Ostre cięcie

Pewnie niejednokrotnie mieliście okazję oglądać film na podstawie książki i go sobie ocenić czy też po prostu porównać. W moim przypadku zazwyczaj wszystko idzie na niekorzyść tego pierwszego. Jednak czytać książkę, która powstała na podstawie filmu to dla mnie nowość. Zobaczmy, więc jakie wrażenie mam z odwrotnej sytuacji

JAB czyli Jednostka Analizy Behawioralnej to zespół profilerów FBI. Do ich zadań należy między innymi rozpracowywanie najbardziej nieobliczalnych umysłów w kraju. Tym razem cała ekipa zostaje wezwana do małego miasteczka w stanie Kansas. Sprawa, którą się mają zając to specyficzne i brutalne morderstwa bezdomnych. To co zaskakuje to fakt iż zabici są wykąpani, wypielęgnowani i odziani w czyste ubrania. Wszystko wygląda na dobrze zaplanowaną serię dokonywaną w ustronnych miejscach. Profiler Jason Gideon przekonany jest, że jest to realizacja czyichś chorych fantazji. I nie koniecznie chodzi tu o jednego sprawcę.

W tym samym czasie dochodzi do porwania młodej dziewczyny. Wydawało by się, że jest to druga i odrębna sprawa, ale ponownie odzywa się instynkt Gideona, który czuje, że obie sprawy coś łączy. Zaczyna się walka z czasem by znaleźć ją i zapobiec jej śmierci.

Książka napisana prostym językiem, lekkim stylem i przede wszystkim płynnie czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Przyznaję, że serialu oglądać nie miałam okazji, ale po przeczytaniu tej książki chętnie to zmienię. Z niecierpliwością czekam na kolejne części spod pióra Collinsa jako, że miałam z nim już do czynienia dzięki książkom o CSI. Jeśli lubisz kryminały, interesuje Cię praca profilerów lub chcesz zgłębić arkana behawiorystyki ludzi to jest to pozycja jak najbardziej dla Ciebie. Polecam.

Oto członkowie Jednostki Analizy Behawioralnej. Elita zespołu profilerów FBI, której zadaniem jest rozpracowywanie najbardziej nieobliczalnych zabójczych umysłów w kraju i przewidywanie ich następnych posunięć. Zespół JAB zostaje wezwany do Lawrence w stanie Kansas, by przeprowadzić śledztwo w sprawie serii zabójstw wśród bezdomnych. Ofiary, które zginęły w wyniku pchnięcia nożem, miały na sobie czyste ubrania, były zadbane i świeżo wykąpane. Uprowadzenie młodej dziewczyny to druga, pozornie niepowiązana z pierwszą, sprawa, którą ma rozwiązać JAB. Psychologiczna rozgrywka między sprawcą a profilerami staje się coraz bardziej dramatyczna.



Serial stworzony na podstawie książki to żadna nowość. Tak samo, jak i napisanie powieści na podstawie adaptacji nie jest niczym zaskakującym. Trzeba pamiętać, że nie zawsze wszystko wychodzi tak, jakbyśmy tego chcieli. Collins chciał, żeby "jego" zabójcze umysły były świetne. Ostatecznie nic z tego nie wyszło. Czemu? Dlatego, że serial wywołuje większe emocje, a przeczytanie Ostrego cięcia nie przynosi zbyt wiele radości i fascynujących przeżyć.

Najbardziej denerwowały mnie za długie opisy. Rozumiem, że są one potrzebne, ale kto z nas chciałby przez pół rozdziału czytać o tym, jak kto się ubrał, gdzie co się znajduje i czym aktualnie pożywiają się nasi bohaterowie. Akcji było tyle co nic. Emocje poczułem dopiero pod koniec, kiedy życie młodej dziewczyny zależało od szybkości i inteligencji profilerów. Zaczynało robić się ciekawie, a Collins najzwyczajniej w świecie skończył historię.

Taki cieniutki thriller nigdy nie zajmuje mi więcej, jak trzy dni. Ale tym razem musiałem poświęcić aż tydzień! Na trzysta stron. Naprawdę się zawiodłem, bo szacowałem, że na taką lekturę wystarczy jeden wieczór. Mam nadzieję, że kolejne części będą o niebo lepsze, ale o tym przekonam się w dalekiej przyszłości, bo jak na razie nie mam ochoty zrazić się na tę serię.

Na owacje zasługuje jedynie pomysł morderstw. Byłem bardzo ciekawe, dlaczego akurat znikają bezdomni, nie na przykład znani politycy, czy toś podobny. Pytanie, dlaczego ktoś morduje również nie dawał mi spokoju. Dotrwałem do końca tylko dlatego, że gdybym nie poznał finału historii zjadła by mnie ciekawość. Nie mógłbym spać, wciąż zastanawiając się nad tą zagadką.

Jaki fascynujący element zwiera serial i powieść na jego podstawie? Ukazują nam pracę profilera, którego praca może wydawać się łatwa. Nic bardziej mylnego, ustalanie profilu zabójcy to sprawa trudna do opanowania, ale bardzo ciekawa. Chętnie czytamy o rzeczach, z którymi nie mieliśmy okazji się spotkać, dlatego Ostre cięcie stało się bestsellerem. Podobnie, jak i w przypadku Pochłaniacza Katarzyny Bondy.

