Kamień na kamieniu (twarda)

Od czasu do czasu lubię wrócić do przy Myśliwskiego. I może nie uwierzycie mi, ale za każdym razem kolejnym odkrywam coś nowego, coś, co wcześniej, poprzednimi razami, przeoczyłam. I ileż mam radości, że coś nowego znalazłam. Powieści Myśliwskiego mają w sobie coś takiego, coś tak urzekającego, pięknego, prawdziwego i wiejskiego, że bok nich nie potrafię przejść obojętnie. Ten gawędziarz, drugiego takiego ze świecą by szukać, i znaleźć by się nie udało, otóż gawędziarz ten potrafi tak zająć człowieka jakąś opowieścią, że ów czytelnik nieszczęsny zapomina o bożym świecie. Zapomina o żonie i dzieciach, o domowych pracach, które są oznaczone etykietką jako nie cierpiące zwłoki, zapomina o przyjaciołach, jedzeniu, piciu…
Bez różnicy, czy ów wielki prozaik pisze o budowie pomnika, czy o wiejskiej potańcówce, czy o uprowadzeniu psa czy pierwszych kontaktach z dziewczyną. We wszystkim jest niezrównany, wspaniały, najlepszy.
Dziwię się czasem, ze nazwisko Myśliwskiego nie jest znane wielu osobom, w prasie zbyt wielu wzmianek o nim nie znachodzę, telewizja milczy, co już jest na porządku dziennym. Skąd więc młodzież ma się dowiedzieć o jego książkach? Pół biedy, jeśli zlituje się nad nimi jakąś polonistka, i półgłosem szepnie, tak, żeby dziewczynki w pierwszej ławce usłyszały, półgłosem szepnie owo wielkie nazwisko. Myśliwskiego uważam, powinno się promować, wielbić, reklamować. Cóż innego równie dobrego znajdziemy w naszej polskiej literaturze? Z owym panem niech nikt nie śmie konkurować!
Polecam wszystkim – zwłaszcza młodym, którzy, gdy raz przeczytają taką, TAKĄ, powiadam powieść, czytać już będą. Smacznego.

Fragment książki Wiesława Myśliwskiego pt. Kamień na Kamieniu, pojawił się na tegorocznej maturze z języka polskiego. To właśnie tam po raz pierwszy usłyszałem o tej książce, jednak od razu zrozumiałem, że mam do czynienia z naprawdę dobrym kawałkiem literatury. Po ochłonięciu z maturalnych emocji nie pozostało mi więc nic innego jak zapoznać się z całością książki Myśliwskiego. Choć zamiast dwóch kartek A4 do czynienia miałem teraz z ponad 500 stronicową, zapisaną drobnym druczkiem księgą, nie zraziłem się, a po kilku stronach lektury upewniłem, że do czynienia mam z literaturą na światowym poziomie. Historia Szymka Pietruszki zaczyna się... Właściwie trudno powiedzieć gdzie zaczyna się a gdzie kończy, bowiem opowieść Szymka / Szymona pozbawiona jest jakiegokolwiek ciągu czasowego. Przemyślenia na jeden temat przerywane są często innymi przez co "strumień świadomości" w wykonaniu Myśliwskiego przeradza się w istny chaos. Mimo to, a może między innymi właśnie dlatego książkę czyta się z wciąż rosnącą ciekawością i zaangażowaniem. Komu książka się spodoba, a komu nie? Trudno odpowiedzieć na to pytanie. Język, jakim napisana jest "Kamień na kamieniu" stoi na najwyższym poziomie, jeśli jednak komuś nie odpowiada gwara, to nie ma co zabierać się do tej książki. Również opowiedziana w przez Myśliwskiego historia nie każdemu może się spodobać. Jakkolwiek jest ona bardzo żywa i dynamiczna, to ludziom stroniącym od wiejskich klimatów i wiejskich uciech raczej się nie spodoba. Na koniec wspomnę tylko że dwie pozostałe książki Myśliwkiego: "Traktat o łuskaniu fasoli" i "Widnokrąg" uhonorowane zostały nagrodą NIKE.