Ale jazda! Koń by się uśmiał!

Zarówno tytuł, jak i okładka jasno precyzują, kto jest gwiazdą komiksu. Znowu w rolach głównych występują konie. Tym razem są one jednak bezwzględnymi gwiazdami, dla których ludzie stanowią jedynie tło. Scenarzysta Laurent Dufreney postanowił bowiem pokazać życie w pewnej szkole jeździeckiej, właśnie z perspektywy ?czterokopytnych?. Wesoła banda koni i kucyków w przerwach pomiędzy lekcjami jazdy, bacznie obserwuje otoczenie, nie stroni od komentarza (często lekko złośliwego) i wszelakiego uprzykrzania życia zarówno pracownikom, jak i gościom. Fabuła opiera się więc tutaj na całej gamie krótkich humorystycznych scenek, przy których naprawdę trudno jest zachować powagę.

Świetnym ruchem ze strony autora było nadanie bohaterom przeróżnych ludzkich cech. Mamy więc wiecznie zaspanego i zmęczonego Śpiocha, przewrażliwionego Cykora, piękną i niezdarną Bell (blond grzywa), szalonego Flasha z ADHD czy mocno ?amerykańskiego? Kolta. Zwierzyniec jest znacznie większy i każdy z koni to indywidualność, która dobrze zapada w pamięć. Zaimplementowany humor jest dosyć prosty, czasem troszkę głupkowaty, ale spełnia on swoją rolę i zapewnia odbiorcy (głównie młodszemu) solidną dawkę zabawy. Pod wierzchnią warstwą prostoty twórcy nieźle wychodzi również pokazanie, że konie to żywe stworzenia, które mają własne upodobania, różne nastroje i emocje.

KONIE I LUDZIE

Kolejna seria dla miłośników koni trafiła właśnie na polski rynek. Po udanym cyklu ?Kamila i konie?, można by zastanawiać się czy jeszcze jedna tego typu opowieść jest nam potrzebna. Ale ta pokazuje, że warto było ją wydać. Bo daje nam wgląd w temat z innej nieco strony i dostarcza tyle samo zabawy, co podobne tytuły.

Poznajcie konie z klubu jeździeckiego. Różnorodne zwierzęta, o różnych charakterach, które komentują wszystko co ich otacza, z ludźmi włącznie. I jakoś wiodą te swoje końskie żywota.

Jak w ?Kamili i koniach?, tak i tutaj mamy do czynienia z przygodami członków klubu jeździeckiego. O ile jednak w konkurencyjnej serii mieliśmy okazję śledzić losy ludzi i ich zwierząt z perspektywy tych pierwszych, o tyle tutaj to właśnie ci drudzy zyskują głos. I to czasem sarkastyczny, co do mnie trafia. Bo z natury już taki jestem, że mój cynizm tu i tam wychodzi. A tego cynizmu właśnie trochę tutaj jest. Owszem, wszystko to poziomem dostosowane do dziecięcego czytelnika, inaczej być nie mogło, ale dla mnie to miły akcent.

I ogólnie miło czyta się tę serię. Taką lekką, z niewymuszonym humorem. Może pomysłowości tutaj wielkiej szukać nie macie co, zresztą po co, skoro w tego typu komiksach wszystko już było, szukajcie lepiej dobrej zabawy, bo to akurat już oferuje ten album. Szukajcie dydaktyzmu, ale nienachalnego, bo ten nachalny odstrasza i dzieci, i dorosłych. I szukajcie uroku, bo bez tego by się nie obyło. Zresztą w twej serii szukać nie musicie długo, bo wszystko to znajduje się na pierwszym planie.

Laurent Dufreney, artysta współodpowiedzialny za ?Les Cochons dingues? i ?Zoé Super? wraz z ilustratorką Miss Prickly (czyli kryjącą się pod tym pseudonimem Isabelle Mandrou), znaną z takich tytułów, jak chociażby ?Mordercza Adelka?, ?Animal Jack? czy właśnie ?Les Cochons dingues?, serwuje nam rzecz taką, jakiej mogliśmy się spodziewać. Czyli fabularnie i graficznie trafioną, przyjemnie podaną, z tą grafiką noszącą w sobie całkiem spory ładunek realizmu i cartoonowej prostoty zarazem, z dobrze dobranym kolorem i wydaniem również dobrym, bo zbiorczym, oferującym nam po trzy oryginalne albumy. W sam raz, by nie cieszyć się serią zbyt krótko.

W skrócie, dla dzieci. Niezależnie od tego, ile mają lat. Najlepiej jeśli lubią przy tym konie, bo te dominują na stronach, ale wcale niekoniecznie. Bo dobrze bawić się można i bez tego.