Agatha Christie: Beresfordowie

Jane Fish podróżuje statkiem, który nagle zaczyna tonąć. Podczas ewakuacji zaczepia ją kurier brytyjskiego wywiadu, który wręcza jej dokumenty i prosi o przekazanie ich dalej. Kilka lat później, po zatonięciu statku, w Anglii młody mężczyzna, Tommy, wpada przypadkiem na dawną znajomą, Tuppence. Podczas spotkania para ustala, że założą agencję, która pozwoli im zarobić, a także wziąć udział w ciekawych sprawach. Pierwsze zlecenie pojawia się niemal od razu, jednak w wyniku zbiegu okoliczności zleceniodawca znika, a para zaczyna interesować się jego zaginięciem, a to pociąga za sobą kolejne sekrety i niedomówienia, które trzeba rozwikłać.

Beresfordowie. Tajemniczy przeciwnik to komiks stworzony przez Emilio Van der Zuidena na postawie powieści Agathy Christie. Głównymi bohaterami są Tommy i Tuppence, para znajomych, którzy postanawiają dorobić. To ich losy śledzimy podczas czytania komiksu.

Sprawa przedstawiona na łamach tomu dotyczy głównie próby odkrycia tożsamości tajemniczego pana Browna, którego nazwisko przewija się wielokrotnie podczas śledztwa, które z niewinnej ciekawości przeradza się w prawdziwą sprawę kryminalną. Okazuje się, że wszystko jest bardziej skomplikowane niż zakładano. Bohaterowie wplątują się w przeróżne sytuacje, niektóre niebezpieczne, które odkrywają przed nimi nowe fakty i przybliżają do rozwiązania sprawy. Czy tej dwójce amatorów uda się odkryć, kim jest Brown i co stało się z Jane Fish, która kilka lat wcześniej zniknęła bez śladu?

Komiks dobrze oddaje klimat powieści Agathy Christie. Historia jest zaskakująca, rozwiązanie ciekawe, a śledztwo skomplikowane. Autor jest też ilustratorem i stworzył rysunki w tym tomie. Są dynamiczne, klimatyczne. Stroje i wygląd postaci oddają czas, w którym rozgrywa się akcja. Są też takie kadry, które nie są standardowe ? rysunki wychodzą poza swoje ramy, łączą się z kolejnymi, wymagają od czytelnika skupienia. Ta zabawa bardzo mi odpowiadała ? była czymś nowym, innym, ciekawym.

Jedyna rzecz, która mi się nie podobała, to angielskie wstawki. Niektóre wykrzyknięcia nie były przetłumaczone, co nieco mnie drażniło. Nie widziałam w tym większego sensu, ponieważ tekst mógł zostać równie dobrze napisany po polsku i też oddałby emocje bohaterów.

Beresfordowie. Tajemniczy przeciwnik jest ciekawą formą prezentacji znanej powieści w formie komiksu. Podobała mi się ta przygoda z kryminalnym komiksem. Klimat, fabuła i rysunki wychodzą na plus. Wciągająca lektura, polecam.

Wydawnictwo Egmont z okazji przypadającego stulecia literackiego debiutu Agaty Christie wypuszcza na rodzimy rynek serię komiksowych adaptacjami jej dzieł. Jednym z oferowanych tytułów są Beresfordowie. Seria opisująca przygody pary detektywów amatorów, których łączy coś więcej niż tylko wspólna pasja do rozwiązywania tajemnic. Na rynku pojawiło się pięć książek z ich udziałem, w komiksowe adaptacji mamy do czynienia z pierwszą wydaną publikacją noszącą podtytuł Tajemniczy przeciwnik.
Tommy Beresford i Prudence Cowle to para znająca się od dzieciństwa. Osiągając wiek dorosły, każde ruszyło własną życiową ścieżką. Spotykają się ponownie w trudnym powojennym okresie, kiedy nie ma zbyt wiele szans na łatwy i dobry zarobek. Impuls i zamiłowanie do przygód powoduje, że postanawiają oni założyć spółkę detektywistyczną. Ich pierwsza sprawa pojawia się szybciej, niż mogli się tego spodziewać. Będą musieli oni odnaleźć zaginioną po ataku na statek RMS Lusitania - Jane Fish, która miała stać się przez przypadek posiadaczką wyjątkowo tajnych i niebezpiecznych dokumentów. Im bardziej brną oni w ten przypadek, tym bardziej zagłębiają się w szpiegowską intrygę, w której każdy niewłaściwy ruch może skoczyć się śmiercią. Jedyną szansą na odnalezienie zaginionej oraz przysłużenie się korownie to odnalezienie tytułowego tajemniczego przeciwnika, którym jest pan Brown i powstrzymanie jego planów.

