Magonia

...

Czy niewystarczająco przerażające jest to, że masz nieznana chorobę? A  co, jeśli na dodatek jeszcze umierasz?

Aza cierpi na chorobę, której nie ma nikt poza nią.  Uwięziona w słabnącym ciele jest bezsilna.
Co, jeśli istnieje jednak świat, w którym Aza nie musiałaby cierpieć? Mogłaby być zdrowa i silna. Odważna. Świat, w którym mogłaby w końcu rozwinąć skrzydła.
Ale kiedy jedyną osobą, która wierzy ci, że jest takie miejsce jest twój przyjaciel, a ty musisz od niego odejść?

Książkę pani Headley można opisać dwoma słowami: dziwnie i porywająco- i możecie traktowa to dosłownie.
Moje początkowe wrażenie, że będzie to jakoś powiązane lub podobne do Świata Nibylandii szybko się rozmyło, ale i tak zdążyłam się poczuć na tyle zaintrygowana, że postanowiłam sięgnąć po tę książkę.
Świat wykreowany przez autorkę całkowicie pomieszał mi w głowie. Nowa społeczność, podział klasowy, duża ilość grup społecznych i nowe funkcje ludzi i? obfita ilość nowych słów, nazw, informacji. Właśnie przez to na początku poczułam się trochę przytłoczona i zdezorientowana. Później jednak akcja się rozkręca, jest szybsza, a w książkę można się nieźle wkręcić.
Bardzo podobało mi się to, że rozdziały pisane są z perspektywy dwóch osób. Wtrącenia z perspektywy Jasona, które stanowią przerywniki od tego, co dzieje się z Azą. Dzięki temu możemy poznać charakter nie tylko dziewczyny, ale również jej przyjaciela.


To, co doceniłam w książce to próba łamania schematów. Sam pomysł na książkę to bardzo niezwykły, świeży, nowa i kreatywna rzecz. Później było troszeczkę średniej- fabuła aż tak nie zaskakiwała i dawało się zauważyć pisanie pod schemat.
Sam styl odrobinę przypomina Tahereh Mafi w jej ?Dotyku Julii?- przekreślone wyrazy, pomieszane litery, powtórzenia. Jest to też styl bardzo potoczny, mówiony- gwarantuję, że ani ktoś młodszy, ani bardzo zmęczony za bardzo nie będzie musiał się nad nią głowić. Krótkie, proste zdania i częste skróty myślowe charakterystyczne są da bliskiego nam języka mówionego.
Cały niepowtarzalny urok zamyka się właśnie w tym języku- pomieszanym, trochę zakręcony, ale tak łatwym do zrozumienia i odzwierciedlającym bardzo realistyczne myśli bohaterów.
Udało mi się dzięki temu bardziej zrozumieć książkę, chociaż miałam niemałe problemy z polubieniem głównej bohaterki. Na początku wydawała mi się trochę dziecinna, irytująca, trochę zbyt dramatyczna- później jednak doszłam do wniosku, że te wady czynią ją bardziej naturalną, mniej papierową bohaterką i nauczyłam się je akceptować tak, jak wady moich znajomych.
Jasonowi do zarzucenia nie mam nic- był odważnym bohaterem, upartym. I również takim, który nie zapada w pamięć.
Autorka skupiła się tak bardzo na tworzeniu głównych bohaterów, że resztę potraktowała już całkowicie po macoszemu i o nich napisać nie dam rady zupełnie nic , bo po prostu byli nijacy i nie dane mi było ich poznać..

Na pewno sięgnę po dalszy tom przygód Azy, jestem ciekawa jak to dalej się potoczy tym bardziej, że na zakończeniu płakałam jak bóbr.
Jedno jest pewne- książka jest wzruszająca, ciekawa i niezwykła.

"Magonia" to debiutancka powieść Marii Dahvany Headley, zapowiadająca nowy, zupełnie odmienny cykl dla młodzieży, a być może nie tylko. Główna bohaterka, Aza Ray, od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc, z którą lekarze nigdy nie mieli do czynienia. Nawet nazwali ją imieniem Azy. Trudności z oddychaniem utrudniają jej życie do granic wytrzymałości. Dziewczyna zaczyna mieć nawet halucynacje, ale czy te statki na niebie to na pewno tylko wytwory jej wyobraźni? W przeciągu kilku dni, od kiedy ją poznajemy, Aza odchodzi z tego świata, pozostawiając kochającą ją rodzinę i najdroższego przyjaciela Jasona. Odchodzi, ale od razu trafia do Magonii, krainy statków znajdującej się ponad chmurami.

