu zespół Aspergera ? to, co dla zwykłego człowieka wydaje się być oczywiste, Adamowi sprawia wiele kłopotu. Ma on jednak niezwykły talent i swoją wrażliwość na wyraża w obrazach. Obecnie najczęściej są to smutne sceny przedstawiające rozpoczynającą się wojnę. W ten sposób nie tylko odreagowuje przeżywane emocje, ale również pokazuje światu swój punkt widzenia. Często w sposób dość drastyczny, jednak otaczająca go rzeczywistość zdecydowanie nie zapewnia mu komfortowego dzieciństwa.
Całość recenzji dostępna pod adresem: http://zapach-ksiazek.pl/chlopiec-z-aleppo-ktory-namalowal-wojne/

"Pewnego dnia, kiedy wojna się skończy, pokażę ludziom swoje obrazy, żeby wiedzieli, co się naprawdę wydarzyło."
Niezwykle emocjonalna, poruszająca i przenikliwa powieść. Wyrazista, sugestywna i przekonująca. Mocne i dobitne obrazy wojny w Syrii, łańcuch dramatycznych wydarzeń, odsłona ludzkiego cierpienia, bólu, krzywdy i straty. Świat, który z wyjątkowo kolorowego, wypełnionego różnorodnymi odcieniami z palety barw, poprzez wstrząsające tragedie zmienia się w szarość i czerń przeplataną czerwienią. Przeszywające serce zestawienie niewinności, szczerości i prostoduszności dziecka z zepsuciem, potwornością i bezdusznością wojny.
Wciąga znakomity styl narracji, opowieść prowadzona przez nieprzeciętnie wrażliwego czternastolatka, z syndromem Aspergera, mocno osadzonego w przyzwyczajeniach i rutynowych czynnościach, nierozumiejącego kontaktów międzyludzkich, zachowującego dystans fizyczny, obsesyjnie zainteresowanego jedną dziedziną sztuki. Jednocześnie odbierającego świat kolorystycznymi skojarzeniami, potrafiącego ekspresywnie go opisać, wykazującego się nadzwyczajnym talentem malarskim. Chłopiec z Aleppo, w którego szczęśliwe dzieciństwo brutalnie wkracza wojna, wyrywając go z bezpiecznego azylu, dokonując straszliwych spustoszeń w duszy, nasączając strachem, zmuszając do przyjęcia niechcianych makabrycznych wspomnień. Lecz wojna ponosi druzgocącą klęskę w próbie zatrucia jadem serca młodego artysty. Pomimo przerażających doświadczeń wciąż mieszka w nim dobroć, uczciwość i serdeczność, ale również wiara, nadzieja i miłość.
Silnie przywiązujemy się do Adama, intensywnie odbieramy malowane przez niego obrazy, uwalniamy ogromne pokłady empatii, współodczuwania i zrozumienia. Domowe ognisko próbujące przetrwać, pustka po nagłym zniknięciu bliskich i znajomych, smutek otulający każde miejsce, zburzone doszczętnie dzielnice Aleppo, ruiny kraju pogrążonego w udręce, koszmarze i chaosie. A jednak chłopiec i jego rodzina, na przekór ponurej teraźniejszości i niepewnej przyszłości, świadczą o trwaniu człowieczeństwa, obronieniu poczucia własnej godności, niewyrzekaniu się tradycji, pielęgnowaniu przekazywanych z pokolenie na pokolenie zasad moralnych, pomaganiu bliźniemu w potrzebie, nawet jeśli samemu niewiele się już ma, gdyż niemal wszystko zostało brutalnie odebrane. Piękna, wzbogacająca i imponująca plastycznością powieść, silne przeżycie czytelnicze, jeszcze długo po poznaniu towarzyszy myślom, daje impuls do refleksji, niesie w sobie protest wobec wojny, jej absurdalności i okrucieństwa.
...