3kąt

W domu znanego artysty zostaje znalezione ciało kobiety. Właściciel nie jest w stanie wyjaśnić jak do tego doszło. Nic nie pamięta i nie przyznaje się do zabójstwa.
Sprawą zajmuje się doświadczony Maksymilian Obrębski oraz jego podopieczny Bartosz Bogucki, który po przejściu z prewencji zaczyna stawiać pierwsze poważne kroki w wydziale kryminalnym.
"Ona" dowiaduje się, że niedaleko jej mieszkania zostają znalezione kolejne ciała. Nastolatki i byłego policjanta.
Losy śledczych i tajemniczej bohaterki z równie tajemniczą przeszłością znowu się przetną. Czy uda się po raz kolejny rozwiązać sprawę tajemniczych zabójstw?
"3kąt" o kontynuacja "40. Raków". Agnieszka Peszek w swojej książce odkrywa przed nami kolejne karty. Do tej pory bardzo skryta "Ona" zaczyna wyłaniać się z mgły niedomówień i domysłów. I powiem szczerze, jak dowiedziałem się z kim mam do czynienia i czym tak naprawdę się zajmuje - hmm nie wpadłbym na to.
Taki zabieg wyniósł tę historię na wysoki poziom.
Duet śledczych, doświadczony Obrębski i młokos ale dobrze rokujący - Bogucki to świetny team, który dodatkowo czyni tę książkę bardzo dobrą.
Zakończenie tej kryminalnej historii nie jest oczywiste. Agnieszka Peszek przyzwyczaiła nas do dobrze zmontowanych i zakręconych powieści - w tym wypadku było tak samo. Apetyt na dalsze losy bohaterów wzmógł ? a Was zachęcam do przeczytania - książka godna polecenia.

Bogucki już na dobre rozgościł się w wydziale kryminalnym. Tym razem wspólnie z Maksymilianem Obrębskim zajmują się sprawą zwłok kobiety, które zostały znalezione w wannie w mieszkaniu dość znanego muzyka. Jednocześnie policyjny duet przygląda się morderstwom pewnego mężczyzny i młodej dziewczyny. Tajemnicza "Ona" kolejny raz postanawia zaangażować się prywatnie w prowadzone śledztwa. Czy jej wkład wniesie coś do tych spraw? Czy uda się je rozwikłać?

To druga część cyklu, jednak sądzę, że spokojnie można po nią sięgnąć bez znajomości poprzedniego tomu. Narracja poprowadzona została na dwa sposoby, dzięki czemu czytelnik lepiej może wygryźć się w treść i poznać wszelkie aspekty działalności bohaterów. Autorka sprawnie buduje napięcie, potrafi zaintrygować czy prowadzić odbiorcę przez wszystkie meandry fabuły. Akcja pędzi dość szybkim tempem, a jest zwroty niejednokrotnie mogą zaskoczyć.

Pisarka swoich powieściach porusza szereg problemów społeczno-psychologicznych i robi to rewelacyjny. Często dotyka zagadnień dotyczących różnorodnych fobii bądź traum. Widać, iż ma rozeznanie w temacie, a swoją wiedzą dzieli się z nami za pomocą przystępnych metod, które trafią nawet do największego laika.

W tej pozycji Agnieszka Peszek wzięła na tapetę przyjaźń w najmocniejszej wersji. Przecież każdy z nas chciałby mieć obok siebie osoby, które byłyby w stanie zrobić dla nas absolutnie wszystko. Aczkolwiek czy wzajemne ukrywanie swoich zbrodni to wynik prawdziwej relacji, a może wyłącznie zdegenerowania?

Autorka uświadamia nam również, że praktycznie w każdej grupie społecznej lub zawodowej można trafić na nieuczciwych, zdeprawowanych ludzi. Najgorsze w tym wszystkim okazuje się to, iż psychopatia, korupcja albo różnego rodzaju dewiacje dotyczą też tych, którzy powinni stać na straży prawa.

Kolejnymi kwestiami wspomnianymi w tej lekturze były patologia i przemoc. Literatka pokazuje czytelnikom, że te problemy możemy spotkać nie tylko w najbiedniejszych rodzinach, ale coraz częściej odnotowywane są przypadki, w których dotyczą one tzw. "wyższych sfer".

Jeśli macie ochotę na lekki, ale skłaniający do przemyśleń kryminał, to Ta książka jest zdecydowanie dla Was.

Myślę, że każdy, kto przeczytał chociaż jedną książkę, napisaną przez Panią Agnieszkę Peszek chętnie sięgnie po kolejne. Autorka ma swój niepowtarzalny styl. Jej książki fascynują i intrygują. Zdecydowanie za szybko się kończą i pozostawiają w czytelniku pewien niedosyt.

"Ten świat schodzi na psy, a my jak małe mróweczki próbujemy go naprawić, tylko w walce z czymś takim mam wrażenie, że niewiele jesteśmy w stanie zrobić. To walka z wiatrakami."

Atos, Portos i Aramis to dzieciaki z patologicznych rodzin. Łączy ich sporo tajemnic, przez co ich przyjaźń wydaje się być nierozerwalna. Nigdy nie zgadniecie, czym się zajmują na co dzień.
Bartosz Bogucki i Maksymilian Obrębski to zgrany duet policjantów. Zostają wezwani na miejsce zbrodni. W mieszkaniu muzyka zostało znalezione ciało kobiety, przez co właściciel owego mieszkania stał się głównym podejrzanym. Facet twardo upiera się przy swoim, że nic nie pamięta i nie zna tej kobiety. Poszlaki i fałszywe tropy to trochę za mało, żeby skazać człowieka. Ale innego zdania jest prokurator, któremu zależy na szybkim zamknięciu sprawy. Muzyk to idealny kozioł ofiarny -narkoman, alkoholik i kobieciarz. Doskonała ofiara. A co jeżeli faktycznie jest niewinny? Wbrew temu co sądzi prokurator Bartosz i Maksymilian chcą doprowadzić tę sprawę do końca. Tymczasem pojawia się kolejny trup i wtedy do akcji wkracza ONA. Zbieranie informacji o ludziach sprawia JEJ ogromną frajdę. Skromna, niepozorna szara myszka, która lubi wymierzać sprawiedliwość na własną rękę. Co łączy tych wszystkich ludzi? Kto z nich jest tym dobrym, a kto tym złym?

Z każdą kolejną wydaną książką Pani Agnieszka Peszek podnosi coraz wyżej poprzeczkę. Poprzednia część cyklu:ONA 40.Raków mnie zachwyciła. Tym razem było podobnie. Fabuła przyciąga niczym magnes do tego nieprzewidywalne zwroty akcji. Intrygujący tytuł. Pani Agnieszka nie stroni w swoich książkach od trudnych tematów. Największym atutem tej powieści są precyzyjnie nakreślone portrety psychologiczne bohaterów.
Mnie nie pozostaje nic innego jak tylko czekać na ciąg dalszy.