Arystokrata

Pierwsze spotkanie Felicity i Leo było dość zabawne, ale oboje szybko przypadli sobie do gustu. Mężczyzna przyjechał do Stanów jedynie, aby odpocząć, a prawdziwe życie czekało na niego w Anglii. Oboje nie robili sobie nadziei, ale korzystali z każdego dnia. Niestety i ten wspólny czas się kończy, ich drogi się rozchodzą, a perspektywy na związek wciąż pozostają zerowe. Wiele się zmienia, kiedy 5 lat później Felicity znajduje list.

Felicity nie miała łatwego startu, ale trafiła na życzliwą osobę, która się nią zajęła. Kobieta prowadziła zwyczaje życie, miała plany, które chciała realizować, a pojawienie się Leo lekko namieszało w jej życiu. Mężczyzna od razu się nią zainteresował, jednak oboje nie mogli liczyć na nic więcej oprócz wakacyjnego romansu. Ktoś tak wysoko postawiony, jak Leo, który miał obowiązki wobec rodziny, nie mógł pozwolić sobie na publiczny związek z Felicity. Serce jednak szybko przejęło nad nim władzę, ale i tak musieli się rozstać. Każde poszło w swoją stronę, nie zapominając o sobie, ale kilka lat później Felicity postanawia odnaleźć Leo. Niestety czas okaże się dla niej niełaskawy.

Bohaterowie pochodzą z zupełnie innych światów i to staje im na przeszkodzie. Intensywnie przeżywają wspólne chwile, czuć chemię i uczucie rodzące się między nimi. Decyzje, które podejmują, są trudne dla obojga i wpływają również na ich dalsze życie.

Historia jest romantyczna i przyjemna, lekka na początku, ale z czasem wszystko wali się jak domek z kart. Wszystkie wydarzenia rozciągają się na wiele lat życia bohaterów.

W pewnym momencie historia wywołuje całą gamę emocji. Bawi, ale też wzrusza. Autorka wie, jak budować historię tak, aby właśnie wzbudzała emocje. Tekst jest dopracowany, ciężko znaleźć w nim zbędne elementy, historia jest spójna i pomysłowa, a bohaterowie pierwszoplanowi i drugoplanowi charakterystyczni. Na pewno nie każdy się z tą historią utożsami, ale chociaż na chwilę można się oderwać dzięki niej od rzeczywistości. Felicity i Leo przyciągają uwagę i zapewniają rozrywkę, mimo że początek może nie zachęcać, wydawać się dość zwyczajny czy prosty, zwykły romans, to z każdą stroną historia się rozpędza.

"Arystokrata" to historia miłosna Felicity i Leo, którzy pochodzą z totalnie różnych światów. On pochodzi z arystokratycznej rodziny, w której panują pewne zasady i oczekiwania. Ona to skromna dziewczyna, która mieszka z przybraną mamą. Latem połączy ich wakacyjna miłość, ale później każde z nich musi iść w swoją stronę.
Rozstanie z ukochanym okazało się dla Felicity ciężkim przeżyciem.
A co zrobi, gdy po pięciu latach po powrocie Leo do Anglii dostanie list, który może zmienić wszystko w jej życiu?

Idealna książka dla fanów komedii romantycznych z motywem zakazanego związku. Między bohaterami czuć iskry pożądania. Świetne dialogi, urzekająca i wciągająca fabuła. Nie zabraknie emocji i wzruszeń. Autorka potrafi dostarczyć wrażeń swoim czytelnikom. Gwarantowana dobra zabawa.
To historia, która pokazuje, że miłość istnieje, a my możemy poznać kogoś tuż za rogiem. Przekonacie się, że dla miłości warto pokonać wszelkie przeszkody i zawalczyć o swoje szczęście.
Nie mogłam odłożyć tej książki dopóki nie poznałam zakończenia tej historii. Przeczytałam tę książkę w szybkim tempie.
Autorka ma lekki i przyjemny styl. Zawsze czekam na jej kolejne książki i nigdy nie zawiodłam się. Możecie brać w ciemno.
Polecam tę książkę na wakacyjne wyjazdy.

Felicity to silna kobieta, która przywykła do tego, że nie należy się do nikogo przywiązywać. Wychowana w różnych rodzinach zastępczych, dopiero w wieku nastoletnim odnalazła kobietę, która stworzyła jej prawdziwy dom. Kocha planować każdy kolejny dzień w najmniejszym szczególe, chętnie pomaga innym, a zawodowo pragnie spełniać się jako prawniczka. Marzy o prawdziwej miłości i mieszkaniu w wielkim mieście. Wszystko w swoim życiu traktuje poważnie, także związki, więc nie dla niej jest jakikolwiek letni romans.

