Kaznodzieja

Muszę przyznać, że miałam względem niej nieco wyższe wymagania niż zazwyczaj, a to dlatego, że pierwszy tom serii był tak genialny ????

Niestety druga część podobała mi się już nieco mniej. Trochę zawiodłam się na postaci Eriki, której w tej części wręcz nie mogłam poznać. Bohaterka przez całą książkę siedziała w domu i przyjmowała gości, albo nudziła się gdy tych gości nie miała. Rozumiem, że zaawansowana ciąża uniemożliwiła jej udział w śledztwie, ale i tak miałam poczucie, że to nie ta sama Erika, którą poznałam w pierwszym tomie ????

Patrik natomiast wysunął się na pierwszy plan, jako prowadzący śledztwo w sprawie morderstwa niemieckiej turystki i zaginięcia młodej dziewczyny, a także wiążącym się z nimi odnalezieniem szczątków dwóch kobiet. Wątek kryminalny całkiem interesujący. Mam nadzieję, że kolejne części serii mnie nie zawiodą i ogromnie się cieszę, że mam je wszystkie na półce.

Kolejna część i na pewno trzyma poziom! Sięgnęłam po nią od razu po zakończeniu poprzedniego tomu i pochłonęłam w jeden dzień!


Byłam już mniej więcej zaznajomiona z bohaterami, więc o wiele szybciej wkręciłam się w akcje tej książki. Autorka już na samym początku przedstawia kolejną zbrodnię i bardzo umiejętnie przeprowadza fabułę, sprawiając, że naprawdę trudno jest odgadnąć, kto jest zabójcą ( ja do samego końca nie wiedziałam).


,, Kaznodzieja? głównie krąży wokół pewnej rodziny, która już od dawna ma złą reputację. Poznajemy tych bohaterów na tyle, aby w naszych głowach pojawił się mętlik, o co tak naprawdę chodzi w całej sprawie i kto jest sprawcą. 


Polecam i nie mogę doczekać się, aby sięgnąć po kolejną historię.

Po lekturze Księżniczki z lodu wiedziałam, że kwestią czasu będzie fakt, że sięgnę po kolejny tom sagi o Fjällbace. Dosłownie kilka dni temu nareszcie znalazłam czas, by móc zagłębić się w lekturze Kaznodziei. Czy drugi tom sagi był równie dobry, co ten pierwszy?

W Wąwozie Królewskim znaleziono zwłoki młodej turystki. Nikt nie wie kto i dlaczego odebrał jej życie. Znalazła się w złym miejscu o złym czasie? Być może. Jednak Patrik Hedström oraz pozostali policjanci z komisariatu w Tanumshede będą musieli nie tylko rozwiązać tę sprawę, ale także rozwikłać zagadkę powiązania tej zbrodni z zaginięciem dwóch innych młodych kobiet ponad dwadzieścia lat temu. Prawda okaże się bardziej tragiczna, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać...

O Patricku oraz Erice, którzy są właściwie najważniejszymi postaciami w powieściach z tej serii, nie będę się ponownie rozpisywać. Dodam tylko, że nadal ich uwielbiam, a Erica to chyba moja książkowa bratnia dusza. Chciałabym jednak wypowiedzieć się na temat innych bohaterów, którzy według mnie byli najbardziej pokrzywdzeni.

Robert oraz Johan to bracia, których życie nie przypominało sielanki. Nie dość, że ich ojciec przed laty został oskarżony o morderstwo, a oni sami tym samym przekreśleni grubą kreską przez pozostałych mieszkańców miasteczka, to ciągle muszą się zmagać z nieprzyjaznym nastawieniem wielu osób. Tak naprawdę każdy czyhał na ich najmniejszy błąd. Choć rzeczywiście zdarzały im się różne wybryki, przez co policjanci byli stałymi gośćmi w ich domu, to przez większą część tej historii czułam w stosunku do nich współczucie. Jest to idealny przykład tego, jak społeczeństwo potrafi gnoić człowieka za coś, co zrobił jego krewny, a nie on sam. Jest to przykre i cholernie krzywdzące.

Kaznodzieja to powieść trochę inna od Księżniczki z lodu. Głównie z tego względu, że tutaj autorka poruszyła wątek choroby psychicznej oraz fanatyzmu (no, nazwę rzecz po imieniu) religijnego, który ma ogromny wpływ na całe życie danego człowieka. Faktycznie, niektóre zwroty akcji dało się przewidzieć, no a szczególnie wtedy, kiedy za nami już kilkadziesiąt thrillerów z podobnym wątkiem, ale mimo tego jestem pozytywnie zaskoczona tą pozycją.

Jednak nie mogę ze stuprocentową pewnością napisać, że ten tom był równy lub lepszy od pierwszej części sagi. Z tego względu, że na początku zostałam wręcz zarzucona ogromną ilością bohaterów, których chcąc nie chcąc musiałam zapamiętać. Ja oczywiście lubię, kiedy mam różnorodność i jest wiele postaci, ale nie, kiedy zostają oni przedstawieni praktycznie na pierwszych stronach. Ten początek był dla mnie ciężki i nie mogłam się za bardzo wbić w akcję i dopiero druga połowa książki przyniosła mi prawdziwą radość z czytania.

Jednak mimo to uważam, że jest to powieść godna polecenia dla miłośników dobrych kryminałów obyczajowych. Ciekawe wątki, tajemnica sprzed lat oraz nieznane motywy zbrodni, czyli to, co powinien zawierać ciekawy kryminał. Na pewno będę kontynuować swoje nadrabianie kolejnych części.