Pozycje polecam osobą odważnym, takim które nie boją się nowych rzeczy. Jeżeli papierowa forma zabójczych umysłów nie przypadnie Wam do gustu, polecam zapoznanie się z serialem. Ten jest o wiele lepszy i na pewno nas zaciekawi.

Każdy ma własne wyobrażenie mordercy, ale tak naprawdę czy wyróżniają sie oni z tłumu ludzi, których codziennie mijamy, widzimy, spotykamy? Kim jest zabójca? Mężczyzną, kobietą, sąsiadem/ sąsiadką, ojcem, matką, czyimś bratem lub siostrą, znajomym albo zupełnie obcą osobą, postacią jedną z wielu z jakimi mamy bądź nie do czynienia. Dopóki dowody, poszlaki, nie doprowadzą policji do zbrodniarza najczęściej rzadko kto podejrzewa, że właśnie ten człowiek stoi za morderstwem. Podobno morderstwo doskonałe istnieje do momentu wskazania jego sprawcy, lecz nim to nastąpi czasami jest ich cała seria. Kiedy budzą się zabójcze pragnienia i dlaczego jedni im ulegają, a u innych nie wychodzą one poza sferę fantazji? Jak odnaleźć kogoś kto ma krew ofiar na rękach wśród tysięcy, a nawet milionów ludzi? Na to pytanie odpowiada najczęściej policja i inne służby, których zadaniem jest strzec prawa i bezpieczeństwa, a wsparciem dla nich są profilerzy, znawcy ludzkiej psychiki i jej wpływu na daną jednostkę.

W sytuacji gdy dowody nie pozwalają odnaleźć sprawcy serii zabójstw do akcji wkracza specjalna grupa FBI pod dowództwem agenta Hotchnera. Zespół cieszący się zasłużoną sławą, chociaż nie zawsze doceniany przez tych, którym mają służyć pomocą - policjantom, bo kto uznaje wyższość teorii, nawet gdy poparta jest wieloletnim doświadczeniem, nad codzienną praktyką? Nikt nie lubi kiedy ktoś obcy wchodzi na czyjeś "podwórko" i to jeszcze z błogosławieństwem zwierzchników, ale niestety czasem pomoc jest wręcz konieczna, pomimo, że niezbyt chętnie przyjmowana. Detektyw Learman właśnie musi podjąć współpracę z profilerami, na terenie jego miasta ktoś morduje bezdomnych, dotychczasowe śledztwo nie przyniosło wyników, a właśnie znaleziono kolejną ofiarę. Wbrew pozorom jednak wie, w jakim momencie trzeba schować dumę do kieszeni i rozpocząć współpracę dla dobra ogółu. Kilkuosobowa ekipa ma ten sam cel co miejscowi stróże prawa - ująć zabójcę nim kolejny człowiek zostanie zamordowany. Każdy ślad jest ważny, nawet ten najmniejszy może pozwolić zidentyfikować zbrodniarza, ale jak spośród zebranych poszlak wybrać te najbardziej pomocne? Trzeba wejść w umysł zabójcy, poznać jego zwyczaje i zachowania, a na tej podstawie stworzyć portret, lecz nie w formie obrazu, a profilu psychologicznego, on mówi więcej o człowieku niż ktokolwiek się spodziewa. Kto więc stosi za zabójstwami i dlaczego wybiera właśnie tych, a nie innych mieszkańców miasta? Co powoduje, że z reguły podejrzliwi ludzie, mający za sobą negatywny bagaż życiowy, zaufali komuś komu nie powinni? Jakie pragnienie kieruje zwyrodnialcem gdy odbiera życie innej istocie ludzkiej i to w tak brutalny sposób? Każda godzina jednocześnie przyspiesza odkrycie kto stoi za zbrodniami, ale czas ma też inny wymiar - każda godzina kiedy morderca jest nieznany pozwala mu na dalszą zbrodniczą działalność. Tło zabójstw powoli przybliża sylwetkę poszukiwanego, a nieistotny czasem szczegół jest niezwykle ważnym detalem w wizerunku mordercy. Wspólna praca daje efekty, jednak gdzieś tam nadal kryje się zbrodniarz ...

"Criminal Minds. Zabójcze umysły" poznałam wpierw od strony serialu, nim miałam okazje przeczytać wersję papierową. Trudno porównać obie wersje, ale ocena obu jest najwyższa. Tak jak trudno oderwać się od kolejnego odcinka, równie mocno, a może nawet bardziej, wciąga książka. Wydawałoby się, iż większość głównych bohaterów jest już dobrze znana i czytając kolejną historię z ich udziałem jedynie motyw sensacyjny będzie niespodzianką. Jednak właśnie w nich jest ukryty jeden, z wielu zresztą, atutów opowieści. To co na ekranie jest odegrane czytelnik ma opisane słowami, i tak jak odbiór ekranizacji zależy w dużej mierze od gry aktorskiej, tak tekst musi oddać zamysł autora i jednocześnie pozwolić by litery zastąpiły wyraz twarzy oraz gesty. Oczywiście najważniejszy jest wątek kryminalny, w tym wypadku ukazany od strony śledczych, na czynniki pierwsze rozkładane są motywy jakimi może kierować się sprawca, co stoi u źródeł jego poczynań i jak dalej będzie postępował. Krok po kroku czytający zagłębia się w świat mordercy, jego wyborów oraz ich efektów. Człowiek przeciwko człowiekowi, to co skrywane jest ujawniane, by w końcu móc wskazać odpowiedzialnego ...