W szponach mrozu

4,3 /5

Aktualnie po paru dniach kalendarzowej jesieni odliczam już do pierwszego śniegu i mroźnych temperatur. A to dlatego, że dzięki ?W szponach mrozu? zupełnie wczułam się w zimowy klimat. Nie dziwcie mi się, bo kocham zimę, a z bohaterami przeżywałam świąteczny tydzień w królewskim ośrodku narciarskim.

3/4 książki zajmowały tutaj perypetie pomiędzy postaciami, a 1/4 stricte akcja. Takie rozplanowanie fabuły w fantasy ma swoje plusy i minusy.

Po pierwsze, plusy - czytając czułam się jakbym oglądała serial, akcja dotycząca jakiegoś niebezpieczeństwa rozwijała się powoli, dzięki czemu było więcej spokojnej akcji, poświęconej bohaterom i wydarzeniom pomiędzy nimi, napięcie wynikające z zagrożenia od stron strzyg było wyczuwalne od samego początku, więc nie można się przyczepić, że było to pominięte, sam wyjazd był spowodowany właśnie nimi, dostaliśmy więcej relacji romantycznej między Rose a Dymitrem, ale nie tylko?

Po drugie, minusy - można się czasem nudzić, aczkolwiek Rose swoimi sercowymi decyzjami stara się na to nie pozwolić.

Podsumowując, dzięki temu książka była bardziej komfortowa, gdyż dłużej możemy cieszyć się przyjazną atmosferową, a krócej stresować o życie bohaterów.

"Akademia Wampirów" - seria autorstwa Richelle Mead, którą pokochałam całym sercem. Pierwszy tom przeczytałam bardzo szybko i zniecierpliwiona czekałam na kontynuację. Muszę przyznać, że drugi tom "Akademia Wampirów. W szponach mrozu" pochłonęłam jeszcze szybciej. Nie mogłam oderwać się od tej historii! Krótko przypominając fabułę: jest to historia o przyjaciółkach Rose i Liss, gdzie Liss ? to księżniczka, która jest wampirem, a Rose jest jej strażniczką ? dampirem, czyli półczwowiek półwampir. Znajdziemy tutaj też jeszcze jeden rodzaj wampirów, tak zwanych stygów , które żywią się krwią wampirów i uważani są za bardzo niebezpiecznych martwych istot. To największe zagrożenie, przed którym dampiry chronią swoich przełożonych. Cała akcja odbywa się na terenie Akademii wampirów, miejscem, gdzie dorastają i uczą się wampiry i dampiry. Jest to miejsce przepełnione intryg, plotek i zagadek, jak to w każdej normalnej szkole-internacie. W pierwszym tomie poznaliśmy Dymitra, októrym będzie jeszcze więcej ciekawych informacji. Pojawią się też nowi bohaterowie i zagadkowe zabójstwa. Drugi tom moim zdaniem jest nieco mroczniejszy i jeszcze więcej intryg miłosnych! Koniec książki jest so cute ( mam na myśli ostatni dialog),w opowieśći były też momenty na których ledwo powstrzymywałam łzy. Na podstawie książek jest serial, ale szczerze powiem, że mi bardzo nie przypadł do gustu, bo książka jest o wiele lepsza. Dlatego radzę przeczytać i dopiero obejrzeć serial. W tej serii wampiry pokazane w trochę innej odsłonie, bo nieukrywajmy, ale większość młodzieżowych książek o wampirach przypomina "Zmierzch" lub "Pamiętniki wampirów". Jest to świetny przykład młodzieżowej literatury, który mega polecam przeczytać w wieku 15-16 lat. Moja osobista ocena drugiego tomu to 7/10, bo pierwsza książka mi się spodobała bardziej. W drugiej mamy sporo przypomnień fabuły pierwszego tomu i oczywiście jest to uzasadnione, ale mnie to trochę irytowało, bo czytałam tom 1 dosłownie 2 miesiące temu i wszytko pamiętam. Bardzo polecam do przeczytania:)

"Akademia wampirów" to seria ogromnie bliska mojemu sercu, ponieważ po raz pierwszy zetknęłam się z nią ponad dziesięć lat temu, a więc za czasów ówczesnych gimnazjów. Świat dampirów, morojów i strzyg zauroczył mnie do tego stopnia, że całą serię (sześć tomów) czytałam po kilka razy. A potem o wampirach zrobiło się cicho, a ja dorosłam (a przynajmniej postarzałam się :P). Kiedy w tym roku Poradnia K postanowiła wznowić Akademię wampirów w kompletnie nowej odsłonie (okładki), oczywiście, nie mogłam przejść obojętnie. A po ponad dekadzie powrót do ukochanych bohaterów brzmi jak marzenie.

