Aptekarka

"Zioła nie po­trze­bu­ją za­klęć, tylko lu­dzie."

Wychowana przez miejscowego zielarza, Katja od najmłodszych lat przyswajała wiedzę na temat ziół - zbierania, przygotowywania i suszenia. Instynktownie dostrzegała ich właściwości lecznicze, niosąc pomoc najbardziej potrzebującym. Z czasem zyskuje zaufanie zarówno wśród chłopów, jak i w pańskich dworach. Nie wszyscy jednak wierzą w jej umiejętności, a szczególnie pewien arogancki i szorstki szlachcic z rodu Tyszkowskich. Zmuszony do skorzystania z usług aptekarki, nie zamierza ułatwiać jej zadania, otwarcie manifestując swoje niezadowolenie. Nie spodziewa się, że to spotkanie mocno namiesza w jego życiu.

Pierwsza odsłona Sagi rodu Tyszkowskich to porywająca opowieść nasączona całą gamą emocji zarówno tych pozytywnych, jak i chwytających za serce. Przedstawia realia XIX-wiecznej Galicji, ukazując wyraźny podział społeczeństwa oraz skomplikowane relacje pomiędzy chłopstwem a szlachtą. W głównej mierze skupiamy uwagę na losach ubogiej zielarki, która ?wolała trzymać się od możnych z daleka, a od najmożniejszych jeszcze dalej?. Mieszkając jednak na szlacheckich dworach, zmuszona jest do posłuszeństwa i służby jaśnie wielmożnym państwu, niejednokrotnie, znosząc zniewagi oraz okrutne obelgi. Świadoma swojej wiedzy, znacznie wyprzedza czasy, w których przyszło jej żyć, a niepokorny charakter i cięte riposty nie jeden raz wpędzają ją w kłopoty. Fabułę wzbogaca tematyka ziołolecznictwa, przedstawiona w interesujący i przystępny sposób. Wątek romantyczny jest jedynie muśnięty, ale sądzę, że z pewnością rozwinie się w kolejnych tomach.

Czy lubicie góralskie klimaty? Maja Goclon to góralka z krwi i kości. Choć nie pasująca do nich, na pierwszy rzut oka. Ojciec najchętniej żył by za nią, wybierając jej męża, pracę, rodzinne biznesy... czyli wszystko to, przed czym dziewczyna pragnie zbiec. Czuje się samotna w rodzinie, która nie rozumie tego, że chciała zdobywać wykształcenie. I chociaż chciałaby uciec w siną dal, to jednak zostaje w Nędzówce, zajmując się zapuszczonym pensjonatem "Jagoda". Na przekór ojcu i rodzinie, dziewczyna postanawia, że zrobi wszystko, by pensjonat, który jest wspomnieniem po ukochanej babci, stanął na nogi. Nawet, gdy zupełnie nieproszonym gościem pensjonatu, okazuje się niebezpieczny zabójca z Florydy... Tak, na świeżo, po przeczytaniu tej książki, bardzo ciężko było mi ubrać swoje myśli w sensowne słowa ???????? Więc... Po pierwsze, jestem totalnie zaskoczona tym, gdzie rozgrywa się fabuła tej książki. Góry, Zakopane, lasy pełne drzew, hale pokryte trawą... Całą sobą poczułam klimat góralskich miejscówek, zapewne dzięki licznym, pięknym opisom przyrody, ale i także gwarze, która jest plusem wyróżniającym tą książkę. Po drugie, czuję się zahipnotyzowana relacją głównych bohaterów, a tym bardziej umiejętnością Autorki w połączeniu ze sobą dwóch różnych światów- ognistej, upartej góralki, z dziada pradziada i amerykańskiego szefa mafii, którego charakteryzuje pełen spokój i akceptacja świata, z którego pochodzi. Relacja Mai i Michaela jest niezwykle pobudzająca, szczera i zaprawiona drobnymi, ale pięknymi momentami pełnymi romantyzmu. I szczerze, muszę się przyznać, że pierwszy raz kompletnie nie przeszkadzał mi brak namiętnych i pikantnych scen. W ogóle, nic, a nic, ponieważ miłość, która rozkwitała pomiędzy tą dwójką, jak wiosenny kwiat, napełniła moje serce radością. I po trzecie, bierzcie ją i czytajcie, bo pośród całej gamy książek nie znajdziecie podobnej do niej historii. Górale, mafiozi, rodzinne zawiłości, przyjaźń silniejsza od więzów krwi i ta miłość... To była świetna, naprawdę świetna, lektura. Polecam!??

?Aptekarka?, to wciągająca powieść historyczno ? obyczajowa, o inteligentnej kobiecie z charakterem i ciętym językiem niczym brzytwa. Katja została wychowana przez przybranego ojca na niezależną i pewną siebie kobietę, nieodpowiednio jak na tamte czasy. Harde zachowanie dziewczyny, jest powodem ciągłego wpadania jej w tarapaty, bo rzadko potrafi powstrzymać się przed komentarzami, zwłaszcza gdy wie, że ma rację. Trudno bowiem nie powiedzieć o jedno słowo za dużo, gdyż cierpliwość nie jest jej mocną stroną. Prawdziwą próbę charakteru Katja przejdzie, gdy będzie zmuszona leczyć pewnego zadufanego w sobie, złośliwego i przystojnego szlachcica, któremu arogancki doktor Roztworowski nie był w stanie pomóc. Szlachcic ów nie mając innego wyjścia, musi korzystać z jej pomocy, chociaż jest mu ona w niesmak i uprzykrza życie Katji jak tylko może. Nie wie jeszcze, że trafił na niezwykle inteligentną przeciwniczkę z zadziornym i twardym charakterem, równie twardym jak jego wojskowe obycie.

Szczypta magii, odrobiona miłości, garść romansu, który zmierza w zupełnie innym kierunku, niż mogłoby się na początku wydawać, spora dawka wiedzy na temat zielarstwa, wszystko doprawione wspaniałym humorem i opisami ówczesnych zwyczajów, na tle historii XIX wieku. Z tych składników Magda Skubisz uwarzyła przepyszną powieść, przedstawiając w niej trudną rolę kobiet w tym okresie. Główna bohaterka jest najlepszą zielarką w okolicy, a może i całej Galicji, ma mało spotykany instynkt medyczny, ale jej niesamowite zdolności przysparzają jej tylko kłopotów. Kobiety w tamtym okresie niezależnie od posiadanej wiedzy mogły z niej korzystać tylko wtedy, gdy mężczyźni im na to pozwalali. Zwłaszcza dotyczyło to lekarzy, dla których niepojęte było, aby niedouczone ich zdaniem wiejskie kobiety mogły leczyć i podważać ich kompetencje. Katja pomimo tego co potrafi, jest traktowana na pańskich dworach jak służąca, a w chałupach także nie jest mile widziana, bo tu rządzi szeptucha. Nie ma znaczenia, że wszystko, co wie, zawdzięcza przybranemu ojcu, uznanemu zielarzowi Batce, który jako jedyny dostrzegł w dziewczynie wrodzony talent do tego, by leczyć ziołami.

Magda Skubisz postarała się, żeby jej powieść wypadła bardzo realistycznie. Użyła nieco archaicznego języka, ale za to bardzo dostosowanego do czasów, w których osadziła fabułę ?Aptekarki?. Do gustu przypadła mi postać głównej bohaterki, silnej, odważnej, pewnej siebie, niebojącej się wyrażać swojego zdania, niezależnie od tego czy to komuś się podoba, czy nie. Wie, że takie jest jej powołanie, i że to, czego nauczył ją Batko, jest potrzebne ludziom. Katja, to dziewczyna niezwykle uparta i dumna, o silnej woli, która potrafi znieść wszelkie upokorzenia i drwiny, sprzeciwić się kiedy trzeba, ale także wie kiedy należy wycofać się i udać, że wie mniej, niż w rzeczywistości, bo upieranie się przy swoim nie doprowadziłoby do niczego dobrego. Postawiony na drodze dziewczyny szlachcic Antoni Tyszkowski, jest postacią wyrazistą i godną zapamiętania. Pomimo że, sprawia wrażenie aroganckiego pana, dającego w kość dziewczynie, to podskórnie wyczuwa się, że tylko stwarza takie pozory, a w rzeczywistości jest on zupełnie innym człowiekiem. Wydaje się, że okoliczności i to, co zaczyna czuć do pyskatej Katji powodują, że przybrał maskę twardego i nieprzyjaznego człowieka.

Magda Skubisz ukończyła kurs zielarski i swoją zdobytą wiedzę wykorzystała w powieści, może dlatego czytając tę historię, odnosi się wrażenie, że obok głównych bohaterów, zioła spełniają również ważną rolę. Wyniosłam z tej książki mnóstwo wiadomości na temat ziół i ich zastosowania, bo bardzo szczegółowo został przedstawiony ich wpływ na zdrowie człowieka. Na uznanie zasługuje także, oparcie fabuły na faktach i prawdziwych bohaterach. Podziw budzi szczegółowo oddana historia XIX wieku, tradycje oraz styl życia, sporo tu mądrości przekazanych przez przybranego ojca dziewczynie, które nadal mogą spokojnie funkcjonować jako mądrości ludowe we współczesnym świecie.

Akcja powieści nie pędzi z zawrotną prędkością, książki nie czyta się z zapartym tchem, ale za to bardzo przyjemnie, ze względu na emocje, jakie budzi i dobry humor, którego tu nie brakuje, bo dostarczają go cięte riposty głównej bohaterki. ?Aptekarka? to błyskotliwa powieść, w której prawda pomieszana jest się z fikcją, to historia dająca wyobrażenie o tym, jak wyglądała sytuacja kobiet w tamtych czasach. Całości dopełniają świetnie wykreowani i charyzmatyczni bohaterowie. Powieść tak mnie, oczarowała, że było mi żal kończyć czytanie. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na ciąg dalszy. Jeśli dacie szansę tej historii, to gwarantuje Wam, że łatwo można się w niej rozsmakować i zakochać w jej bohaterach.

Katja jest aptekarką. Całą zielarską wiedzę wpoił jej przybrany ojciec, a dziewczyna stała się jedną z lepszych aptekarek w okolicy. Mimo że chlebodawcy nie szczędzą jej złośliwości, sława ją wyprzedza i tym sposobem trafia na dwór Tyszkowskich, gdzie podejmie się leczenia Antoniego.

Język, którym posługują się bohaterowie, jak i opisy wprowadzają w klimat wsi XIX wieku. Postacie też są dobrze dobrane. Autorka świetnie odwzorowała zwyczaje panujące na pańskich dworkach czy mentalność ludzi mieszkających poza nimi. Przez cały czas Katja obraca się w społeczności, w której nie zabraknie szeptuch, wiejskich plotkar, miejscowych legend i zabobonów.

Książka to perypetie młodej aptekarki, niedocenianej przez ludzi, często traktowanej jak największe zło.
Katja też często doprowadza swoich chlebodawców do białej gorączki, przez swoje spóźnialstwo czy komentarze, które nie przystoją służbie. Kiedy trafia do Tyszkowskich, chociaż przez chwilę może odetchnąć i skorzystać z odrobiny swobody czy luksusu, mimo że Antoni nie stara się być dla niej miły.

Pod tym względem Antoni nie znał umiaru i raczej nie będzie to bohater, którego da się polubić. Jest wyniosły i lubi stawiać na swoim. Nie docenia pomocy ze strony aptekarki i uprzykrza jej czas. Katja za to wiele rzeczy bierze do siebie, jest emocjonalna, ale też skromna, ma ogromną wiedzę i doskonale zna się na swoim fachu. Nie trudno jej nie lubić czy jej nie współczuć. Trudno za to się obserwowało, jak źle była traktowana, czy oskarżana o niestworzone rzeczy.

Autorka pokazała kontrast między szlachtą a służbą, ale także między samymi arystokratami.
Mimo wielu nieprzyjemnych dla aptekarki momentów historia jest też zabawna. Katja pcha się w różne sytuacje, które nie raz mnie rozbawiły. Ma cięty język, na szczęście wiele myśli pozostawia dla siebie.

Bardzo klimatyczna, przyjemna opowieść. Autorka przykłada sporą uwagę do profesji Katji, więc w tekście pojawi się wiele nazw ziół i ich właściwości. Katja wyróżnia się swoim charakterem na tle innych. Książkę szybko się czyta i ciężko się od niej oderwać. Autorka sprawi, że dosłownie przeniesiemy się na dwór Tyszkowskich i weźmiemy udział w niezapomnianej przygodzie.

Katja ma niebywałą wiedzę na temat wszelkich ziół, którą czerpała od przybranego ojca, Batki. Dziewczyna potrafi leczyć nimi ludzi, potrafi też rozmawiać z roślinami. Ale ma też cięty język, który przysparza jej wielu problemów na pańskim dworze. Pomimo swojej wiedzy i umiejętności, dziewczyna zmaga się również z odrzuceniem, wyśmiewaniem i arogancją. Jednak to nie zniechęca jej do niesienia pomocy zarówno biednym, jak i tym bogatym..

"Aptekarka" to historyczno-obyczajowa powieść z romansem w tle. Styl i język, jakim posługuje się Autorka oczarował mnie już na pierwszych stronach historii, a sposób poprowadzenia fabuły sprawił, że książkę czytałam z wielkim zainteresowaniem i ogromną przyjemnością. Pani Magda idelanie oddała klimat XIX wieku, do tego podzieliła się z nami wiedzą na temat ziół, przepisów czy zielarskich recept.
Bardzo polubiłam Katję, szczególnie za jej upór, pewność i siłę, wszak trzeba wziąć pod uwagę fakt, że w tamtych czasach kobiety nie miały zbyt wiele do powiedzenia. Katia w przeciwieństwie do innych kobiet, nie boi się wyrażać własnego zdania, jest silna i mimo wielu przeciwności losy, brnie do przodu z mocno podniesioną głową.
"Aptekarka" to przepiękna powieść, która nie tylko Was wzruszy, ale również rozbawi. Jeżeli lubicie sagi historyczne to dajcie się zabrać w podróż do Galicji i razem z Katją wybierzcie się na poszukiwanie leczniczych ziół. Z całego serca zachęcam Was do lektury książki.

Autorka cały zysk ze sprzedaży książki przeznacza na pomoc Ukrainie.