Grzechu warta

Agata ma dość kłótni z matką, stert prania we własnym pokoju i braku czasu dla ukochanego. Ucieka do babci na wieś, by odpocząć od zgiełku własnego domu, lecz wpada z deszczu pod rynnę. Zdesperowana dziewczyna postanawia zrobić na złość wścibskiej i irytującej babci i odpowiedzieć na pewne wysoce niemoralne ogłoszenie. Nie spodziewa się jednak tego, jak kuszącą dostanie propozycję pracy i jakie zmiany przyniesie to w jej życiu...
Początkowo akcja toczy się powoli i bez pośpiechu. Spodziewałam się więc książki podobnej do dwóch pierwszych części - ciepłych, trochę zabawnych ale na pewno nie zaskakujących. Tym razem Agata Przybyłek zrobiła mi miłą niespodziankę i stworzyła intrygującą fabułę, wplątując swoją bohaterkę w bardzo kłopotliwą sytuację.
Nie ukrywam, że akcja jest nieco nierzeczywista. Samo zadanie Agaty w nowej pracy jest już mocno zaskakujące, ale najbardziej niemożliwe jest wzięcie "nowicjuszki" do tak ważnej misji. Wiele jest tutaj dosyć nierealnych wydarzeń, praca Agaty jest zbyt piękna, a niektóre postacie nadmiernie nieskazitelne i lekko schematyczne. Honoru broni jedynie pełna wigoru i szalonych pomysłów babcia, która jest moją ulubioną postacią całej serii. Zabrakło mi ludzkich cech, przywar, wad i większej ilości relacji międzyludzkich, które dodałyby fabule nieco prawdziwości. Zakończenie również było dla mnie nieco zbyt piękne, ale przecież takich lektur ? nierzeczywistych, romantycznych i pełnych miłości też potrzebujemy, prawda? Zwłaszcza podczas wakacji.
Ta książka jest inna niż pozostałe tej autorki - mniejsze znaczenie ma tu rodzina, a większe główna bohaterka. Grzechu warta jest też pierwszą książką Agaty Przybyłek, którą nie tylko czytałam z przyjemnością, ale która mnie do siebie przyciągała i ciekawiła.
Wiem, że niewiele powiedziałam o fabule, jednak zdradzając więcej popsułabym Wam całą zabawę! Pomysł jest świetny, akcja wciąga, trochę zastanawia i pokazuje kruchość związków - nawet (a może głównie?) tych wieloletnich.

"??"RECENZJA"??"
"Grzechu warta" to trzecia i zarazem ostatnia część z cyklu "Nie zmienił się tylko blond" napisanego przez Agatę Przybyłek. Dzieliłam się moją opinią na temat części pierwszej i drugiej, więc postanowiłam od razu zrecenzować dla was część trzecią. Książkę zaliczam do kategorii OK, nie była zła, ale nie była też szałowa. Fabuła mnie nie zachwyciła, a kilka rzeczy w niej lekko mnie rozczarowało. Może ogólny pomysł na książkę był ok, ale zrobił się z niej w pewnym momencie mały dramacik a nie książka komediowa. Opis serii wskakuje na to, że jest to komediowy hit. Hmm, owszem pierwsza część nim była, ale drugiej i tej bym już tak nie nazwała. Mimo że nie trzeba czytać książek po kolei, aby zrozumieć fabułę to ja osobiście czytając je po kolei nie jestem w stanie ocenić tylko i wyłącznie tej części. W głowie ciągle mam poprzednie tomy i wciąż się do nich odnoszę, pewnie dlatego, że po przeczytaniu pierwszego, którym byłam zauroczona, postawiłam autorce bardzo wysoko poprzeczkę.
I teraz żeby była jasność, ja nie mówię, że mi się ta książka nie podoba. Czytałam ją z przyjemnością i zaciekawieniem, ale czegoś jednak mi w niej zabrakło i czuję lekki niedosyt.
?
Agata, córka Iwonki główniej bohaterki "Nie zmienił się tylko blond", oraz wnuczka Halinki którą poznajemy w "Nieszczęścia chodzą stadami" wraca na wakacje do rodzinnego domu. Okazuje się jednak, że nie ma tam dla niej miejsca. Po kłótni z matką przeprowadza się do babci, aby w pełni rozkoszować się urokami lata. Jednak nadopiekuńczość Halinki doprowadza do tego, że Agata podejmuje pracę w ekskluzywnej agencji w Warszawie. Jest zdeterminowana i zrobi wszystko, aby dopiec mamie, oraz babci. Co z tego wyniknie przekonajcie się sami.
Książkę oceniam 4=/5
A całą serię na 4.
375 str.
@gusiolec

Agata Przybyłek kolejny raz zaprasza do Sosenek i serwuje przezabawną historię pełną humorystycznych sytuacji, dialogów i intryg.
Babcia Halinka że tak powiem w tej części rozwija skrzydła. Co chwilę byłam zaskakiwana przez nią niebanalnymi pomysłami i przemyśleniami. Trudno było się nie śmiać. Ale gdybym miała nie daj Boże taką babcię... na dłuższą metę, podobnie jak główna bohaterka nie zniosłabym takiego kontrolowania oraz nadmiernej opiekuńczości i prędzej czy później (pewnie prędzej) uciekłabym.
"(?) coraz bardziej obawiała się myśli, że z powodu babci jej wymarzone wakacje wcale nie będą aż takie cudowne."
Humoru w tej książce pełno - od dowcip sytuacyjny, jak i słowny jest niewymuszony i naturalny.
Wątek miłosny nie jest banalny. Jest subtelny, naturalny i z wielką przyjemnością obserwowałam jak się rozwinie.
Bohaterowie są dobrze wykreowani, są ludzcy, z wadami i zaletami. Bo przecież i w prawdziwym życiu nie ma ideałów.
Ciekawym pomysłem okazała się agencja, w której pracuje Agata. Wiadomo, że takim firm nie ma, ale to było niezwykle interesujące.
Opisy są plastyczne i realistyczne, więc bez większego problemu mogłam wyobrazić sobie te wszystkie miejsca i osoby, o których opowiada autorka.
W książce cały czas coś się dzieje, więc nie ma czasu na nudę. A gdy wszystkie spiski i intrygi wychodzą w końcu na jaw, mogłam powiedzieć, że ubawiłam się wyśmienicie, ta książka jest naprawdę grzechu warta.
Jeśli szukacie książki o miłości, rodzinie i kłamstwach doprawionej dobrym humorem - "Grzechu warta" będzie idealnym wyborem. Polecam całą serię o Sosenkach.
sza-terazczytam.blogspot.com

Książka IDEALNA na końcówkę lata. Nawet jeśli przeczytacie ją we wrześniu to akurat zachowacie sobie resztkę promieni na zbliżającą się nieuchronnie jesień. Strasznie, ale to strasznie optymistyczna i czyta się ją bardzo przyjemnie. Lekko napisana, z całą masą świetnego humoru, wciąga się ją dosłownie momentalnie. POLECAM! :D