48 godzin

Pomysł na ciekawą historię był i powinien sprawiać,że emocje będą tylko wzrastać.Jednak do końca nie poczułam tych emocji.Akcja jest tak bardzo dynamiczna i opiera się w dużej mierze na dialogach.Może rozbudowanie niektorych wątków,opisów,myśli bohaterów i poszerzenie wydarzeń dawałoby większego efektu wow.

Nie mówię,że jest to zła lektura.Bo czyta się ją w ekspresowym tempie.Jednak nie czułam ogromnej ekscytacji podczas poznawania kolejnych zadań powierzonym uczestnikom.A ostatecznie ?znikanie? osób było jak science ficion?

Ta historia miała ogromny potencjał.Po przeczytaniu opisu byłam niemal przekonana,że taka będzie.Niestety dla mnie czegoś zabrakło.Zadania same w sobie mogły dodać powieści dodatkowych plusów.Ostatecznie jestem trochę zawiedziona tą książka.
Czy polecam?Niektóre osoby będą nią zachwycone a innym zabraknie w tej powieści dobrego kryminału.

Choć spędziłam z książką miło czas to oczekiwałam większych wrażeń.Może w kolejnym spotkaniu z nowa historią autorki będzie lepiej i na to ogromnie czekam.

Uwielbiam czytać książki, które na każdym kroku potrafią mnie zaskakiwać. Nie umiem jednak jednoznacznie sklasyfikować jej do jednej dziedziny literatury. Podchodzi mi tu pod fantastykę, gdyż dzieciaki mają tutaj magiczne moce, a niektórzy nawet najprawdziwsze skrzydła. Mocno wieje tutaj thrillerem psychologicznym, gdyż nikomu tak naprawdę nie można tutaj ufać. Tajemniczy głos niszczy tutaj psychikę dzieciaków wyznaczając im zadania, które wykraczają po za normy osoby zdrowej psychicznie. Mamy też również zagadkową postać, która od razu wpada nam w oko i co jakiś czas wybiega przed szereg, lecz w tajemnicy. Jemu chyba ufałam tutaj najmniej. Z pewnością jest też po części kryminałem, gdyż wiemy, że jest prowadzone śledztwo w sprawie zaginięć tych dzieciaków, lecz większą część zajmują sceny od strony tych postaci, które są w zamknięciu. Widzę tu również literaturę młodzieżową, gdyż żadna z tych osób nie jest dorosła. Niby zostają porwani od momentu, kiedy zaczynają grać w dziwną grę, lecz Nela, główna bohaterka, tylko sprawdziła w internecie co to za gra i zniknęła. Obudziła się razem z innymi w dziwnym miejscu, który przypomina im szkołę. W sumie dopiero tutaj dowiadujemy się, że i ona posiada jakiś dar. W innych książkach postacie muszą się jednoczyć, by zwyciężyć w wyzwaniach, których są zmuszeni się podjąć. Tutaj natomiast muszą działać w pojedynkę, gdyż tak naprawdę chodzi o to, że muszą zabijać się wzajemnie. Niby jest to bardzo groźne, ale autor przekazał nam to w mniej straszny sposób. Tutaj wiało sporym horrorem, lecz bardziej w napięciu niż strachu. Główna postać jest takim dobrym krasnoludkiem z dobrą duszą i to właśnie ona sprawiała, że lektura była mniej straszna. Jak zatem sądzicie, czy ktoś z nich przeżyje? Polecam dobrze zapamiętywać to, co kto ma do wykonania, bo od jakiegoś czasu coś mi tu nie pasowało. Ktoś ewidentnie był ponad nimi i nie koniecznie chodziło o głos, który wydawał im polecenia. Najwięcej opisów mamy w rozważaniu przed zadaniem i po nim, a malutko w trakcie egzekucji. To również sprawiało, że nie wywoływała ogromnego strachu. Zwróćcie również uwagę na czas po wykonaniu zadania:-)
Ta książka przypomina mi inną, której tytuł wyleciał mi z pamięci. Jednak to, co tam było w nadmiarze, tu odnalazłam tego przeciwieństwo. Ciekawie się ją czytało, styl naprawdę lekki, tylko Nela wyróżniała się z rozmów, gdyż znaliśmy również jej myśli odznaczone innym drukiem. Autor dosyć zwinnie przechodził do następnych wydarzeń. Miał na nich jeden sposób, który jakby kończył to, co tak naprawdę trudno było by skończyć prościej. Było to również powodem nie pamiętania przez nich późniejszych wydarzeń. Według mnie jest warta przeczytania. Sama chętnie sięgnę po kolejne książki autora:-)