W styczniu premierę miał pierwszy tom, a w czerwcu drugi, czyli "W szponach mrozu", o którym chciałabym teraz co nieco opowiedzieć.

Fabularnie czytelnik śledzi wydarzenia z perspektywy Rose Hathaway, czyli dampirzycy uwielbiającej potyczki słowne i niedającej sobie w kaszę dmuchać. Dziewczyna pod okiem wyjątkowo przystojnego Dymitra szkoli się na strażniczkę Lissy Dragomir, księżniczki oraz najlepszej przyjaciółki. Treningi przebiegają płynnie, choć w głowie Rose panuje istna zawierucha - zauroczenie w nauczycielu nie należy do rzeczy zalecanych uczennicy.

W "W szponach mrozu" Rose na własnej skórze doświadcza brutalności świata realnego. Zaczyna rozumieć powagę sytuacji oraz niebezpieczeństwo, w jakim znalazł się wampirzy świat. Strzygi bezczelnie atakują kolejnych morojów, zabijając ich bez mrugnięcia okiem. Strażnicy (dampiry) nie wyrabiają z ilością zadań. A co w tym czasie robią moroje? Debatują i się kłócą...

Czy Rose udowodni sobie i innym, że dojrzała na tyle, by otrzymać własny srebrny sztylet? Kim jest tajemniczy moroj z królewskiej rodziny - Adrian Iwaszkow? A Dymitr zaakceptuje zaloty dawnej przyjaciółki?

W drugim tomie "Akademii wampirów" Richelle Mead stawia na wartką akcję oraz na emocjonalne, miłosne uniesienia u swoich bohaterów. Podczas czytania miałam wrażenie, jakbym siedziała w pierwszym wagoniku rollercoastera - nagminnie czułam niepokój, niezdrową satysfakcję oraz przeogromne szczęście, że znów wkroczyłam do tego niebezpiecznego, zachwycającego i odurzającego świata.

W "W szponach mrozu" czytelnik lepiej poznaje antagonistów, czyli strzygi, dzięki czemu te krwiożerce bestie stają się bardziej realne. Dość obrazowo przedstawiono ich zachowania, przemianę czy główną motywację. Oraz sposób ich zabijania, czego nieprzerwanie uczy się Rose.

Richelle Mead w tej części otwiera wiele nowych wątków, co skutecznie wzbudza zainteresowanie, i tylko kilka z nich kończy, dzięki czemu aktualnie marzę wyłącznie o kolejnej części. Zwłaszcza po tak angażującym, dynamicznym i przepełnionym akcją zakończeniu. Ogromnie podobało mi się też wprowadzenie do książki świeżego, tajemniczego bohatera - Adriana Iwaszkowa. Autorka rzuca o chłopaku zaledwie strzępek informacji, których odkrywanie wzbudza wręcz chorą rozkosz, szczególnie podczas jego rozmów z Rose.

Oprócz niebezpiecznej, chwytającej fabuły czytelnik doświadcza również całej palety uczuć, śledząc relację między Rose a Dymitrem. Ta zakazana relacja uczeń-trener przyprawia czasami o zawał. Powiem szczerze, że jeszcze nigdy chyba nie kibicowałam żadnej książkowej parze tak bardzo jak właśnie im. Ich rozmowy, treningi czy zachowania względem siebie to coś, czego nawet do końca nie potrafię opisać, bo aż brakuje słów.

Mam nadzieję, że udało mi się przekonać was do sięgnięcia po cykl "Akademię wampirów". Zupełnie nie rozumiem, czemu tak świetna, wciągająca i chwytająca za serce książka posiada aż tak mało adoratorów. Liczę, że to zmienię. :) A tak naprawdę to co zabrania wam sięgnąć po "W szponach mrozu"? Wartka akcja? Cudownie poprowadzona relacja między głównymi bohaterami? Zakazana miłość? Przyjaźń, za którą można się pokroić? Multum zabawnych sytuacji? A może intrygujące postacie z krwi i kości? Nie dajcie się bardziej przekonywać, tylko przeczytajcie!