Cztery pory roku Heleny Horn

Książka jest szczególna z wielu względów. Przede wszystkim warto napomnieć o autorce. ... jest pisarką, która ma na swoim koncie parę publikacji, oraz aktorką i żoną aktora. Wcześniej wydała swoją autobiografię, w której przybliżyła życie u boku znanego mężczyzny, teraz postawiła na powieść i myślę, że wyszło jej to na lepsze, bo ma w swoim piórze to coś, co oczarowuje czytelnika. Jednak nie jest to książka w nowoczesnym stylu, raczej stylizowana na dawne czasy historia, a z drugiej strony czuć tu całkowitą lekkość i brak wymuszenia. Myślę, że to najlepiej świadczy o jej talencie. Sam tytuł książki jest w stu procentach adekwatny do treści. Bohaterka przezywa kolejne miesiące, pory roku w swoim nowym domu, a wraz z nimi niczym w wierszu, napływają kolejne uczucia, spostrzeżenia, nowe możliwości. Są tu zarówno nostalgia, radość, jak i zaduma, strach czy żal. To pełna gama emocji, raczej dla osób lubiących wymagającą literaturę, przy której trzeba się jednak nieco wysilić. Dlatego też osoby szukające czegoś na lekki wieczór mogą się bardzo rozczarować. Całość jednak pochlania się szybko i mimo sympatii dla tej lektury, na koniec czułam lekki niedosyt. ... zamknęła całość a jednak w pewnym momencie zabrakło mi tego czegoś. Ogólnie jednak uważam, że takich książek jest obecnie bardzo mało i warto sięgać po każdą jaka się pojawi, zwłaszcza jeśli tak jak ta, jest pozycją niezwykle udaną, szczególnie biorąc pod uwagę, że to powieściowy debiut tej autorki.

Tytułowa Helena Horn, dojrzała i znana aktorka, po śmierci swojego męża rezygnuje z pracy w teatrze i przenosi się, wraz z przyjaciółką Henryką, do swojego rodzinnego domu w Milanówku. Jej życie zwalnia, z daleka od miejskiego gwaru i obowiązków zawodowych. Kobiety przyjaźnią się od lat i teraz cieszą się swoim towarzystwem w nowym miejscu. Ich najbliższym sąsiadem jest znajomy Heleny z dawnych czasów, Tomasz Zewer, lekarz, który mieszka sam ze swoim psem. Tomasz jest również wieloletnim wielbicielem Heleny, czego sama zainteresowana oczywiście nie dostrzega.

Następują kolejne pory roku, na tle których toczy się ich życie. Helena posiada szczególny dar, potrafi kontaktować się ze zmarłymi. Przez życie naszych bohaterek przewija się szereg różnorodnych postaci, zarówno żywych, jak i duchów. Helena wszystkich chętnie przyjmuje i tęskni, kiedy odchodzą.

?Cztery pory roku Heleny Horn? to specyficzna powieść, lekko nostalgiczna, refleksyjna. Podzielona jest na cztery części - cztery pory roku. Świat za oknem zmienia się wraz z nastaniem każdej z nich, tak samo zmienia się ludzkie życie. To opowieść o życiu i o przemijaniu, ale i o przyjaźni i miłości. W ciekawy sposób, zmuszający do refleksji, autorka prezentuje sylwetki bohaterów i relacje między nimi wzajemnie i między osobami im bliskimi. To swoista refleksja nad kruchością ludzkiego życia, które zmienia się jak pory roku w kalendarzu. Powieść skłania do zadumy i refleksji, a piękna okładka przyciąga i cieszy oko. Cieszę się, że książka wpadła w moje ręce, warto było ją przeczytać.