Leo to mężczyzna, że ściśle zaplanowaną przyszłością. Ma poprowadzić rodzinny interes, przynosić chlubę swojemu nazwisku, przedłużyć ród, a także ożenić się z kobietą z wyższych sfer. W młodości chętnie korzystał ze wszelkich uciech, obecnie jednak jest już zmęczony takim życiem, a wizja stabilizacji mu nie przeszkadza. Nie spotkał kobiety, która zawładnęłaby jego sercem, więc ślub z rozsądku niespecjalnie go odstrasza. To honorowy, lojalny i oddany swoim obowiązkom człowiek, który nigdy nie sprzeciwiłby się woli rodziców. Nawet w imię prawdziwej miłości.

?Arystokrata? to jedna z tych książek, po którą zwyczajnie bałam się sięgnąć, a wszystko z uwagi na to, że czytałam o niej naprawdę skrajne opinie. Choć kocham twórczość Penelope Ward całym sercem i mam wobec niej ogromny sentyment to doskonale wiem, że zdarzają się jej naprawdę słabe pozycje. Jednak ku mojemu jakże pozytywnemu zaskoczeniu, ta książka, przynajmniej w mojej opinii, do nich nie należała. Czytała mi się naprawdę świetnie i bezbrzeżnie wciągnęła mnie w wykreowany świat oraz sprawiła, że poczułam nie tylko miejsce, w którym dzieje się fabuła, ale też wszelkie uczucia postaci. Odświeżającym dla mnie było to, że bohaterowie byli wobec siebie całkowicie szczerzy, nie próbowali jakichkolwiek gierek, nie skrywali sekretów, doskonale wiedzieli, na czym stoją i na jaką relację się decydują. Narracja charakteryzuje się swego rodzaju delikatnością, czułością, ciepłem, choć oczywiście nie brakuje tu typowych dla tego rodzaju powieści scen oraz iskrzącej chemii, to dla mnie przeważały tu inne odczucia, które jedynie urealniły emocje postaci. Penelope dodatkowo udało mi się w tej książce zaskoczyć, dała mi także szetlandzkiego kuca oraz spaghetti, które zawsze będą mi się kojarzyć z tą pozycją, a ja uwielbiam takie niuanse. A w tym wszystkim przekazała także dzięki historiom bohaterów i ich bliskich ważne wartości, które dają do myślenia. Na wyróżnienie oczywiście zasługuje też postać Siga, kuzyna Leo, który niemożebnie uatrakcyjnił swoją osobą całą lekturę i żałuję, że nie stał się głównym bohaterem dla swojej własnej opowieści ? bo potencjał takiej książki o nim jest niezrównany. Podsumowując, ja należę do absolutnych fanów tej historii i ze swojej strony jak najbardziej ją polecam.

?Był tym jedynym. A jednak odszedł. Czy zrobił to dla jej dobra??

?Arystokrata? autorstwa Penelope Ward było moim drugim podejściem do twórczości tej autorki, które spodobało mi się o wiele bardziej niż poprzednie. Do tej pory pamiętam jaki niesmak spowodowała we mnie poprzednia historia - była zbyt schematyczna oraz przesłodzona. Tutaj dostałam coś zupełnie innego - powieść dzięki, której cofnęłam się do czasów dzieciństwa, kiedy to, co wieczór słuchałam opowieści o losach księżniczek, które czekały na swojego rycerza na białym koniu. No powiedzcie, kto z nas będą małym, nie marzył o własnym księciu/księżniczce z bajki?

Felicity oraz Leo spotkali się przypadkiem. Od razu między nimi zaiskrzyło. Burza rudych włosów Felicity wprawiała go w zachwyt, a jej piegi wydawały mu się najseksowniejsze na świecie. Tyle że Felicity nie była kobietą, którą mógłby przedstawić rodzinie...
Od Leo oczekiwano określonego zachowania. Był przez swoją rodzinę bacznie obserwowany i surowo oceniany. Nie mógł być sobą. Warunkiem akceptacji ze strony bliskich było spełnienie konkretnych wymagań. Oczywiste było, że nie mógł samodzielnie wybrać sobie dziewczyny. Jako syn księcia musiał mieć towarzyszkę z odpowiednich sfer.
Felicity wiedziała, że ich związek nie miał najmniejszych szans. Powtarzała to sobie od początku, jednak uczucia zrobiły swoje... Po wakacyjnym romansie przyszedł czas rozstania, które okazało się piekielnie trudne.Uczucie, które do niego żywiła, było zbyt silne. Jednak najtrudniejsza decyzja była dopiero przed Felicity. Pięć lat po powrocie Leo do Anglii niespodziewanie otrzymała list...

