Igrzyska śmierci

Za "Igrzyska..." chciałam zabrać się od bardzo długiego czasu. Teraz wreszcie skończyłam i żałuję, że nie zrobiłam tego wcześniej! Książka opowiada o świecie zniszczonym przez wojny i kataklizmy, gdzie ludzie zamknięci w dystryktach ledwo wiążą koniec z końcem. Ku uciesze Kapitolu, co roku, jako upamiętnienie Poskromienia, urządzane są Głodowe Igrzyska, podczas których dwudziestu czterech młodocianych trybutów walczy o życie. Kto pozostanie ostatni - wygrywa. Każda chwila nagrywana jest wścibskim okiem kamery i pokazywana widzom. Całą historię widzimy z punktu widzenia Katniss - szesnastolatki, która trafiła na arenę zamiast swojej małej siostry. Czytamy o jej zmaganiach w poszukiwaniu jedzenia, ukrywaniu się, aż wreszcie decyzji - zabić kochaną osobę i wygrać, czy pozwolić, by ona zabiła ciebie? Akcja naprawdę niesamowita, a temat niebanalny i interesujący. Gorąco polecam!

Motyw "przetrwają najsilniejsi" towarzyszy człowiekowi od czasów prehistorycznych. Kiedy jednak walka o przeżycie staje się w oczach elit rozrywką, niższe sfery społeczeństwa są w stanie zburzyć ład i porządek systemu. Pierwszy tom Igrzysk Śmierci urzeka. Jest bezpośredni, bohaterka wie czego chce, myśli to, co chce, mówi to, co chce. Problem pojawia się wtedy, kiedy w grę wchodzą uczucia. Nie jestem wielbicielem książek pisanych na wzór pamiętników, takie doświadczenie jest nazbyt intymne, zmusza do utożsamiania się z bohaterem, w momencie, w którym Katniss rozprawia nad swoim życiem miłosnym, czułem się dość nieswojo. Tematyka książki jest oryginalna, szokuje czytelników przedmiotowym traktowaniem ludzkiego życia i rozrywkowym charakterem bratobójstwa. W Igrzyskach, zaskoczyły mnie pomysłowe rozwiązania, które bohaterowie wykorzystywali do przeżycia na arenie oraz opis technicznych detali dotyczących przedstawionego świata.

"Igrzyska śmierci" to światowy bestseller, o którym słyszał chyba każdy fan literatury młodzieżowej. Książka autorstwa Suzanne Collins doczekała się ekranizacji, która zarobiła kilkaset milionów dolarów (sic!). Skoro kina potrafiły zgromadzić całą rzeszę ludzi to znaczy, że fabuła na której zostało oparte widowisko musi reprezentować co najmniej bardzo dobry poziom. Collins wykorzystała potencjał jaki daje powieść postapokaliptyczna. Na tym co pozostało z Ameryki Północnej powstało państwo Panem, gdzie znajduje się 12 dystryktów, a wszystkim zarządza wszechwładny Kapitol. Aby utrzymać społeczności dystryktów w posłuchu raz do roku organizowane są Głodowe Igrzyska. Kandydatów zwanych trybutami wybiera się spośród mieszkańców dystryktów po jednym chłopcu i dziewczynie z każdego w sumie 24. Muszą oni stoczyć walkę na śmierć i życie a zwycięzca może być tylko jeden. No właśnie, okazuje się, że tym razem reguły ulegają zmianie, ale czy naprawdę? A może władze Kapitolu tylko bawią się z uczestnikami Igrzysk aby dostarczyć widowni dodatkowych emocji. Bo trzeba wiedzieć, że z zawodów zrobiono wielką imprezę emitowaną w całym kraju. Zwycięzcy cieszą się powszechnym szacunkiem i stają się tzw. mentorami. Główną bohaterką jest Katniss Everdeen to właśnie z jej perspektywy obserwujemy cały świat, w którym przyszło jej żyć. Jest prostolinijną dziewczyną, z trudem przychodzi jej udawanie jakichkolwiek emocji. Najważniejsza jest dla niej matka i młodsza siostra, która w drodze losowania została wybrana do udziału w Igrzyskach lecz zastąpiła ją Katniss. Podczas walk na arenie główna bohaterka wykazała się wielką odwagą, przenikliwością i rozwagą. Wiedziała kiedy zawalczyć o swoje a kiedy spuścić z tonu dzięki czemu jej partner-drugi bohater "Igrzysk Śmierci"- Peeta Mellark przeżył zawody i stał się drugim obok Katniss zwycięzcą. Bestseller Suzanne Collins, czerpie z mitologii i ze współczesnych programów reality show, zgrabnie łącząc te dwa elementy kultury. Głównym targetem książek jest młodzież co absolutnie nie dyskwalifikuje starszych czytelników. Akcja jest dynamiczna, fabuła wciąga od pierwszych stron i jedyne co można zarzucić to fakt, że autorka mogłaby więcej miejsca poświęcić charakterystyce postaci. Z drugiej strony jest to dopiero pierwsza książka z trylogii jaką napisała Collins zatem z następnych książek dowiemy się znacznie więcej o bohaterach. "Igrzyska Śmierci" to preludium do prawdziwych emocji i zachęta aby sięgnąć po pozostałe książki.

