Adrenalina. Moje nieznane historie

Po niewątpliwym sukcesie "Ja, Ibra", Zlatan Ibrahimović powrócił w nowej odsłonie. Jego nowa książka "Adrenalina. Moje nieznane historie" z pewnością jest godną kontynuacją pierwszej części autobiografii. Tym razem Szwed przedstawił się z nieco innej strony.


Zlatan to bez wątpienia jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci światowego futbolu ostatnich lat. Swoimi umiejętnościami zachwycał na boiskach holenderskich, włoskich, hiszpańskich, francuskich a także angielskich. Lata mijają, a jego sława i rozpoznawalność nie słabną. Ma tylu wrogów, co zwolenników. Nie wszyscy potrafią zaakceptować jego styl, sposób bycia. Ibra ma to do siebie, że potrafi szokować, wzbudzać kontrowersje i sprawiać, że jest o nim głośno.


W "Ja, Ibra" przedstawił wiele ciekawych wręcz nieprawdopodobnych historii. W "Adrenalinie" jest już trochę inaczej. Tutaj Szwed sprawia wrażenie dojrzałego piłkarza, który jest świadomy swoich sukcesów, ale jednocześnie z pokorą podchodzi do porażek. Opisuje także swoje bardzo zażyłe relacje, które niegdyś łączyły go z jego agentem Mino Raiolą, mówi, co mu zawdzięcza i za co jest mu wdzięczny.


Po poważnej kontuzji w 2017 roku Zlatan był spisywany na straty. Wiele osób wysyłało go na zasłużoną emeryturę, ale on po raz kolejny pokazał, że jest wielkim piłkarzem. Wrócił do pełnej sprawności, później trafił do MLS, którą błyskawicznie podbił, by następnie wrócić do Europy. Zlatan związał się z Milanem, z którym zdobył mistrzostwo Włoch. Miał niebagatelny wpływ na drużynę, był liderem w szatni, wspierał ją swoim doświadczeniem, co okazało się decydujące. Zlatan w bardzo dojrzały sposób podchodzi do swojej pracy, wie, jakie są ograniczenia związane z wiekiem, ale wie też, jak wykorzystać swoje olbrzymie doświadczenie. Potrafi przekazać je młodszym piłkarzom i wspomóc ich mentalnie.


W nowej książce Szwed pokazuje swoją drugą twarz. Nie stawia się w roli superbohatera, który podbił świat. Wykreował swój określony obraz w mediach, ale w gruncie rzeczy nie jest tym, za kogo się go uważa. Nie jest narcyzem z wybujałem ego, a dojrzałym facetem, dla którego najważniejsze są rodzina oraz futbol. Jego pracowitość może być wzorem dla młodego pokolenia. Zlatan to po prostu Pan Piłkarz, dzięki któremu futbol stał się piękniejszy.

W ?Adrenalinie? wspomnienia z futbolowego życia Szweda stanowią punkt wyjścia do refleksji i rozważań. Ibrahimović porusza różne tematy. Opowiada o rodzinie, przyjaciołach, trenerach, agentach, rywalizacji, kontuzjach, czy też relacjach w drużynie. Przedstawia swój punkt widzenia, ukazuje, jak zmieniło się jego podejście do futbolu i życia wraz z upływem lat.

Momentami lektura jest nieco filozoficzna. Przede wszystkim jednak często arogancka. Wielkie ego Zlatana widoczne jest praktycznie na każdej stronie lektury, ale to przecież żadne zaskoczenie. Gdyby było inaczej można by się zastanowić czy to na pewno książka Zlatana, a tak nie ma, co do tego wątpliwości. Mówiąc krótko ?Adrenalina? to lektura jak najbardziej w stylu Ibry.

Książka nie jest zbyt obszerna. Dobrze i szybko się ją czyta. Niektórym może się wydawać, że lektura jest nieco chaotyczna, a to za sprawą braku chronologii, ?przeskakiwania? pomiędzy tematami oraz luźnego połączenia przemyśleń i wspomnień Ibry. Mnie to jednak w ogóle nie przeszkadzało. Nie jest to autobiografia, więc taki styl jest całkowicie do zaakceptowania. Jednak, jeśli ktoś niezbyt orientuje się w historii Szweda i przebiegu jego kariery powinien najpierw przeczytać ?Ja, Ibra?, a dopiero później ?Adrenalinę?.

Dlaczego Ibrahimović niezbyt dobrze gra głową, choć mierzy prawie dwa metry wzrostu? Czemu po strzeleniu gola szeroko rozkłada ramiona? Dlaczego poradził Mbappé by Francuz opuścił PSG i przeszedł do Realu Madryt?

To i jeszcze więcej w ?Adrenalinie?.