A ja żem jej powiedziała...

Nosowska zaczęła od publikowania krótkich, żartobliwych filmików na instagramie, które szybko zawojowały Internet. Potem dostała propozycję od wydawnictwa Wielka Litera, aby ?szerokoustna baba? wydała książkę, która również okazała się hitem.
Z ciekawości sięgnęłam po tą książkę. Chciałam się przekonać, co takiego jest w niej jest, że pojawia się dosłownie wszędzie.
Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy po przejrzeniu jej to kolorowa grafika. Książka jest naprawdę ładnie wydana. Potem zaczęłam czytać? i czułam się jakby Kaśka czytała mi / znała moje myśli. Naprawdę. Pierwszy raz spotkałam się z książką, którą można poniekąd zaliczyć do psychologiczno-motywacyjnych i znalazłam w niej cząstkę siebie. Autorka porusza wiele tematów od miłości, przez nawyki, celebrytów, aż do wychowywania dzieci. Robi to jednak w żartobliwy / ironiczny sposób, który nie tylko sprawia, że książkę czyta się naprawdę przyjemnie, ale również pokazuje jak powinniśmy podchodzi do pewnych spraw ? z dystansem. Każdy z rozdziałów zaczyna się słowami ?A ja żem jej powiedziała, Kaśka??, potem mamy wprowadzenie, a następnie (nierzadko jej własną) historyjkę z puentą. Autorka ma dystans do siebie, nie boi się wspominać przeszłości. I choć są w książce rozdziały na temat, których wypowiadać się nie mogę (bo np. dzieci na razie nie mam i w kwestii bycia matka i wychowywania ich się nie znam) to przy większości z rozdziałów uśmiechałam się i przyznawałam w duchu autorce rację.
Na tylnej okładce pisze ?Ta książka to petarda!? ? zgadzam się całkowicie.

Nosowska zaczęła od publikowania krótkich, żartobliwych filmików na instagramie, które szybko zawojowały Internet. Potem dostała propozycję od wydawnictwa Wielka Litera, aby ?szerokoustna baba? wydała książkę, która również okazała się hitem.
Z ciekawości sięgnęłam po tą książkę. Chciałam się przekonać, co takiego jest w niej jest, że pojawia się dosłownie wszędzie. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy po przejrzeniu jej to kolorowa grafika. Książka jest naprawdę ładnie wydana. Potem zaczęłam czytać? i czułam się jakby Kaśka czytała mi / znała moje myśli. Naprawdę. Pierwszy raz spotkałam się z książką, którą można poniekąd zaliczyć do psychologiczno-motywacyjnych i znalazłam w niej cząstkę siebie. Autorka porusza wiele tematów od miłości, przez nawyki, celebrytów, aż do wychowywania dzieci. Robi to jednak w żartobliwy / ironiczny sposób, który nie tylko sprawia, że książkę czyta się naprawdę przyjemnie, ale również pokazuje jak powinniśmy podchodzi do pewnych spraw ? z dystansem. Każdy z rozdziałów zaczyna się słowami ?A ja żem jej powiedziała, Kaśka??, potem mamy wprowadzenie, a następnie (nierzadko jej własną) historyjkę z puentą. Autorka ma dystans do siebie, nie boi się wspominać przeszłości. I choć są w książce rozdziały na temat, których wypowiadać się nie mogę (bo np. dzieci na razie nie mam i w kwestii bycia matka i wychowywania ich się nie znam) to przy większości z rozdziałów uśmiechałam się i przyznawałam w duchu autorce rację.
Na tylnej okładce pisze ?Ta książka to petarda!? ? zgadzam się całkowicie.

Z ciekawości sięgnęłam po tą książkę. Chciałam się przekonać, co takiego jest w niej jest, że pojawia się dosłownie wszędzie.Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy po przejrzeniu jej to kolorowa grafika. Książka jest naprawdę ładnie wydana. Potem zaczęłam czytać? i czułam się jakby Kaśka czytała mi / znała moje myśli. Naprawdę. Pierwszy raz spotkałam się z książką, którą można poniekąd zaliczyć do psychologiczno-motywacyjnych i znalazłam w niej cząstkę siebie. Autorka porusza wiele tematów od miłości, przez nawyki, celebrytów, aż do wychowywania dzieci. Robi to jednak w żartobliwy / ironiczny sposób, który nie tylko sprawia, że książkę czyta się naprawdę przyjemnie, ale również pokazuje jak powinniśmy podchodzi do pewnych spraw ? z dystansem. Każdy z rozdziałów zaczyna się słowami ?A ja żem jej powiedziała, Kaśka??, potem mamy wprowadzenie, a następnie (nierzadko jej własną) historyjkę z puentą. Autorka ma dystans do siebie, nie boi się wspominać przeszłości. I choć są w książce rozdziały na temat, których wypowiadać się nie mogę (bo np. dzieci na razie nie mam i w kwestii bycia matka i wychowywania ich się nie znam) to przy większości z rozdziałów uśmiechałam się i przyznawałam w duchu autorce rację.
Na tylnej okładce pisze ?Ta książka to petarda!? ? zgadzam się całkowicie.

