Antropocen Twój i mój świat

John Green znany jest z powieści młodzieżowych, w których porusza ważne i trudne tematy takie jak choroby, pierwsze zauroczenia i śmierć wśród młodych ludzi. W czasie pandemii nagrywał podcast, w którym podejmował przeróżne wątki dotyczące społeczeństwa. Nagrania zostały zebrane w jeden tom z kilkudziesięcioma opowieściami w formie zabawnych recenzji. Tytuł pozycji ? Antropocen. Twój i mój świat ? nawiązuje do obecnej epoki wyodrębnionej przez geologów.

W książce Green podejmuje różne tematy, których osią wspólną jest człowiek współczesny. Wiele z tekstów swoją genezę zawdzięcza doświadczeniom osobistym autora. Wśród esejów znalazły się takie zagadnienia jak klimatyzacja, pluszowe misie, zaraza, klawiatura QWERTY czy dietetyczny napój dr Pepper. Autor w lekki sposób opowiada o tym, dlaczego podejmuje ten a nie inny temat, pozwala sobie często na rys historyczny danego wątku, a także na własne refleksje. Na końcu ocenia zjawisko w pięciopunktowej skali.

To zupełnie inna książka Greena. Nie tylko styl jest inny, lecz także ma się wrażenie, że tekst jest bardziej osobisty. Autor wielokrotnie opowiada o swoich zmaganiach życiowych ? spadku formy, naciskach ze strony czytelników i życiu rodzinnym. Robi to jednak w sposób lekki, nawet gdy podejmowane wątki są trudne. Mam wrażenie, że ta lekkość sprawia, że książka zyskuje ? nie tylko pokazuje inne oblicze pisarza znanego chociażby z Gwiazd naszych wina, lecz także daje poczucie zbliżenia czytelnika i autora.

Pomysł na tego typu pozycję jest ciekawy. Po pierwsze daje do myślenia. Jak my podchodzimy do pewnych zjawisk? Czy je zauważamy? Po drugie oceny danych zjawisk są pomysłowym rozwiązaniem. Tak szeroki wybór tematów sprawdzi się w przypadku różnych grup czytelników. Przekrój tematyki jest bardzo szeroki ? od przyziemnych sportowych zmagań, w których autor wyróżnia Jerzego Dudka, przez malowidła naskalne sprzed wieków, po wirusowe zapalenie opon mózgowych. Niektóre wybory mogą zaskakiwać, ale przyznam, że podobał mi się ten misz-masz, bo miałam wrażenie, że na pewno trafię na coś, co mnie bardziej zainteresuje, a czasem dowiem się czegoś nowego. Podoba mi się też to, że to zupełnie inna książka w dorobku Greena. Czy jednak to książka dla wszystkich? Mam wrażenie, że nie. Jest napisana dobrze, ale nie można nie zauważyć, że jest nieco filozoficzna. Fani, którzy wychowali się na powieściach autora, mogą poczuć się rozczarowani, że nie jest to kolejna młodzieżówka, a publicystyka literacka.

Po eseje sięgam raczej sporadycznie. Tu skusiło mnie nazwisko autora. Niektóre teksty trafiły do mnie, inne niekoniecznie mnie zainteresowały. Zbiór ten jednak jest ciekawy, bo pozwala dostrzec w Greenie kogoś innego ? nie tylko pisarza młodzieżowych książek, lecz także wrażliwego, zabawnego i filozoficznego twórcę, który nie boi się wyrażać własnych opinii i ma naprawdę dobry warsztat literacki. Jeśli więc szukacie czegoś nietypowego, nowego, świeżego, musicie sięgnąć po tę pozycję.

Johnowi Greenowi daję 5 gwiazdek za pierwszą książkę z gatunku literatury faktu...
Jestem fanką Greena. Jego książki pisane dla młodzieży i o młodzieży, mnie - matce nastolatka pozwalają lepiej zrozumieć obecne problemy nastolatków, nieco różniące się od problemów, z jakimi w nastoletnim życiu borykałam się ja i moi rówieśnicy. Byłam więc niezwykle ciekawa nowej odsłony autora, dlatego niezmiernie się cieszę, że dzięki uprzejmości wydawnictwa jego najnowsze dzieło trafiło w moje ręce.
Książka "Antropocen. Twój i mój świat" powstała z esejów pojawiających się w różnych formach: w podcaście o tym samym tytule, w którym ?recenzuje różne aspekty planety skupionej na człowieku w pięciogwiazdkowej skali? (tak jak i w formie pisanej),
serialu "Zadanie ze sztuki", lub kanale Vlogbrothers na YouTubie.
Tak, jak znane mi książki m.in. "Gwiazdy naszych wina", "Szukając Alaski", czy "Żółwie aż do końca", tak ten zbiór bardzo osobistych tekstów, nie tylko wzrusza, bawi poprzez przesiąkającą w nich ironię pozwalającą "uciec od żywych emocji", daje nadzieję, ale przede wszystkim ponownie pokazuje fascynację Johna światem i drugim człowiekiem, nie ignorując cierpienia jego i innych istot. Choć przeglądając ich tytuły: "Naklejki"potrzyj i powachaj"", "Pingwiny z Madagaskaru", "Występ Jerzego Dudka 25 mają 2005 roku" można odnieść wrażenie, że to teksty przypadkowe i mało istotne, w rzeczywistości przypominają rozmowę z bliskim znajomym zdradzającym nam sekrety i doświadczenia z prywatnego życia, z inteligencją poddającym się refleksjom na tematy poważne oraz popisującym się erudycją. Te eseje podkreślają obraz różnych sprzeczności ludzkiego życia wyraźnie widocznych w czasie pandemii Covid oraz tego, jak życie łączy się z wielkimi siłami epoki, w której obecnie żyjemy i wywieramy ogromny wpływ na naszą planetę, a co za tym idzie, także na jej przyszłość, wodzą na pokuszenie szukania odpowiedzi na pytanie Dlaczego?, albo Jaki to ma sens?. Podkreśliłam w nich wiele cennych cytatów, do których będę powracać i udostępniać dalej, ponieważ to naprawdę niepowtarzalne, fascynujące spojrzenie na współczesną cywilizację, które nigdy się nie zestarzeje. Jestem przekonana, iż nawet zaglądając do tej pozycji ponownie po pewnym czasie, wciąż będzie aktualna.