Agencja złamanych serc

"Agencja złamanych serc" to nie jest romans, co można by wywnioskować po okładce. To.....mam tu problem z określeniem gatunku????....chyba antyromans.
Ale na pewno jest to historia o kobietach, skrzywdzonych przez mężczyzn kobietach, które postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce i zemścić się za swoje krzywdy. A wiadomo, że finansowa zemsta boli najbardziej więc taką to planują. A co z tego wyjdzie, jak skończy się ta operacja to już sami przeczytajcie.
Czytając tę książkę, po raz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że my kobiety jeśli chcemy to potrafimy trzymać się razem i jesteśmy solidarne. Wbrew powszechnemu przekonaniu, że jesteśmy zawistne, zazdrosne i wredne...no może niektóre są, ale bohaterki tej historii nie. Solidaryzują się ze sobą i wbrew nakazowi rozsądku walczą by osiągnąć to co zaplanowały.
Podoba mi się kierunek w jaki poszła autorka. Takie trochę poplątanie gatunków, bo i obyczajówka i trochę taki kryminał i może też komedia. Takie miksy gatunkowe całkiem nieźle się czyta. Sprawdźcie sami

O kultowym tytule Agencja Złamanych Serc słyszałam już wielokrotnie, traf jednak chciał, że jeszcze nie miałam okazji, by zapoznać się z nim bardziej dogłębnie. Na scenę jednak wkroczyło wydawnictwo Prószyński i S-ka oraz ich najnowsze wydanie tej powieści. Nie mogłam nie skorzystać z takiej okazji i postanowiłam zapoznać się z tą historią. Czy twórczość Ireny Matuszkiewicz trafiła w mój gust? Na to pytanie odpowiadam w tej opinii.

Cztery młode kobiety, które łączy przyjaźń, nie mają łatwego życia. Ich bagaż doświadczeń mógłby zawstydzić niejednego, który narzeka na swoje własne życie. Marta szuka - dość na oślep - własnego szczęścia i nie spocznie, dopóki go nie odnajdzie. Trzy pozostałe skupiają się raczej na samym przetrwaniu i życiu z dnia na dzień. Wszystkie do dziś płacą wysoką cenę za ulokowanie uczuć w złym miejscu. Dzięki Marcie postanawiają utworzyć Agencję Złamanych Serc. Czy to będzie ich recepta na szczęście?

Zacznę od tego, że mimo moich najszczerszych chęci, nie potrafiłam się wciągnąć w tę historię. Czytałam i przewracałam kolejne strony, jednak bez problemu mogłam odłożyć tę książkę bez odczuwania potrzeby powrotu do niej ? a tego bardzo nie lubię. Na początku nie rozumiałam też, o czym właściwie jest to historia ? o Marcie? O ogóle tytułowej agencji? Coś w stylu obyczajówki z wątkiem kryminalnym? Tak wiele było pytań, a tak mało odpowiedzi.

Główna bohaterka, Marta, zdobyła moją sympatię. Z jednej strony jest sympatyczna i chciałaby zrobić dla swoich najbliższych wiele, ale z drugiej potrafi postawić pewne granice, dzięki czemu nikt nie wchodzi jej na głowę - no, chyba że DO głowy, a to już co innego. Polubiłam tę postać i uważam, że autorka wykreowała ją bardzo dobrze. Niestety inaczej sytuacja wygląda z pozostałymi bohaterkami, które, choć były drugoplanowe, to mogły zostać przedstawione lepiej.

Pióro Ireny Matuszkiewicz jest bardzo dobre i choć autorka pisze o realiach życia za czasów PRL-u i rzeczywiście czuć ten klimat, to jednak podczas lektury ma się wrażenie, że jest to powieść napisana w ostatnich kilku latach, nie ponad dekadę temu. Chwilami miałam wrażenie, jakby czytanie szło mi niezwykle topornie i ciężko, jednak wynika to z mojej winy - być może niepotrzebnie wzięłam się za tę pozycję z głową pełną różnych myśli i trosk.

Ostatecznie mogę ocenić Agencję Złamanych Serc na ocenę dobrą. Była to lektura przyjemna, dość wciągająca - zwłaszcza w drugiej połowie książki oraz pozwalająca zobaczyć realia tamtych czasów w kontekście typowo obyczajowym, z perspektywy ?zwyczajnych? ludzi. Przyznam również, że momentami czułam odrobinę taki kryminalny, ale jednocześnie luźniejszy klimat, jak w przypadku powieści Olgi Rudnickiej, które swoją drogą lubię. Dlatego myślę, że jeżeli ktoś z Was przepada za twórczością tamtej autorki, to powinien zerknąć w stronę tego tytułu.

No i na sam koniec: czy będę sięgać po inne książki autorki? Nie mam pojęcia. Jeżeli kolejne zainteresują mnie swoimi opisami na tyle, bym zechciała je przeczytać - z pewnością się z nimi bliżej zapoznam.

Jestem wielbicielką mocniejszych książek, ale od czasu do czasu trzeba zrobić sobie przerwę i odpocząć od zbrodni. Tym razem wybrałam wznowioną przez... książkę Ireny Matuszkiewicz, autorki prawie dwudziestu książek. Ta pozycja wydana została po raz pierwszy w 2002 roku, więc właśnie świętuje 20 rocznicę. Niby to samo stulecie, a czytając miałam poczucie że to wciąż były czasy wcale nie tak odległe od PRL.
Autorka przedstawia losy czterech zaprzyjaźnionych mieszkanek blokowiska w Toruniu. Wszystkie dziewczyny są już w okolicach trzydziestki, każda z nich kiedyś źle zainwestowala swoje uczucia i została skrzywdzona przez faceta. Gdy główna bohaterka Marta, przyłapuje ukochanego na zdradzie, organizuje spotkanie i namawia koleżanki do stworzenia grupy, tytułowej Agencji, której celem jest zemsta na niewiernych i wyciągnięcie od nich pieniędzy za stary finansowe i moralne. Dziewczyny przystępują do akcji wykorzystując słabości każdego z facetów. Przy okazji wplątują się w afery kryminalne, bo przypadkowo nawiązują znajomość z szefem rodzącej się w tamtych czasach mafii, zarządzającej Agencjami "masażu" lub "ochrony".
Książka to typowe "babszczydło" jak je nazywa moja ulubiona kuzynka. Nie jestem szczególnie wielbicielką tego typu literatury, bywały momenty, które mnie irytowały, a główna bohaterka ze swoim brakiem zdecydowania i podejściem "psa ogrodnika" wyjątkowo działała na nerwy. Jednak jest to bardzo dobra pozycja na weekendowy relaks, pozwalająca odetchnąć od obecnych ciężkich wydarzeń, a osoby lubiące taki gatunek będą zachwycone.