Anty-autolustracja t.w. `Student`

iwość" 1/7 (2005) 155-179, s. 175. W drugim artykule opublikowanym w 2011 r. Autorka zdekonspirowała ,,Student", Tenże, Władze administracyjne i aparat bezpieczeństwa wobec Duszpasterstwa Akademickiego o. Ludwika Wiśniewskiego w Lublinie w latach 1972-1981, s. 37-45, [w:] ,,Oaza wolności". Duszpasterstwa akademickie w latach siedemdziesiątych XX w., red. Marta Marcinkiewicz, Szczecin 2011, s. 42 i n. 12 J. Żaryn, Wstęp, s. 15-65, [w:] Aparat represji wobec księdza Jerzego Popiełuszki 1982-1984, t. 1, wstęp J. Żaryn, red. nauk. Jolanta Mysiakowska, wybór i oprac. J. Gołębiewski, Jolanta Mysiakowska, Anna K. Piekarska, Warszawa 2009, s. 38. 13 Tenże, Zakony męskie w polityce władz komunistycznych w Polsce w latach 1945-1989, t. 1, Kielce 2009, s. 350, nota 354; t. 2, Warszawa 2012, s. 78. 14 Tenże, Agenci SB kontra Jan Paweł II, dz. cyt., s. 185-192. 15 Kościół i opozycja na Lubelszczyźnie w dokumentach SB 1971-1983, wstęp, wybór źródeł i opracowanie M. Sobieraj, Lublin 2009, s. 121-141 (Plan operacyjnych przedsięwzięć do TEO założonej na księdza: Wiśniewski , Lublin 28 V 1974; Informacja dot. duszpasterstwa akademickiego w Lubinie, Lublin 26 XI 1975; Naczelnik Wydziału IV Departamentu IV MSW w Warszawie. Informacja dot. zakonu Jezuitów w Lublinie, Lublin 29 XII 1977). 16 M. Sobieraj, Między oporem a lojalnością. Działania SB wobec KUL na przykładzie rozpracowania prof. Jerzego Kłoczowskiego, Lublin 2015, s. 148. 17 Małgorzata Choma-Jusińska, Duszpasterstwo akademickie KUL 1944-1989 jako ośrodek formacyjny lubelskiego środowiska akademickiego, ,,Roczniki Humanistyczne" 66/2 (2018) 321-353, s. 344 i n. 18 Tenże, s. 63-99, [w:] Osobowe środki pracy operacyjnej - zagadnienia źródłoznawcze, red. F. Musiał, Kraków 2013. 19 F. Ziejka, Dokumenty IPN w świetle moich ,,Dzienników", ,,Alma Mater" 100 (2008) 61-67. 20 P. Franaszek, Franciszek Ziejka w materiałach Służby Bezpieczeństwa, ,,Alma Mater" 100 (2008) 56-61. 21 W związku z ujawnieniem w 2005 r. przez Barbarę Niemiec nazwisk 25 osób związanych z UJ a zarejestrowanych przez SB w latach 80. jako osobowe źródła informacji, ówczesny rektor UJ prof. K. Musioł powołał dwie komisje. Członek drugiej, historycznej komisji, prof. P. Franaszek, ówczesny Dyrektor Instytutu Historii, przeprowadził kwerendę w archiwum IPN dot. rozpracowania Alma Mater. Jej owocem jest monografia pt. ,,Jagiellończyk". Działania służby bezpieczeństwa w Krakowie wobec Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 80. XX w., Kraków 2012. Tytułowy ,,Jagiellończyk" to kryptonim sprawy obiektowej prowadzonej przez SB przez blisko 20 lat (IX 1970 - I 1990) w ramach rozpracowania Uniwersytetu Jagiellońskiego. 22 Archiwaliów IPN nie można sprowadzić do materiałów SB, bowiem w ich skład wchodzą także kolekcje pochodzące ze zbiorów prywatnych czy dokumenty przejęte przez IPN po Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciw Narodowi Polskiemu. F. Musiał, Zamiast wprowadzenia. Archiwalia komunistycznego aparatu represji, s. 38-56, [w:] Wokół teczek bezpieki. Zagadnienia metodologiczno-źródłoznawcze, red. F. Musiał, Kraków 2006. F. Musiał wyszczególnia następujące rodzaje dokumentacji SB: 1. akta administracyjne; 2. akta osobowe; 3. akta paszportowe; 4. opracowania wewnątrzresortowe (a. publikacje wewnątrzresortowe, b. prace dyplomowe, c. faktografie i faktologie); 5. akta operacyjne (a. spraw operacyjnych, b. kontrolno-śledcze, c. osobowych źródeł informacji); 6. dokumentacja ewidencyjna. Tenże, Wiarygodność dokumentacji operacyjnej UB/SB - wybrane zagadnienia źródłoznawcze, s. 117-125, [w:] Archiwalia komunistycznego aparatu represji. Zagadnienia źródłoznawcze, red. F. Musiał, Kraków 2012, s. 117. Same materiały operacyjne SB dzielę na materiały pierwotne (pozyskane) i wtórne (przetworzone) oraz zapisy ewidencyjne. 23 Ł. Kamiński, Lingua securitatis, ,,Pamięć i Sprawiedliwość" 1/3 (2003) 209-2016. Tamże, ,,Minisłownik terminologii SB", s. 210-216; Iwona Dojka, Zakłamany słownik czyli żargon funkcjonariuszy bezpieczeństwa PRL, Kraków 2011. 24 R. Graczyk, Gdy ,,człowiek honoru" jest autorytetem, s. 147-151; Manipulacja w trzech aktach, s. 153-157, [w:] A kto chce być sługą..., red. F. Musiał, J. Szarek, Kraków 2009. 25 Np. (dostęp: 20 II 2020). 26 D. Rosiak, Wielka Odmowa. Agent, filozof, antykomunista, Wołowiec 2014, s. 128-129. 27 (dostęp: 20 II 2020). 28 (dostęp: 19 III 2017). W następstwie nacisku opinii publicznej przyznał się on do współpracy, (dostęp: 19 III 2018). 29 Oprócz tego kard. Stanisław Dziwisz dwa razy na piśmie zakazał Księdzu Tadeuszowi kontaktu z mediami, o czym zostały poinformowane również media. Ksiądz Tadeusz otrzymał także na piśmie upomnienie kanoniczne od kard. Stanisława Dziwisza i ks. kanclerza Piotra Majera. Relacja ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego z 20 II 2020 r. 30 (dostęp: 20 II 2020).