Jestem po lekturze pierwszego tomu i zostałem zachęcony do czytania przez paru entuzjastów delikatnie mówiąc. Przeważnie jestem nastawiony anty do takich zjawisk jak powieść dedykowana młodzieży i mogę tylko powiedzieć, że nie rozumiem kto przykleił tej książce taką łatę. Ona jest dla wszystkich! Prawie każdy znajdzie tam coś dla siebie bo wątków jest mnóstwo a poruszanych ważnych problemów współczesnego świata również nie brakuje- a to dla mnie było najcenniejsze w tej książce.

Świetnie napisana, trzyma w napięciu już od pierwszej strony. Świat Kapitolu budzi grozę i fascynuję. Igrzyska Śmierci są jak Orwell XXI wieku.

"Igrzyska Śmierci" to książka koniecznie do przeczytania! Dosłownie ją pochłaniałam!
Opowiada o ciężkim życiu ludzi świata tak zepsutego, że ludzie muszą walczyć o to, aby przeżyć choć jeden dzień, a to wszystko dzieje się we współczesności. Niektórzy mogą być tak obsesyjnie zapatrzeni w siebie i w rzeczy materialne, że nie widzą co dzieje się poza jego zasięgiem.
Narratorką jest 16-letnia Katniss, która żyje w 11 dystrykcie państwa Panem, w którym panuje okropny obyczaj. A mianowicie: raz w roku każdy rejon musi dostarczyć chłopca i dziewczynę między 12 a 18 rokiem życia, by wzięli udział w Głodowych Igrzyskach, turnieju na śmierć i życie, transmitowanych na żywo w telewizji.
Wracając do głównej bohaterki jak i narratorki. Dziewczyna musi troszczyć się sama o własną matkę i siostrę, gdyż jej ojciec zginął w kopalni. Nie jest to łatwe zadanie, jest to prawdziwa walka o przetrwanie. Co się stanie, kiedy 16-latka w zastępstwie za młodszą siostrę zgadza się wziąć udział w Igrzyskach? Jak sobie poradzi? Czy zyska sojuszników, czy raczej wrogów? Dochodzący do fabuły romans powoduje jeszcze więcej akcji oraz zwrotów akcji.
"To nie jest książka dla dzieci. To jest powieść dla dojrzałych młodych ludzi, którzy rozumieją, że okrucieństwo jest częścią historii ludzkości, którzy potrafią dostrzec jego znamiona w najbardziej wyrafinowanych formach i którzy jak Katniss mają w sobie odwagę i determinację, by mu się przeciwstawić".