Historia Azy jest magiczna. Eteryczna. Zaskakująca. Porywająca. Niesamowita. Mam wymieniać dalej? Zanim sięgnęłam po tę lekturę, zdążyłam już zapoznać się z kilkoma opiniami na jej temat i wszystkie były bardzo pozytywne. Nie można się więc dziwić temu, że liczyłam na podobne odczucia, co pozostali czytelnicy! Moją uwagę przyciągnęła również sama okładka, której nie można zlekceważyć, bowiem jest piękna i ciężko oderwać od niej wzrok! Doskonale odzwierciedla atmosferę powieści i stanowi jedną wielką metaforę tego, co znajdziemy w środku, a po części również tajemnicę, która rozbudza naszą ciekawość jeszcze zanim otworzymy książkę.

Maria Headley zrobiła rzecz niesamowitą. Gdyby chcieć rozłożyć jej debiutancką powieść na czynniki pierwsze, to byłoby ich całe mnóstwo. Spotkać się tutaj można z różnymi motywami, poczynając od swego rodzaju świata równoległego, ciężkiej choroby, przyjaźni przeradzającej się w coś więcej? Pojawia się nawet słynna postać wybawiciela, na którego wszyscy czekali kilka lat. Wszystkie te wątki przewijały się w literaturze już wiele razy i na pierwszy rzut oka wydawałoby się, że czytanie kolejnej tego typu lektury będzie stratą czasu. W większości przypadków owszem, ale nie w przypadku ?Magonii?. Autorka wspaniale połączyła wszystkie elementy, które mogłyby nam przypominać wiele innych powieści, i stworzyła z nich powieść unikatową i niepowtarzalną.

Sylwetka Azy jest niezwykle intrygująca. To dziewczyna w pełni świadoma swojej dolegliwości, jest nieco oderwana od rzeczywistości i nagle trafia do zupełnie obcego świata, czuje się zdezorientowana, podobnie jak czytelnik. Razem z nią odczuwamy lekkie przygnębienie i rozdarcie, poznajemy sekrety i historię Magonii, jej przeszłość oraz stan obecny. Świat stworzony przez Marię Headley jest jedyny w swoim rodzaju! Stworzyła coś zupełnie nowego, coś, co nie przypomina żadnego innego znanego mi uniwersum. Byłam naprawdę pod wrażeniem jej pomysłu, a co więcej, wykonania! Jej wizja jest świetnie dopracowana, autorka zadbała o wiele szczegółów, które dodają historii Azy wyrazistości i charakteru.

Poza perspektywą Azy, poznajemy ten świat również oczami jej przyjaciela, Jasona. Chłopak czuje, że Aza nie odeszła naprawdę i jest zdeterminowany, aby ją odnaleźć. Właściwie ?ten świat? to złe określenie, bowiem Aza znajduje się w Magonii, ponad chmurami, a Jason na ziemi. Jason jest zwykłym człowiekiem, takim jak każdy z nas, Aza jest czymś niepowtarzalnym. Dzięki temu otrzymujemy dwa różne punkty widzenia oraz sporą dawkę skrajnych emocji, od radości i miłości, po smutek, żal i przygnębienie. Jednak zarówno Aza, jak i Jason, są niezwykle intrygującymi charakterami, nigdy się nie poddają i robią wszystko, aby osiągnąć wyznaczony sobie cel.

Tempo akcji jest odpowiednio dopasowane do rozgrywających się wydarzeń, można doświadczyć kilku jej zwrotów, a dynamika jest ładnie zachowana. Być może sama fabuła chwilami może się wydać przewidywalna, ale autorka naprawdę potrafi zaskoczyć, przede wszystkim swoją pomysłowością i kunsztem pisarskim! Stosowany przez nią język jest piękny, pełen metafor i innych zabiegów stylistycznych. Czytanie tak pięknych zdań to czysta przyjemność, wielkie uznanie również dla tłumacza, bowiem wykonał kawał dobrej roboty, dzięki czemu oryginalna powieść nie straciła swojej magii i wyjątkowości.

?Magonia? to powieść nietypowa i niepowtarzalna. Mimo że zalicza się do kanonu lektur młodzieżowych, to doskonale odnalazłam się w tej historii. To książka, która porwie Was do świata pełnego magii, z którym jeszcze nigdy nie mieliście do czynienia! Maria Headley napisała opowieść z pasją, włożyła w to całe swoje serce i w piękny sposób przelała swoją wizję na papier. Cieszę się, że nie kierowała się schematami, których na rynku jest już całe mnóstwo, a zrobiła coś po swojemu, dała nam coś prosto od siebie. Dlatego ta książka jest tak oryginalna i jedyna w swoim rodzaju. Ma tylko jedną wadę: jest za krótka! Ale ponieważ będą kolejne tomy, to wybaczam. No i oczywiście polecam!