Anonimowy kolarz

Anonimowość tytułowego kolarza sprawiła, iż spodziewałam się czegoś trochę innego. Oczekiwałam zaskoczeń, tajemnic, a przede wszystkim kontrowersji. Tymczasem autor w zasadzie nie szokuje ani nie bulwersuje. Mocne fragmenty są, ale niestety nieliczne. Brakowało mi smaczków, dlatego też nieco się rozczarowałam. Po fakcie wiem ? wiadomo, Polak mądry po ;) że moje podejście przed lekturą było błędem, gdyż pozycji tej nie należy traktować, jako ?prania kolarskich brudów?.

O czym, więc jest ta książka? To po prostu ukazanie ?kolarstwa od środka?, czyli opowieść o niuansach tego sportu, głównie jego ciemnych stronach. Autor, zawodowy kolarz, na kartach lektury w tematycznych rozdziałach porusza wiele aspektów uprawianego przez siebie sportu, między innymi: przebieg sezonu, role w zespole, organizację wyścigów, finanse, sprzęt kolarski, wypadki, media, a nawet seksizm. Nie mogło zabraknąć także tematu dopingu. Jednak podejście autora do stosowania wspomagania przez kolarzy trochę mnie zdziwiło. Było, co prawda negatywne, ale niezbyt szczególnie. W moim odczuciu bagatelizował ten problem.

Jak widać książka nie jest pozbawiona słabostek, ale można w niej znaleźć również sporo pozytywów. Lekturę przyjemnie się czyta. Bardzo dobry jest rozdział dotyczący sprzętu kolarskiego. Krótko mówiąc: krytyka i szczerość. Bez wątpienia warty uwagi. Tak samo jak mocne fragmenty dotyczące Bradley?a Wigginsa oraz grupy Sky (obecnie Ineos). Miłym i ciekawym akcentem było również oddanie głosu żonie autora, która przedstawia swój punkt widzenia na temat życia z zawodowym kolarzem.

?Anonimowy kolarz. Prawdziwe życie w zawodowym peletonie? to pozycja, dzięki której mamy okazję ujrzeć świat kolarstwa od kuchni. Sięgnąć po nią powinny przede wszystkim osoby, które dopiero zaczynają się interesować kolarstwem. Dla tak zwanych ?zapaleńców?, którzy dosyć dobrze orientują się w omawianej tematyce książka będzie raczej utrwaleniem już posiadanych informacji, choć myślę, że anonimowy kolarz może i ich czymś zaskoczyć.

Do niedawna trafiając na kolarstwo na którymkolwiek z kanałów mój palec odruchowo lądował na przycisku channel up/down. Nie rozumiałem jak można oglądać dwusetkę facetów, którzy przez zazwyczaj około 200km jedynie pedałują. Tak było do czasu, gdy pandemia wyrugowała możliwość uprawiania jakiegokolwiek sportu, a co za tym idzie spowodowała, że kanały sportowe zaczęły transmitować jedynie powtórki minionych wydarzeń. Gdy wydawało mi się, że pooglądałem już wszystko co możliwe, krążąc po kanałach trafiłem powtórkę Tour de France z bodajże 2019 roku. Tym razem postanowiłem dać szansę.
Los chciał, że akurat rozgrywany był etap górski w pięknych okolicznościach przyrody. z początkowych 10 minut zrobiła się godzin, później dwie a ja nadal oglądałem i byłem zachwycony. Nie stałem się wielkim fanem kolarstwa ale coraz częściej sport ten zaczął gościć na moim ekranie.
Z wielką ciekawością sięgnąłem po książkę Anonimowy Kolarz wydawnictwa SQN. I szczerze powiedziawszy polecam ją każdemu kto kolarstwem się nie interesuje (oczywiście dla tych, którzy się interesują jest to pozycja obowiązkowa).
Autor porusza w niej praktycznie wszystkie aspekty zawodowego kolarstwa, bez zbędnego koloryzowania czy podlizywania się firmom kolarstwo sponsorującym. Oczywiście nie mógłby o zawodowym peletonie mówić obiektywnie, gdyby nie zrobił tego anonimowo.
Kiedy zaczyna się sezon? Jak przebiega? Kto jest kim w zespole i jakie ma zadania? Czy doping został całkowicie usunięty z tego sportu? Na jakie pieniądze mogą liczyć zawodnicy i jakich wyrzeczeń muszą się dopuścić aby utrzymać się na najwyższym poziomie?
To tylko niektóre zagadnienia poruszone w tej książce.
Ze swojej strony gorąco zachęcam do sięgnięcia po nią a także po inne tytuły o tematyce kolarstwa wydane nakładem Wydawnictwa SQN! Szczególnie serię o Wielkich Tourach.