Beresfordowie są na pewno mniej znani przeciętnemu czytelnikowi niż Herkules Poirot czy panna Marple. Nie zmienia to jednak faktu, że pośród wielkich miłośników Agaty Christie, owa para cieszy się równie wielki uznaniem, jak pozostałe wymienione postacie. Emilio Van der Zuiden, odpowiedzialny za scenariusz i rysunki, nie mógł więc sobie pozwolić na żadne odstępstwa od książkowego pierwowzoru, aby w żadnym stopniu nie zniechęcić potencjalnych odbiorców. Musiał on od początku do samego końca trzymać się sztywno przyjętej linii fabularnej na tyle sprawnie ją skracając, aby zmieściła się ona na ograniczonej ilości stron. Na tym poletku można śmiało powiedzieć, że spisał się on bardzo dobrze. Odpowiednia opisowa narracja sprawia, że cała historia jest spójna, epatując jednocześnie nutką tajemnicy, co jest przecież jednym ze znaków rozpoznawczych powieści Agaty Christie. Identycznie jak w przypadku książek jednym z najważniejszych elementów komiksu są prowadzone dialogi. Nikogo więc nie powinno dziwić, że znajdziemy tutaj sporo kadrów z gadającymi głowami z dużą ilością tekstu do przeczytania, który potrafi popchnąć znacząco całą fabułę do przodu.

O ile fabularnie jest dokładnie tak jak w książkowym pierwowzorze, to już oprawa artystyczna tytułu, może wzbudzać dość ambiwalentne uczucia. Z jednej strony Emilio Van der Zuiden udanie eksperymentuje z narracyjnym układem kolejnych kadrów w taki sposób, aby z dialogami tworzyły one nierozerwalną całość. W bardzo dobry sposób kreuje on również tła, dzięki czemu tytuł epatuje mocno wyczuwalnym klimatem powojennej Anglii. Z drugiej jednak mamy do czynienia z dość specyficzną formą rysowania postaci, szczególnie twarzy, które zdecydowanie nie każdemu przypadną do gustu. W przypadku doboru kolorów przez Fabiena Alquier?a nie ma się do czego przyczepić, są one bardzo dobre i świetnie korelują z rysunkami.

Jeśli chodzi o rodzime wydanie i jakoś tłumaczenia stoi ono na bardzo dobrym poziomie, co jest istotne ze względu na istotę dialogów w odbiorze całego dzieła. Nie ma się również do czego przyczepić, jeśli chodzi o jakoś druku czy wykorzystanego papieru.

Można się spierać czy jest w ogóle sens pojawiania się tego rodzaju wydań, tym bardziej że każdy chętny może przecież sięgnąć po oryginalną książkę i jeszcze mocniej zagłębić się w całą historię. Nie zmienia to jednak faktu, że komiksowe adaptacje wybranych powieści Agaty Christie, mogą właśnie zachęcić niektórych czytelników do sięgnięcia po literacką wersję dzieła. Jeśli zaś chodzi o ostateczną oceną recenzowanej opowieści graficznej, mamy tutaj do czynienia z naprawdę niezłym tytułem, który na pewno powinien znaleźć się na celowniku miłośników klasycznych brytyjskich kryminałów.