1794 Bellman Noir Tom 2

Podróże w czasie powoli stają się moją codziennością. Po udanej wizycie w 1793 przyszła pora na 1794. Tym razem dane mi było odwiedzić nie tylko mroczny i duszny Sztokholm.

Chyba mogę pozwolić sobie na stwierdzenie, że Autor tradycyjnie podzielił swoją powieść na cztery części. Jednak tym razem bardzo szybko można znaleźć wspólny mianownik.
Dostajemy powieść o miłości, zbrodni i wielkim oszustwie.

Historia zaczyna się jak baśń, on bogaty, ona biedna i piękna. Mimo wszystkich przeciwności losu udaje im się stanąć na ślubnym kobiercu. Jednak w bajce żyliby długo i szczęśliwie, tu życie miało dla nich inne zakończenie.

W tej książce Autor ponownie zdziera warstwę blichtru i pokazuje nam brud, wynaturzenia, niewolnictwo... Choć wydaje się, że jest to odrzucające to nie sposób oderwać się od lektury. Autor wabi czytelnika pięknym słowem, intrygą i doskonałą narracją. Stajemy się częścią tych zdarzeń, tego świata.

Powiedzieć, że zachwyciła mnie ta książka, to nic nie powiedzieć, dałam się zaczarować magii słowa, zaułkom Sztokholmu...
Książki Autora wywołują we mnie totalnie ambiwalentne uczucia, mam ochotę nimi rzucić i nie chcę wypuścić z rąk. Czuję się lepka i brudna, a jednocześnie towarzyszy mi świeżość. Jest coś hipnotyzującego w powieściach Autora... coś co każe chcieć więcej i więcej.
Atutem Pisarza jest również kreślenie doskonałego rysu psychologicznego bohaterów, pozwala nam on ich dobrze poznać, zrozumieć. Natomiast bogato rozbudowana część obyczajowa dodaje emocji. Po raz kolejny mogę powiedzieć, że dzięki Autorowi dostałam do ręki doskonały thriller historyczny z elementami kryminału.

Rewelacyjny 2. tom wspaniałej trylogii Bellman Noir. Kolejny raz fantastyczna, wyjątkowa lektura i kolejny raz mój zachwyt.
1. tom trylogii, 1793 wprawił mnie w zachwyt. 1794 potwierdza tylko teorię, że Niklas Natt och Dag świetnie pisze.
Ponownie autor zabiera nas do Sztokholmu końca XVIII wieku. Miasto pełne brudu (dosłownie iw przenośni), zbrodni, wynaturzeń, nędzy, ale i bogactwa. Plastyka, fenomenalne opisy realiów w Sztokholmie w tytułowym 1794 roku są niesamowite.
XVIII-wieczna kraina pełna brudu, przemocy, mroku, obłudy, grzechu...taki Dickens w sztokholmskim wydaniu. U angielskiego pisarza też jest taka charakterystyczna, brudna, okropna atmosfera z tym, że Londynu. W 1794 mamy Sztokholm wraz z okolicami, genialnie nakreślony, mistrzowsko i niezwykle plastycznie oddany. W trakcie lektury miałam ochotę kilkakrotnie się umyć, wyszorować, tak porządnie. Smród sztokholmskich rynsztoków czuć na odległość. Miałam wrażenie, jakby brud XVIII wieku mnie oblepiał.
W tym mieście dobrze żyje się tylko bardzo zamożnym, a co za tym idzie niesłychanie wpływowym. Stać ich na wszystko. Mogą robić co chcą, ale do czasu. Większość społeczeństwa to jednak osoby biedne żeby nie napisać nędzarze i wyrzutki społeczne. Im żyje się zdecydowanie gorzej, a ich nędza, śmiercią nikt się nie przejmuje.
Skrzywdzone postaci nędzarzy budą na równi litość, ale i ogromne brzydzenie tak wszystko jest realnie przedstawione. Brud, nędza, zło, wynaturzenie zdają się czytelnika oblepiać.
Genialnie oddani bohaterowie. Do tego zręczne wplecenie w fabułę autentycznych, historycznych postaci.
Na sam koniec na długo pozostające z czytelnikiem moralne rozważania. Nie potrafię przestać myśleć o walce dobra ze złem, o wyższości prawa nad zbrodnią i cwaniactwem, o tym, jak złudna, zła, trudna i pogmatwana bywa ludzka natura.
Gorąco zachęcam do lektury obu tomów serii. Naprawdę warto. I niecierpliwie czekam na kolejny tom.