Czy książka może stać się ekranem tele-odbiornika przyszłości? Czy może niczym wehikuł czasu zabrać nas z czasów obecnych w mroczną przyszłość? Czy autor książki może wyznaczyć czytelnikom role w napisanej przez siebie powieści? Tak. Tak. TAK. "Igrzyska śmierci" Suzanne Collins sadzają nas jakby przed telewizorami i trzymają w fotelu jak magnes. Jesteśmy widownią. Niby współczującą, a jednak tak niegodziwie spragnioną sensacji! Autorka sama przydaje nam te role. Ale potulnie się na nie zgadzamy już od pierwszej strony. Role niby bierne, a jednocześnie emocjonalnie tak bardzo aktywne! Jesteśmy widownią. Widownią, która z zapartym tchem śledzi każdą sekundę tragicznej i okrutnej rozgrywki. Spośród wybranych do udziału w igrzyskach przeżyć może tylko jedna osoba. Otwieramy książkę niczym multimedialny wynalazek, który wyświetla nam widok "areny" z kilku kamer do wyboru. Poznamy każdy moment. Niczego nie chcemy przegapić. Niech nie przerywają nam reklamy. Czy osoba, którą zdążyliśmy pokochać przetrwa wszystkie próby, niebezpieczeństwa i pułapki? Czy przeżyje? Czytając oglądamy Igrzyska śmierci z zapartym tchem. Od pierwszego słowa do ostatniej kropki.

Książka "Igrzyska Śmierci" została napisana przez amerykańską autorkę Suzanne Collins. Jest to pierwsza część 3-tomowej opowieści.
Z początku uważałam, że ta książka mnie nie wciągnie , bo świat przedstawiony był zupełnie odległy od dzisiejszych czasów.Natomiast bardzo się myliłam. Książka jest pełna świetnych zwrotów akcji, scen miłosnych.Opowiada o igrzyskach głodowych polegających na tym że wybrani uczestnicy muszą siebie zabić aby jeden wygrał. Taka jest prawda. Katniss- bohaterka książki musi wziąć w nich udział. Natomiast jest jeden problem.Peeta, który też tam wystartuje kocha ją.
Naprawdę bardzo polecam i z utęsknieniem czekam na 3 tom.

Katniss Everdeen jest bardzo dojrzałą nastolatką. Musi utrzymać matkę i siostrę, polować i raz do roku ryzykować utratę życia za sprawą Głodowych Igrzysk, co tego roku jej się `udaje`. Już ta nazwa przyprawia o dreszczyk emocji, a same Igrzyska wcale nas nie zawodzą: dwanaście dystryktów losuje po jednej dziewczynie i jednym chłopaku, którzy muszą reprezentować ich w zawodach na śmierć i życie, rozgrywających się na arenie w Kapitolu, bezwzględnej stolicy, którą obchodzi tylko rozrywka i uciecha widzów. Aby ich zadowolić, organizatorzy potrafią zrobić dosłownie wszystko, przy czym życie ludzkie ma tu najmniejsze znaczenie. Wbrew pozorom książka nie jest wcale krwawym horrorem z mnóstwem trupów na każdej stronie. To prawdziwa gratka dla miłośników wspaniale zarysowanej i nieprzewidywalnej akcji. Nie braknie tu również wątku miłosnego Katniss, który jest kompletnie nieszablonowy i nie wiadomo czy i jak się rozwinie. Za sprawą szczegółowych opisów, pierwszoosobowego narratora i czasu teraźniejszego, mamy wrażenie, że sami jesteśmy jednymi z milionów widzów Igrzysk, zasiadającymi przed telewizorami i obserwującymi poczynania zawodników.
Czytając pierwsze strony powieści możemy odnieść wrażenie, że akcja toczy się w odległym świecie fantasy. Czy nasza przyszłość będzie tak wyglądać? Czy świat zamieni się w jednego `Wielkiego Brata`, gdzie każdy nasz ruch, niczym na arenie, będzie obserwowany? Czy życie ludzkie do tego stopnia straci swą wartość, że rząd zacznie naśladować totalitarny reżim niczym z czasów rzymskich gladiatorów?
Książka wywarła na mnie olbrzymie wrażenie. Jest jedną z najciekawszych powieści ostatnich lat.