Tym razem czytelnik dostaje dwie główne sprawy, które musi rozwikłać. Pierwszą jest martwa dziewczyna znaleziona w Wąwozie Królewskim, a drugą morderstwo sprzed 25 lat. Jednak z każdą kolejną stroną, wyjdą na jaw inne fakty, które razem stworzą jedną logiczną całość.

Fabuła w II tomie zdecydowanie spodobała mi się bardziej ze względu na rodzinne konflikty, które były bardziej skomplikowane, a także więcej osób podejrzanych. Koniec końców zgadłam, kto stał za morderstwami, jednak uwierzcie, nie było to takie proste. Krótkie wzmianki z 1979 roku, które były pisane z perspektywy zaginionych dziewczyn dostarczyły mi niemałych emocji, a także przybliżając sprawę. Jest to jeden z ulubionych elementów tej powieści.

Jeśli chodzi o bohaterów, nadal zaskakują i oprócz kryminału dostajemy zwykłe historie ludzi, którzy żyją swoim życiem. Poznajemy ich codzienność, zwykłe problemy czy konflikty.

Polubiłam styl pisania autorki, co jest dla mnie małym zaskoczeniem. Pomimo iż język powieści jest prosty, podczas lektury był ułatwieniem i czytałam książkę z prędkością światła, jednocześnie delektując się każdym zdaniem. Läckberg doskonale wie, w jakim momencie przerywać rozdziały. Z jednej strony dowiadujemy się czegoś nowego, ale nie mamy pojęcia, o co dokładnie chodzi. W ten sposób przyciąga czytelnika, który jak najszybciej chce poznać wszystkie kryjące się w tej pozycji tajemnice.

Jeszcze jest jedna rzecz, która bardzo mi się spodobała, a mianowicie klimat towarzyszący tej powieści. Poprzedniemu tomowi właśnie tego zabrakło, natomiast teraz zostałam usatysfakcjonowana. Uwielbiam utwory, które są klimatyczne, ale jeśli jest to mroczny klimat, z pewnością ta pozycja mi się spodoba. Na minus mogę jedynie dodać, że spodziewałam się, iż będę do ostatniej chwili głowić się nad tym, kto popełnił morderstwo, a jednak to właśnie mój typ za tym stał. No cóż, nie można mieć w książce wszystkiego!

Jednak nadal polecam tę powieść dla fanów kryminałów.

....

Kaznodzieja to druga książka z serii kryminałów. Tym razem zabójca jest szczególnie okrutny. Te opisy są sugestywne ale przykre. Poza tym bardzo dobrze się czyta. Postacie są plastyczne - wiarygodne, choć autorce lepiej wychodzi szkicowanie kobiet niż mężczyzn. Książkę można czytać w oderwaniu od innych z serii, ale czytanie po kolei daje możliwość lepszego śledzenia wątków. Ciekawe jest nie tylko poszukiwanie sprawcy, ale także obserwacje społeczne środowiska małej miejscowości w Szwecji.

Policjanci z komisariatu w Tanumschede dostają informację, że mały chłopiec, który o poranku wymknął się z domu, znalazł nagie ciało martwej kobiety. Muszą połączyć dwie sprawy - morderstwo w Wąwozie Królewskim oraz zaginięcie dwóch dziewczyn przed dwudziestu pięciu laty.


Druga część bestsellerowej sagi o Fjällbace.

Camilla Läckberg to współczesna, szwedzka pisarka. Autorka powieści kryminalnych, książeczek dla dzieci oraz książek kryminalnych. Za jej debiut uważa się Księżniczkę z lodu.

Język jest płyny, lekki, spójny i błogi. Książka nie zawiera trudnych oraz zagranicznych wyrazów, dzięki czemu nie trzeba doszukiwać się ich znaczenia w słownikach bądź internecie. Styl pisarki, tak jak w każdej części jest taki sam, ale różni się od innych powieści tegoż gatunku.




Akcja Kaznodziei, drugiej powieści bestsellerowego cyklu Camilli Läckberg, również rozgrywa się we Fjällbace, niewielkie, malowniczo położonej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji. Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu w Tanumschede stają przed skomplikowaną zagadką. Próbują odkryć, jaki związek może mieć morderstwo młodej kobiety, której zwłoki odnaleziono w Wąwozie Królewskim, ze sprawą zaginięcia dwóch dziewczyn przed dwudziestu pięciu laty. Prawda okazuje się okrutniejsza, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać...

Bohaterowie to kolejny element książki, który mnie zachwycił. Intrygujący, niepowtarzalni i...

popełniający błędy, za które muszą srogo zapłacić.

Patrik Hedström to policjant z komisariatu z Tanumschede. Jest młody, przystojny i... wybitnie inteligentny oraz obdarzony dużym talentem rozwikływania spraw kryminalnych. Jest przyszłością komisariatu...

Bertil Mellberg to oddelegowany z Göteborga szef policji. Jest cyniczny, leniwy i nieznośny. Wszystkie zasługi Patrika, a także innych "kolegów" z pracy, przypisuje sobie. Najlepiej wychodzi jemu wypowiadanie się przed kamerami.

Książka bardzo mi się spodobała. Po pierwsze: prosta i dająca do myślenia okładka oraz jej tytuł. Po drugie: wspaniali bohaterowie oraz język i styl autorki. Po trzecie: inteligentne morderstwo.

Powieść polecam "smakoszom" kryminałów. Uwaga, rozpoczęcie czytania tej książki wiążę się z tym, że nie będziecie mogli się od niej oderwać i potrzebowali będziecie więcej.