Książka z gatunku tych, od których nie sposób się oderwać.
Nosowska w humorystyczny i charakterystyczny dla siebie sposób opowiada o sobie; o swoim życiu, sytuacjach i problemach dnia codziennego. Tematyka bardzo bliska nam wszystkim, do tego podana w przystępny sposób. Język, którym posługuje się Kasia nie odbiega od tego, którego używamy na co dzień. Dzięki temu dystans między autorką a czytelnikiem ulega skróceniu. Całość świetnie uzupełnia szata graficzna, doskonale korespondująca z treścią książki.
Gdybym miała zrecenzować tę książkę jednym zdaniem , użyłabym słów:
"A ja żem jej powiedziała... Kaśka, czekamy na ciąg dalszy"

Miła i przyjemna lektura, może nie wywróciła mojego świata do góry nogami ale umiliła mi podróż pociągiem.

Sprawna dostawa. Żona z książki bardzo zadowolona, czekam aż będzie wolna:)

expresowa przesyłka. stawiam5

Bardzo cenię ludzi, którzy mają do siebie dystans. Takich, którzy potrafią spojrzeć na siebie i swoje zachowanie z boku i skrytykować je wtedy, kiedy trzeba. Nie znoszę naburmuszonych, wiecznie niezadowolonych z życia ludzi, którzy swoim negatywnym podejściem do życia zatruwają mój spokój i wprowadzają nerwową atmosferę gdziekolwiek się pojawią. Przeprowadziłam na tę okoliczność wiwisekcję samej siebie i doszłam do wniosku, że jestem klasycznym przykładem podejścia, w którym dystans do innych to i owszem, posiadam, ale z dystansem do siebie to już trochę gorzej. Niby go mam, niby potrafię się z siebie śmiać, ale wszystko jest dobrze dopóki robię to ja. Jeśli zacznie ktoś inny ? pokazuję zęby.

Katarzyna Nosowska, którą mało komu trzeba przedstawiać, wywołana do odpowiedzi na temat postrzegania świata, udzieliła jej w sposób obszerny, dosłowny i ironiczny w książce A ja żem jej powiedziała. Stworzona na zbiór zapisków (niby przypadkowych i luźno dobranych) książka pełna jest obserwacji i wniosków na temat współczesnego społeczeństwa, z wszelkimi jego dobrodziejstwami i plagami. Nosowska próbuje odebrać trochę masy show-biznesowi, postrzeganemu jako coś wspaniałego i godnego naśladowania. Jednak ? co ważne ? wcale z niego nie kpi. Chodzi bardziej o upuszczenie powietrza i nabranie dystansu ? zarówno przez tych, którzy w show-biznesie ?siedzą?, jak i tych, którzy obserwują go na ekranie telewizora.

To, czym mnie ta książka ujęła, to fakt, że pod powłoką humorystycznych krótkich tekstów, możemy dostrzec kobietę, która próbuje znaleźć sposób na poradzenie sobie z niekoniecznie łatwą rzeczywistością. To nie jest wspominkowy album o tym, jak fajnie było szaleć na scenie podczas koncertów, a potem zamykać się w pokoju hotelowym i kończyć dzień, nie pamiętając, jak się zaczął. Pomimo tego, że wielokrotnie zaśmiewałam się do łez podczas lektury, nie uważam jej za śmieszną. Można o niej powiedzieć ? z humorem. Można zaznaczyć, że jest napisana z dystansem do siebie. Ale nie można jej nazwać śmieszną. Przecież Nosowska obnaża w niej również samą siebie, pisząc o tremie przed koncertami, o ogarniającej ją nieśmiałości, gdy stoi przed tłumem ludzi widzących w niej bożyszcze, którym ona nigdy nie pragnęła być. Między słowami opowiada o niełatwym dzieciństwie i lękach zaszczepionych w niej już na początku drogi życiowej. Wokalistka, znana z telewizji, płyt i koncertów, staje się dla nas po prostu Kaśką, sąsiadką z drugiego piętra, znajomą z placu zabaw. Nosi zawsze za duże ciuchy w czarnym kolorze, żeby wydawało się jej mniej. Urody godnej ?piosenkarki? nabiera dopiero po przesiedzeniu kilku godzin u wizażystki. Nie jest idealna. Może dlatego tak bliska.

