Aktor musi grać, by żyć (twarda)

O życiu aktora

Myślę, że nie ma osób w Polsce, które nie znałyby, chociażby ze słyszenia dwóch nadal bardzo popularnych seriali, takich jak Miodowe lata i Ranczo. Nie ukrywam, że uwielbiam oba i lubię do nich wracać. Właśnie z nich znam pana Artura Barcisia. Rola Tadka Norka i Czerepacha to wyśmienite role i nie wyobrażam sobie tych produkcji bez niego. Ale Artur Barciś to o wiele więcej niż te dwie postacie. Wspaniałe role w "Znachorze", czy Dekalogu Kieślowskiego to zaledwie kropla w morzu talentu aktorskiego Barcisia.

Uwielbiam biografie, wywiady -rzeki, dlatego byłam bardzo ciekawa tej publikacji. ... Myślę, że jako widzowie jesteśmy ciekawi, ba wręcz spragnieni by dowiedzieć się czegoś więcej o naszych ulubionych aktorach, których znamy z ekranów kin, telewizora czy scen teatru. A uwierzcie, że z rozmowy Kamili Dreckiej z Arturem Barcisiem dowiecie się bardzo dużo o jego życiu prywatnym, czasach dzieciństwa, młodości, marzeniach o zostaniu aktorem, życiu aktora, początkach w tym zawodzie, pracy na planie czy na scenie, pracy jako reżyser sztuk teatralnych. Mamy możliwość poznać aktora z zupełnie innej strony. Dowiadujemy się ciekawostek z jego życia, o których nikomu nie opowiadał wcześniej, jak na przykład o zdzieraniu azbestu z wież World Trade Center by zarobić pieniądze na samochód i mieszkanie.

Cała rozmowa spisana jest w bardzo ciekawy sposób, co umożliwia sprawną lekturę. Widać, że autorka świetnie przygotowała się do wywiadu, jej celne i konkretne pytania umożliwiają aktorowi odpowiadanie na nie zwięźle i na temat.
Opowieść pana Artura jest fasynująca, książkę czyta się błyskawicznie. Poznałam dzięki niej bliżej osobę pana Barcisia, parę faktów o nim mnie zaskoczyło, parę rozczarowało i zasmuciło. Jednak aktorem jest bardzo dobrym i tego będę się trzymać.

Czy polecam Wam tę publikację? Jak najbardziej, jest napisana w przystępny sposób, ciekawie, w środku znajdziecie wklejkę ze zdjęciami autora i nie tylko, jeśli tylko kochacie biografie, a także osobę pana Artura zabierajcie się za lekturę "Aktor musi grać, by żyć". Polecam ! ...

Przed lekturą tej książki Artur Barciś był dla mnie wyłącznie tym śmiesznym panem Tadeuszem Norkiem, który wpadał do mieszkania Karola Krawczyka w "Miodowych latach". Uwielbiałam ten serial, kiedy byłam dzieckiem. Nie znam za bardzo jego innych ról, bo też więcej w życiu czytam niż oglądam, tym bardziej polskich produkcji. Po lekturze "Aktor musi grać, by żyć" stał się dla mnie postacią wielką, utalentowaną, która zasługuje na duży szacunek, a jednocześnie taką sympatyczną i miłą.

Pan Artur opowiada w zajmujący sposób. Chociaż nigdy środowiskiem filmowym czy teatralnym się nie interesowałam, to czytałam opowieści Barcisia jak urzeczona i co jakiś czas wyszukiwałam w Internecie przytaczane nazwiska. Zwykłe na pozór historie potrafił przedstawić tak umiejętnie, że nieraz wzruszenie chwytało mnie za serce. Nie przesadzam! Nie mogę się nadziwić, jak ktoś może sprawić, że po przeczytaniu kilku zdań mam łzy w oczach, to niesamowite!

Książka jest skonstruowana w formie wywiadu-rzeki, a żeby taki projekt ostatecznie dobrze wyszedł, to obie strony muszą się zgrać. Jak to tu wypadło? Wyjątkowo swobodnie i naturalnie. Tej parze po prostu wspaniale się razem rozmawia! Widać, że Kamila Drecka-Anderman była dobrze przygotowana, wiedziała, w których momentach powinna odrobinę pociągnąć za język, a kiedy lepiej przejść do kolejnego tematu. Od czasu do czasu pojawiała się jakaś dygresja, ale taka, która na końcu i tak powraca do głównego wątku, a nie zostawia czytelnika zagubionego.

Kiedy staję przed wyborem czytania beletrystyki i literatury faktu, to jednak częściej sięgam po tę pierwszą. Jakoś twory wyobraźni wydają mi się ciekawsze niż czyjeś wspomnienia. Dlatego tą książką jestem tak mile zaskoczona. Jest lekka w odbiorze i naprawdę wciągająca. Przyjemnie słuchało się (bo cały czas wyobrażałam sobie dwie postacie rozmawiające ze sobą przy kawie czy herbacie) tych opowieści. Polecam wszystkim czytelnikom, a komuś kto pasjonuje się aktorstwem, to już szczególnie.

Mój egzemplarz otrzymałam od wydawnictwa.