Anka

Po prostu „Anka”. Tytuł mało skomplikowany, nie mówiący absolutnie nic o książce. Tylko znaczek „nastoletnie problemy” sygnalizuje, czego będzie się można spodziewać po tym niewielkim tomiku. Informacji na czwartej stronie okładki nie liczę – bo nawet szybkie przekartkowanie „Anki” pozwoli zyskać rozeznanie co do treści. Elżbieta Jodko-Kula uderzyła w jeden z poważniejszych kłopotów nastolatek, w kłopot, który do tej pory rzadko trafiał do literatury dla młodzieży. Centralnym motywem „Anki” jest bowiem anoreksja. Do Rafała, nieśmiałego chłopaka, dzwoni nieznajoma, przedstawia się jako Anka – choć zaznacza, że to nie jest jej prawdziwe imię, ten wątek zresztą został później zapomniany. Anka zawiera znajomości przez internet – a że przez telefon jej głos brzmi intrygująco, Rafał nie prostuje pomyłki. Mieszka w popegeerowskiej wsi, nie ma internetu, ale postanawia umówić się z dziewczyną jako jej rozmówca z chata: a kiedy już ją widzi, zakoc[...]e się od razu. Tyle że Anka jest anorektyczką – ta choroba wpływa negatywnie nie tylko na samopoczucie dziewczyny, ale i na jej relacje z innymi. Nie może się dogadać z matką – wiecznie zapracowaną i wymagającą. Drażni też cierpliwego i dobrego Rafała oraz swoją przyjaciółkę, Kaśkę. Efekty niejedzenia szybko dają o sobie znać: po szarpiącej nerwy przygodzie (przestroga przed umawianiem się na randki w internecie) ląduje w szpitalu. Tam musi podjąć decyzję dotyczącą przyszłości, może też skorzystać z terapii, by poprawić stosunki z matką. Jak skończy się historia Anki? O tym przeczytacie już sami. Serdecznie polecam.