Alan

Książki Nory Roberts od lat cieszą się popularnością. Nic dziwnego, wszakże są niezwykle lekkie, łatwe w odbiorze, są świetną odskocznią od cięższych lektur, wymagających skupienia. Bardzo polubiłam cykl o rodzinie Calhounów, a od kilku miesięcy zapoznaję się z rodem MacGregorów. Calhounowie nadal są moimi ulubieńcami, jednak również do drugiej familii zdążyłam zapałać pewną sympatią.

W tym tomie, już trzecim, trafiamy na tytułowego Alana, z wykształcenia prawnika, który aktualnie pełni rolę senatora. Mężczyzna zakochuje się z wzajemnością w niejakiej Shelby, młodej artystce o smutnej przeszłości. Jej ojciec, też polityk, został zamordowany przez fanatyka. Shelby obiecała sobie, iż nigdy nie będzie podobnie cierpieć, lecz trudno oprzeć się urokowi Alana, zaciekle próbującego przekonać ją do posłuchania własnego serca, nie tylko rozumu.

Tak, to kolejna z udanych książek Roberts, całkiem przewidywalna, aczkolwiek sprawiająca, że czytelnik ma ochotę czytać następną stronę, i następną, i następną. Na czym polega urok twórczości Nory? Chyba na bajkowości, leciutkim przejaskrawieniu. Dobrze wiemy, że podobne sytuacje nie zdarzają się w rzeczywistości, ale właśnie w ten sposób możemy oderwać myśli od bieżących kłopotów. Ja chętnie sięgnę po dalsze tomy, ciekawa losów reszty bohaterów, a zaczynam się do nich przywiązywać. Na ich szczęście, wszystko zawsze dobrze się kończy! I taka świadomość raduje.

Wiadomo, że lepiej znać poprzednie tomy, jednak Nora Roberts każdy z nich poświęciła innemu z dzieci MacGregora. Tym razem palmę pierwszeństwa obejmuje Alan, pierworodny, który mimo swoich 35 lat wciąż się nie ustatkował i nie założył rodziny. Swoją zawodową karierę poświęcił polityce, jest prawnikiem, zasiada w senacie. W przyszłości chciałby kandydować na prezydenta. Tam jednak lepiej, gdyby jego życie rodzinne było ustatkowane i w ogóle funkcjonowało. Mężczyźnie jednak nie śpieszy się do małżeństwa, wciąż nie znalazł wybranki swego serca. Wszystko do czasu, gdy na jednym z przyjęć poznaje przepiękną kobietę.

Shelby Campbell w wieku 11 lat straciła ojca, który był politykiem i zginął w wyniku różnych zamieszek. Od tego czasu obiecała sobie, że nie zwiąże się z nikim na stałe, ponieważ po raz kolejny po prostu nie przeżyje tej straty. Oddaje się swoim pasjom - prowadzi sklep z wyrobami ceramicznymi, które sama wytwarza, sprzedaje, bryluje na salonach. Jej serce jednak nie bije szybciej do żadnego mężczyzny. Jak to zwykle bywa, wszystko zmienia się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, gdy Shelby obiecuje sobie, że nie odda swego serca Alanowi MacGregorowi.

MacGregorowie i Campbellowie od lat toczą zażarty bój, więc teoretycznie nieprawdopodobne wydaje się, by dwie zwaśnione rodziny mogły stworzyć coś nowego. Uwielbiam tę serię Nory Robers, ponieważ przygotowane historie są lekkie, ciekawie napisane i czyta się je z wielkim zainteresowaniem. Niech najlepszym świadectwem będzie fakt, że nie mogłam wyjechać do czasu, aż nie przeczytałam ostatniego zdania. Rozważałam też możliwość, że w czasie drogi poczyta mi siostra :D Serdecznie polecam, jeśli jeszcze nie znasz sagi ,,MacGregorowie".

Tytułowy Alan to kolejna latorośl ze szkockiego klanu MacGregorów. Jest przystojnym mężczyzną po trzydziestce, w dodatku dobrze sytuowanym, charakteryzujący się odpowiednimi manierami, statusem społecznym i pozycją zawodową. Z wykształcenia jest prawnikiem, ale obecnie walczy o szanse dla bezrobotnych jako senator Stanów Zjednoczonych. Podczas jednego z przyjęć poznaje żywiołową i oszałamiającą Shelby Campbell. Alan zakochuje się od pierwszego wejrzenia, a jako ten, który jest uparty i zasadniczo nie poddaje się, kreatywnie, ale w sposób romantyczny, burzy mury, jakimi otacza się jego wybranka.


Shelby pochodzi z równie dobrej rodziny, co Alan. Tyle tylko, że będąc dzieckiem straciła ukochanego tatę i to mama wychowywała ją i jej brata Granta. Traf chciał, że Robert Campbell również pełnił funkcję senatora i zginął z ręki zamachowca. Shelby postanowiła nie tracić żadnego dnia z danego jej życia. Zajęła się tym, co kochała najbardziej: tworzeniem ceramiki. Zabawa w glinie stała się również pomysłem na biznes. Jej autorskie wyroby zachwycają śmietankę towarzyską. Shelby boi się jednak podlegać jakimkolwiek mocnym i obezwładniającym uczuciom, a już na pewno nie chce ulec politykowi.


Książka po raz pierwszy została opublikowana w 1985 r. Lata osiemdziesiąte są tu znakomicie oddane poprzez charakterystyki bohaterów (ona bezczelna, on zdobywca), opisy przyjęć i ówczesnych ubiorów. Wiele też miejsca autorka poświęca sztuce. Romans jest pełen emocji, dobrze wykreowany, z rzeczywistymi, traumatycznymi problemami w tle. Z pewnością para może stworzyć idealny związek. Autorka łatwo operuje humorem, buduje błyskotliwe dialogi i tam, gdzie potrzeba wplątuje innych bohaterów, zwłaszcza głowy rodziny. Powieść jest dość typowa dla powieści romantycznych z lat 80., ale moim zdaniem jest przyjemną lekturą dla czytelników żyjących w l. 20. XXI wieku.