Lato w Jagódce

Jak szaleć, to szaleć

„Lato w Jagódce” to kolejny tom z „Serii Owocowej”, przesympatycznej autorki – Katarzyny Michalak.

Tym razem główną bohaterką jest Gabrysia Szczęśliwa, niestety tylko z nazwiska, ponieważ w życiu wcale nie jest tak kolorowo. Dziewczyna została, bowiem porzucona na wycieraczce, jako niemowlak. Na swoje szczęście trafiła na kobietę, która obdarzyła ją wielką miłością i starała się dać dziecku wszystko, co najlepsze. Wszystko byłoby, więc cudownie, gdyby nie fakt, że Gabrysia jest niepełnosprawna. Dziewczyna ma, bowiem jedną nogę krótszą i bardzo dużą wadę wzroku, więc bez kul i okularów nie może praktycznie funkcjonować. Jej los ma szansę się odmienić, gdy dostaje się do programu „z Bestii w Piękność”. Nie będę pisać więcej, bo w końcu za daleko się zapędzę i zabiorę czytelnikom frajdę z czytania tej historii. Tak, więc o tym, co wydarzy się dalej musicie przekonać się sami.

Już na początku chce powiedzieć, że Pani Kasia jest prawdziwą mistrzynią dwuznaczności. Na pierwszy rzut oka mamy do czynienia z przepiękną baśnią, ale jak się głębiej wczytamy, to nie trudno wyłapać miedzy wierszami drugie dno tej historii. Autorka w dosadny sposób chce nam pokazać dwie rzeczy. Po pierwsze zawsze trzeba marzyć, bo ona zawsze się spełniają, może nie od razu, ale w końcu to się zdarzy. Po drugie, Pani Kasia ukazała nam jak bardzo człowiek może skrzywdzić drugiego człowieka. Czasami jest to przypadkowe, a czasami zamierzone działanie. Jednak najgorsze jest fakt, gdy krzywdzą nas nasi najbliżsi.

Jednak pomimo tego „Lato w Jagódce” nadal pozostaje miłą i sympatyczną lekturą, która bawi do bólu brzucha tylko po to, aby na kolejnej stronie wywołać łzy wzruszenia. Sama doświadczyła tego na własnej osobie, a mój mąż w pewnej chwili zaczął się mnie wypytywać czy ja, aby nie jestem w ciąży, bo mam takie wahania nastrojów. Tym bardziej, że parę razy wyrwał mi się również okrzyk zdumienia, ponieważ spodziewałam się innych rozwiązań danych sytuacji.

Jeszcze abstra[...]ąc od tematu, a nawiązując do tytułu recenzji. Miałam tu na myśli wszystkie miłe sytuacje, które w końcu i tak zagościły w życiu głównej bohaterki. Los sypnął nimi niczym lawiną, innymi słowy mówiąc – zaszalał.

Podsumowując. „Latem w Jagódce” Pani Kasia jeszcze bardziej umocniła swoją pozycję na liście moich ulubionych autorów. Pomyśleć, że kiedyś nie przepadałam za rodzimą twórczością. Ale wracając do tematu. Jest to wspaniała książka, na którą lepiej zarezerwować sobie cały wieczór, bo ręczę, że nie będziecie mogli się od niej oderwać. Jest to lektura, która na pewno umili i ubarwi naszą szarą rzeczywistość. Polecam!

Jestem świeżo po lekturze tej niezwykłej powieści. Moją uwagę przykuła piękna okładka - błękitne okno otulone przez kwiaty w słonecznych promieniach. W myślach wyglądam przez nie rozmarzona lub obserwuje bajeczny ogród.

Gabrysia jest inna. Od urodzenia jest kaleką i nie należy do piękności. Przez całe swoje życie wyśmiewana była ze względu na swą brzydotę. Rodzice podrzucili ją jako niemowlę pod drzwi starszej kobiety - Stefanii. Staruszka wiele w życiu przeszła, bowiem jej mąż zaginął podczas Powstania Warszawskiego i odtąd każdy dzień wypełnia pusta i tęsknota po nim. Dzięki miłości, jaką obdarzyła ją przybrana mama, Gabriela wyrosła na mądrą, wykształconą i uczciwą kobietę. Niestety, jej życie nie przypomina bajki, chociaż dziewczyna celebruje każdą radosną chwilę. Pewnego dnia jej los się odmienia. Dostaje pracę w stadninie koni i poznaje tam Pawła. 30-latek również cierpi na pewną przypadłość - jest niemową i został ubezwłasnowolniony po tragicznym zdarzeniu z przeszłości. Między tym dwojgiem rodzi się nieśmiałe uczucie pełne przeszkód.

Gabrysia dostaje szanse od losu. Na ulicy zaczepia ją reporter i proponuje udział w programie " Z bestii w piękność". Gabrysia, niewiele myśląc, popisuje umowę i wyrusza na przemianę życia na...Cypr! Czy przemiana odmieni serce dziewczyny? Co zdarzy się na Cyprze? Co zaskakującego stanie się ze Stefanią? Czy Gabrysia pozna swoje korzenie? To wszystko i wiele więcej w książce "Lato w Jagódce".

Nie ukrywam, że książkę czytało się bardzo przyjemnie i szybko mijał mi przy niej czas. Ale...no właśnie jest "ale". Trzeba przyznać, że autorka ma bogatą wyobraźnię. Czasami wydarzenia w życiu Gabrysi były tak nieprawdopodobne (szejk z obstawą i sokołem oraz uprowadzenie w charakterze siódmej żony), że aż przecierałam oczy ze zdumienia. Do powieści trzeba podejść z ogromnym dystansem.