Anaruk, chłopiec z Grenlandii

Czesław Centkiewicz Anaruk, chłopiec z Grenlandii Fragment Wydawnictwo NASZA KSIĘGARNIA Anaruk, chłopiec z Grenlandii Fragment Spis treści Okładka Karta tytułowa Zajrzyj na strony Anaruk, chłopiec z Grenlandii w wersji do słuchania Przeczytaj również Anaruk, chłopiec z Grenlandii Karta redakcyjna Zajrzyj na strony Znajdź nas na Facebooku Nasza oferta lektur i książek edukacyjnych Anaruk, chłopiec z Grenlandii w wersji do słuchania Przeczytaj również Anaruk, chłopiec z Grenlandii Wśród gromady dzieci eskimoskich, bawiących się między namiotami na brzegu morza, rej wodził Anaruk. Słuchali go nie tylko rówieśnicy, ale i starsi chłopcy. Nawet psy chętnie poddawały się jego rozkazom. Anaruk miał dwanaście lat - był jednak tak silny, zręczny i odważny, że ojciec jego, Tugto, często zabierał syna ze sobą na polowanie. Anaruk był z tego niezmiernie dumny. Zaprzyjaźniłem się z nim bardzo prędko. Pozwoliłem mu obejrzeć moją broń i podarowałem nóż stalowy, który wzbudził w nim zachwyt. Następnego dnia Anaruk przyprowadził ze sobą swego brata, pięcioletniego Nukuna, żeby i on obejrzał te cuda. Musiałem wszystko pokazywać jeszcze raz i objaśniać, co do czego służy. Ze zdumieniem dotykali mięciutkiego wełnianego swetra. - Jak wygląda zwierzę, które ma takie futro? - zapytał Anaruk. Z trudem wytłumaczyłem mu, jak się robi materiał. Nie przypuszczał, że można nosić ubranie z czegoś innego niż skóra. Kazał obracać się Nukunowi na wszystkie strony i pokazywał mi, jak uszyte są jego spodnie z futra białego niedźwiedzia, bluza ze skóry foki i buty z miękkiej skóry młodego rena. Tak ubiera się Eskimos w lecie. Ale lato trwa tutaj tylko trzy miesiące i jest zaledwie tak ciepłe, jak nasza wczesna wiosna. Jesieni nie ma właściwie wcale - od razu zjawiają się zimne wiatry, śnieżyce i wielkie mrozy, dochodzące do pięćdziesięciu stopni. I tak bez przerwy przez długie miesiące. Wtedy mieszkańcy Grenlandii, a jest ich kilkadziesiąt tysięcy na wybrzeżach tej największej wyspy świata, chodzą otuleni w futra. Ledwie nosy widać. Nawet niemowlęta zawija się w skóry. Matki nie noszą dzieci na rękach, lecz w dużej kieszeni, naszytej w ubraniu na plecach. W ten sposób mają swobodne obie ręce do pracy. A pracy nie brak kobiecie eskimoskiej. Grenlandia liczy ponad dwa miliony kilometrów kwadratowych, a więc jest prawie siedem razy większa od całej Polski. Gdyby północny skraj wyspy umieścić w Szczecinie, południowy kraniec sięgnąłby daleko w głąb pustyni Sahary w Afryce. Prawie cała Grenlandia skuta jest lodem. W samym środku wyspy grubość lodowej pokrywy dochodzi do trzech kilometrów i naturalnie nigdy nie taje. Śniegi topnieją tylko na południowo-zachodnich brzegach i tam na poletkach ziemi wyrastają trawy i mchy, a wśród nich małe, ale barwne kwiatki. Lato jest tak krótkie, że niektóre rośliny nie zdążą w ciągu jego trwania przekwitnąć i owocować. Zaczynają kwitnąć jednego lata, zimują pod śniegiem i owoce mają dopiero na następną wiosnę. Podczas lata rodzina Anaruka mieszka na brzegu morza w namiotach zrobionych ze skór fok i renów. Obok stoją namioty ich krewnych i przyjaciół. Najtrudniej jest zdobyć drewno na pale do namiotów. Lasów na Grenlandii nie ma - czasami zdarzają się tylko niskie krzaki. Większe kawałki drewna można wyłowić z morza. Fale morskie rokrocznie wyrzucają tu na brzeg szczątki rozbitych statków lub kłody drzew, przyniesione przez prądy morskie z dalekich brzegów Syberii. Drzewo to skarb prawdziwy: można zeń zrobić pal do namiotu, części do sań lub szkielet kajaka, ale ludzie Dalekiej Północy umieją sobie jakoś poradzić i bez drzewa: skóry namiotu rozpinają na żebrach wielorybów. Namiot taki wcale nie jest szczelny - deszcz przedostaje się do środka. Anaruk nie martwił się jednak, że woda kapie mu na głowę, dziwił się nawet bardzo, że my w Europie nawet w lecie mieszkamy w kamiennych domach. Gdy pokazałem mu fotografię ulic Warszawy, śmiał się początkowo, później zapytał z niedowierzaniem: - Chyba żartujesz! Ci wszyscy ludzie nie mogą przecież mieszkać razem - skąd wzięliby tyle mięsa do jedzenia? Tłumaczyłem mu, jak mogłem, ale nie wiem, czy udało mi się go przekonać. Ciąg dalszy w wersji pełnej (C) Copyright by Wydawnictwo ,,Nasza Księgarnia", Warszawa 1946 Projekt okładki i stron tytułowych Joanna Rusinek Redaktor Małgorzata Grudnik-Zwolińska Korekta Jolanta Sztuczyńska Redaktor techniczny Karia Korobkiewicz ISBN 978-83-10-12124-0 Plik wyprodukowany na podstawie Anaruk, chłopiec z Grenlandii, Warszawa 2012 Wydawnictwo NASZA KSIĘGARNIA Sp. z 02-868 Warszawa, ul. Sarabandy 24c tel. 22 643 93 89, 22 331 91 49, faks 22 643 70 28 e-mail: Plik EPUB przygotowała firma al. Szucha 8, 00-582 Warszawa e-mail: