Arcymag (twarda)

le wcale nie kiepski. Pocieszająca okazała się myśl, że pomiędzy lekcjami Składania będzie tu mogła uciekać i oddawać się gotowaniu. Bo przecież gdyby nie otrzymała stypendium, wybrałaby szkołę kulinarną. Czesne w niej stanowiło jedną dziesiątą tego, co w szkole Tagis Praff, no a Ceony miała dryg do gotowania. Była pewna, że przyjęto by ją do szkoły. Z kuchni przeszła do jadalni. Spod sufitu na cieniutkich niciach zwisały setki papierowych ptaków wyglądających niemal jak żywe. Wisiały nad prostym kwadratowym stołem, pod którym leżał tkany brązowy dywan. W pobliżu stał wysoki kredens zastawiony talerzami, książkami, serwetkami, słoikami i dzbankami - wszystko stało tak ciasno obok siebie, że wyjęcie jednego przedmiotu sprawiłoby, że pozostałe by się poprzewracały. Na górze kredensu znajdowały się dziwne papierowe kule i stożki wykonane z mniejszych kul i stożków, a te z jeszcze mniejszych. Od patrzenia na nie bolały ją oczy. Gdyby ten dom nie był tak zagracony, mógłby być nawet przytulny. Podeszła do leżącej na brzegu stołu sterty pergaminu i położyła na niej rękę, myśląc o papierowych iluzjach wokół ogrodzenia. - Ta fasada, którą obłożył pan swój dom, jest potworna - rzuciła. Kobieta posłała Ceony ostrzegawcze spojrzenie, a mag Thane odparł jedynie: - Tak. Przyjemna, prawda? - Minął ją i otworzył drzwi, za którymi ukazały się strome schody. - Proszę za mną. Ceony podążyła za nim, nie wypuszczając z ręki walizki. Dziewiąty stopień zatrzeszczał pod jej ciężarem, a kiedy dotarła na piętro, bolały ją kolana. - Pani pokój. - Mag Thane otworzył drzwi. - Można tu zostawić bagaż. Gdy weszła do niego, przekonała się, że wyraźnie różni się od pozostałej części domu - wszystkie półki były puste. Żadnych stert, stosików ani bibelotów, sądząc jednak po widocznych na dywanie wgłębieniach, w pokoju tym jeszcze do niedawna znajdowały się meble, które przesunięto bądź wyniesiono. Mimo że miał na to cały tydzień, mag Thane musiał się przygotować na jej przyjazd w ostatniej chwili. Co dziwniejsze, ścian ani sufitu nie zdobiły żadne papierowe dekoracje. Pod jedynym oknem stało proste pojedyncze łóżko. Na sąsiadującej z nim ścianie znajdowały się trzy półki, a dwa kroki od łóżka stało proste biurko z jedną szufladą. Była tu także nieduża szafa i stolik ze świecznikiem, w którym umieszczono nową świecę. Miała tu nieco więcej miejsca niż w swoim pokoju w dormitorium w Tagis Praff, aczkolwiek mniej półek. Mimo wszystko tamten pokój wydawał jej się cieplejszy i bardziej gościnny, choć może dlatego, że tam akurat chciała przebywać. - Dziękuję - bąknęła i postawiła na ziemi walizkę. Pomyślała o kryjącym się w niej pistolecie Tatham z zamkiem kapiszonowym z 1845 roku - prezencie od ojca z okazji ukończenia szkoły, jako że planowała zostać Wytapiaczem - i postanowiła rozpakować się później, kiedy zostanie sama. Gospodarz najwyraźniej się tego spodziewał, gdyż wrócił do oprowadzania jej po domu. - Dalej znajdują się toaleta - kontynuował, gdy Ceony zamknęła za sobą drzwi - mój pokój oraz biblioteka. - Zatrzymał się na końcu korytarza, przy kolejnych schodach. - Przygotowałem tam związanie - rzucił w stronę mag Aviosky i gestem wskazał na bibliotekę. Ceony zwolniła kroku. A więc oprowadzanie kończyło się związaniem. Przyjrzała się drzwiom na końcu korytarza - były takie same jak te znajdujące się w kuchni, które wychodziły na klatkę schodową. - Co się mieści na drugim piętrze? - zapytała. Być może okno, na które można się wspiąć. Sądząc po wysokości pomieszczeń na parterze i pierwszym piętrze, drugie było zdecydowanie najwyższe. Dziwne. - Ważne zaklęcia - odpowiedział mag Thane. Minę miał poważną, ale oczy mu się śmiały. Czy wiedział, jak wiele one zdradzają? Nie zamierzała mu o tym mówić. Aby tu przetrwać, potrzebowała każdej możliwej przewagi. Jako że mag Thane bronił ramieniem dostępu do prowadzących na drugie piętro schodów, Ceony udała się za nauczycielką do biblioteki, która okazała się trochę tylko większa niż jej pokój. Regały znajdowały się jedynie na bocznych ścianach, ale za to sięgały aż sufitu. Zgodnie z jej przewidywaniami książki zajmowały każdą możliwą przestrzeń, grzbiet przy grzbiecie, zdarzały się nawet podwójne rzędy, tak że nie widać było tytułów kryjących się z tyłu. Półki wyglądały tak, jakby niedawno je odkurzono - na tyle niedawno, że Ceony zachciało się kichnąć. Dzięki światłu wpadającemu przez duże okno na przeciwległej ścianie dostrzegła ścieżkę kurzu. Jej spojrzenie zatrzymało się na otaczających okno papierowych łańcuchach, a także na stojącym pod nim stole z sośniny, na którym leżały stosy papieru o przeróżnych rozmiarach i kolorac