Podobała mi się bardzo

?Grupa nastolatków zostaje uwięziona w szkole i wciągnięta w morderczą grę. Aby ją ukończyć, muszą wykonać trzynaście zadań oraz odnaleźć i zabić ukrytego wśród nich zdrajcę...?

?48 godzin? autorstwa Alex Walendziuk to historia, która zachwyciła mnie swoją okładką oraz opisem wydawniczym. Po przeczytaniu ogólnego zarysu fabuły czułam, że będzie to bardzo dobra, jak nie najlepsza premiera tego roku. Niestety zbyt dużo wymagałam od tej pozycji, ponieważ historia ta nie do końca mnie kupiła.

Nela wraz z trzynastką innych nastolatków zostaje porwana i uwięziona w szkole. Uczniów wita głos osoby, który mianuje się dyrektorem. Ogłasza, że porwani będą uczestniczyć w grze o przetrwanie. Aby wydostać się na wolność muszą wykonać 13 śmiertelnie niebezpiecznych zadań lub odnaleźć i zabić ukrytego wśród nich zdrajcę, który współpracuje z dyrektorem.
Każdy z grupy ma supermoc, każdy ma swoje przemyślenia i swoje obawy. Będą współpracować, czy walczyć ze sobą?

Wydostaną się na wolność, czy polegną podczas zadań?
Prędzej znajdą ukrytego wśród nich zdrajcę, czy też zniszczą siebie nawzajem?

Przyznam, że początek tej książki był bardzo dobry. Kupił moją uwagę oraz pobudził moją ciekawość. ?48 godzin? zaczyna się z lekkim przytupem, który zapowiada nam historię, od której nie sposób będzie się oderwać. Niestety im więcej stron przeczytałam, tym więcej rzeczy raziło mnie w oczy.

Z tego co wiem, jest to debiut tej autorki, dlatego też nie potraktuję jej zbyt surowo i opowiem Wam o kilku plusach i minusach tej książki.

Dużym atutem tej pozycji jest przede wszystkim lekkie pióro autorki, które zdecydowanie przyspieszyło moje czytanie.

Autorka bardzo dobrze poradziła sobie z przelaniem uczuć bohaterów na kartki papieru. W trakcie czytania trafiły się momenty, w których czułam się, jakby ja również była uczestnikiem tej chorej zabawy i razem z bohaterami kombinowałam, kim jest ten zdrajca, który ukrywa się wśród nich.

Czy Wy również lubicie obrazki wewnątrz książki? Jeśli tak, na samym początku tej lektury czeka na Was kilka stron, na których znajdują się grafiki przedstawiające poszczególnych bohaterów. W mojej ocenie był to bardzo dobry zabieg, ponieważ dzięki nim nie miałam problemu z ich wyobrażeniem.

Skoro już o bohaterach mowa... Na miejscu autorki popracowałbym jeszcze trochę nad ich charakterystyką. Może i każdy z nich miał jakieś specjalne zdolności, to jednak sposób ich przedstawienia sprawił, że niestety dość szybko o nich zapomnę.

Kolejną rzeczą, do której po części się przyczepię, są zadania, które czekały na bohaterów. Owszem, kilka z nich było dość mocnych, jak np. zabici3 nauczycielki, to jednak zdarzały się też takie, które były po prostu nudne, a szkoda, ponieważ lektura ta miała duży potencjał.

Czy książkę polecam? I tutaj mam niestety pewien dylemat. Jak wiemy, gusta są różne i ?48 godzin? może spodobać się wielu czytelnikom. Niestety jako fanka thrillerów oraz kryminałów nie bawiłam się zbyt dobrze. Alex Walendziuk miała dobry pomysł na całą fabułę, jednak wykonanie pozostawia w moim odczuciu wiele do życzenia.