Myślę, że pochwała należy się również w odniesieniu do wydania A ja żem jej powiedziała. Kolorowe, pełne różnego rodzaju grafik, z wyszczególnionymi cytatami ? to wszystko jest świetnym dopełnieniem treści.

Na pytanie, czy to rzeczywiście książka godna przeczytania, odpowiem, że tak. Nosowska nie odkrywa lądów, nie porusza tematów, o których nikt wcześniej nie odważył się napisać. Po prostu najzwyczajniej w świecie dobrze się to czyta i czasem nawet przez chwilę człowiek zastanowi się nad tym i tamtym. To już naprawdę wiele.

Zabawna, miejscami uszczypliwa. Prawdziwa Nosowska.

P.S. Polecam rozdział o jednej z celebrytek i jej mężu raperzy lub koszykarzu ;)

Właściwie reaguję wysypką na książki celebrytów. Dlaczego więc zdecydowałam się na zakup i lekturę książki Kasi Nosowskiej? Pewnie dlatego, że nigdy nie postrzegałam jej jako typowej celebrytki. Uważam, że choć jest osobą znaną (bardzo lubię ją i jej muzykę), to nie dała się wciągnąć w wir showbiznesu. I szanuję ją za kompletny brak syndromu pod nazwą "pchaj się na afisz, wszystko jedno co będą mówić, byle było o tobie głośno". Inna sprawa, że nie jestem tak zachłanną fanką, która musi wiedzieć wszystko o piosenkarce, więc może coś mnie ominęło? ;-) W każdym razie zauważyłam ostatnio szum medialny wokół książki "A ja żem jej powiedziała..." i podrążyłam temat. Obejrzałam ciekawy wywiad na YT i filmiki na IG. Bawiłam się świetnie. To niesamowite, że każdy kolejny filmik ma setki komentarzy!
Nasuwa się więc pytanie, czy w przypadku takiego fejmu nadal powinnam uważać, że Kasia Nosowska nie pcha się na afisz? ;-)


Czytając zastanawiałam się, ile z tych tekstów pochodzi faktycznie z życia piosenkarki. I nie mam tu na myśli tych oczywistych, w których sama to przyznaje. Każdy króciutki rozdział zawiera mnóstwo treści, również takiej ukrytej między wierszami. I podoba mi się to, że widać z tych tekstów, jak wiele fajnych rzeczy ma do powiedzenia pani Kasia. I jakie to jest zwyczajne, a nie celebryckie. Wielka ulga, że to jest naprawdę kobieta taka, jak my wszyscy.

Nie mogłam sobie odmówić przyjemności odnalezienia na IG wspomnianych filmików. I przepadałam! :D Obejrzałam, zaobserwowałam i zamierzam śledzić :-) Bo niewiele jest osób, które potrafią z takim dystansem podchodzić do samego siebie. I żartować, ze smakiem i wyczuciem. To się teraz naprawdę rzadko zdarza.

I dziękuję pani Agacie Kuleszy, że "stworzyła" instagramową Kasię Nosowską :-)

>A ja żem jej powiedział, że kupię sobie Nosowską, a Ona że ją zdradzam.<
I kupiłem. Zabawna książka, która porusza aspekty życiowe. Normalność w niej, zwyczajność i dystans Nosowskiej do samej siebie i do życiowych spraw, które niekiedy kryją się gdzieś pod naszą maską. I za to też Nosowską ludzie kochają.
A ja żem Wam powiedział już wiele razy - kupcie sobie tę książkę i oderwijcie się chwilę od masek rzeczywistości :)

Fanów Katarzyny Nosowskiej ta książka nie zaskoczy: jej sposób patrzenia na świat, refleksje na temat obserwowanych zjawisk ubrane w trafne porównania, ładne językowo - znamy z jej piosenek. Każdy rozdział książki mógłby stać się piosenką. Dla nie-fanów: polecam książkę kobiety, która z humorem i mądrością dzieli się tym co ma w głowie. Dla mnie - niedosyt, dostałam palec, wzięłabym jeszcze całą rękę.

By byc prawdziwą w,swej recenzji musze poczuc jej wydźwięk w swoim sercu zamowiona książka .Ale jak polegac na osobowosci Kasi Nosowskiej napewno jest zwykla,życiowa i nieslychanie orginalnie inna jak sama autorka książki.