Adam i Ewa na Okinawie

Adam i Ewa są na Okinawie w miejscu, które tak kochają. Ten wyjazd nie jest taki jak wszystkie do tej pory. Dlaczego? Coś się stało, ktoś ich zaczepił, a może nagle musieli wracać? Nie! Idąc kolejnymi ścieżkami po tej wyspie spotykają kogoś kto mimo wyglądu nie jest taki jak każdy z przechodzących obok niego ludzi.

Przy bramie prowadzącej do zamku Shuri para spotyka chłopca - rudowłosego zwykłego chłopca, tyle że on nie jest do końca zwyczajny. Jest on kijimuna - duchem, którego widzą siedzącego na kamieniu nie wzruszonego turystami. Jednak w wirze wiatru pojawia się obok nich i zaczyna z nimi rozmowę. Mogę powiedzieć, że ta postać ich tak szybko nie opuści rozpływając się w mgle.

Owy chłopiec zabiera parę w podróż po kolejnych miejscach, ale i po historii tej wysepki. Były to dość barwne i ciekawe opisy poszczególnych wycinków z dziejów. Muszę przyznać, że chciałam ich czytać jak najwięcej.

Na swojej drodze niejednokrotnie spotkają więcej niż jedną magiczną istotę (prócz oczywiście kijimuna).

Sam kijimuna nie raz zaskoczy nas zwykłym zdaniem wypowiedzianym z spokojem - będzie to zdanie, które nagle zmieni cały nasz pogląd i orientację w tym co się dzieje teraz.

Zaskoczyło mnie pozytywnie wplatanie w odpowiednie momenty słówek japońskich. Swoją drogą można było się czegoś nauczyć lub zapoznać się z nowym językiem. Bardzo dobry zabieg by jeszcze bardziej nadać charakteru książęce.

Orientalizm jest największym elementem tej książki i chyba najlepszym. Lubię czytać o kulturach, obyczajach, wierzeniach, mitach, historiach dotyczące krajów Azji i ich rdzennych mieszkańcach.

Jeśli lubisz klimat Japonii, także związana z nią historią, mitami i wszystkim co wyżej wymieniłam to coś zdecydowanie dla Ciebie!