Penelope Ward po raz kolejny stworzyła historię, która spowodowała we mnie wiele emocji. - w trakcie lektury wylałam wiele łez szczęścia oraz smutku. Jeśli sądzicie, że ?Arystokrata? to pusty i banalny romans, to niestety (bądź też stety) jesteście w błędzie. Z tego co zauważyłam, twórczość Ward ma to do siebie, że autorka nie boi się poruszać w swoich książkach trudnych tematów. Tym razem pisarka zmusiła mnie do przemyśleń, czy dla prawdziwej miłości czasami warto jest się poświęcić oraz czy istnieją jakiekolwiek bariery, które mogą zabronić dwójce ludzi dzielić wobec siebie wzajemnie uczucia.

Cała historia została podzielona na dwie części: pierwsza z nich jest dość powolna, a druga natomiast pędzi jak z bicza strzelił. Spokojnie, nie oznacza to, że macie czytać tylko tę drugą część - odrobinę wolniejszy, wręcz monotonny początek ma swoje uzasadnienie. Dzięki takiemu zabiegowi Penelope nadała pewien realizm do relacji, która połączyła Leo oraz Felicity. Dzięki nieco wolniejszej fabule miałam możliwość towarzyszyć im kiedy ta dwójka poznawała siebie nawzajem oraz obserwować jak rodzi się między nimi pewne uczucie.

Po raz kolejny Ward przedstawia nam świetnych bohaterów, którzy swoim charakterem nadają klimat całej historii. Jak już wspominałam wcześniej, dostajemy tutaj dwójkę ludzi z zupełnie różnych światów. Ona - skrzywdzona przez los, dzięki czemu stała się silną kobietą. On - człowiek, który miał wszystko, facet z wyższych sfer, który pomimo swojego dziedzictwa wiedział, że najważniejszym w życiu jest nieść pomoc innym.

Na koniec kilka słów o finale, który w moim odczuciu jest idealny. Nie jest ani za słodki, ani za gorzki, jest po prostu taki jak być powinien. Nie chcę Wam za dużo zdradzić, jednak radzę Wam przygotować się na zakończenie, które nie spowoduje Waszego niedosytu - w pełni Was usatysfakcjonuje.

Czy książkę polecam? Ward specjalizuje się w tworzeniu lekkich historii, które pozwolą Wam na chwilę oddechu od codziennych obowiązków. Jeśli marzy Ci się romans z lekko baśniowym klimatem, ?Arystokrata? będzie strzałem w dziesiątkę.

Czytając opinie o "Arystokracie", gdzie większość z nich była (lekko mówiąc) średnia podeszłam do tej historii bez wymagań. Ale szczerze mówiąc nie było aż tak źle, ale książka, o której dzisiaj piszę zdecydowania nie trafi na listę ulubieńców od Ward.
Felicity podgląda przez lornetkę sąsiada z przeciwnej strony jeziora, zostaje złapana na gorącym uczynku przez jego towarzysza, ku swojej rozpaczy nawet dostaje od nich bukiet kwiatów z wdzięcznym liścikiem. Gorzej być nie może? Niespodzianka: będzie, bo parę dni później wpada na nich w sklepie. Jeden z nich, Sig, ze swoim ciętym językiem od razu zaczyna się przekomarzać z rudowłosą, ale to ten drugi, którego z resztą widziała nagiego, kiedy brał prysznic, przyprawia ją o szybsze bicie serca. Ta dwójka zbliża się do siebie błyskawicznie, między nimi jest masa niewypowiedzianych uczuć, które wręcz falami wypływają, ale ich związek byłby bez przyszłości, bo w końcu ona jest sierotą przygarniętą przed paroma laty przez Panią Angeli, która teraz jest dla niej jak matka, i wybiera się na studia prawnicze, a on za parę tygodni wraca do Anglii by tam przejąć schedę po ojcu, brytyjskim arystokracie. Jako iż jest jedynym dzieckiem swoich rodziców wymaga się od niego, by wyszedł za kobietę ze swoich kręgów i przedłużył tym ród Covingtonów.

Podsumuję tą książkę tak: pomysł był dobry, ale coś poszło nie tak. I nie zrozumcie mnie źle, dzięki tym opiniom które przeczytałam podeszłam do tej historii z dystansem i nie zawiodłam się, ale po autorce, która stworzyła fenomenalną "Gdy skończy się sierpień" czy też "Dzień, w którym powrócił" oczekiwałam powieści na miarę tamtych. Dostałam książkę, którą przeczytałam, ale podczas tego nie towarzyszyły mi żadne głębsze emocje. Moje serce przyśpieszyło podczas paru akapitów o tym, co w późniejszych czasach przeżył Sig, ale to tyle. Historia głównych bohaterów miała szanse być przepięknym romansem, ale po prostu nie wyszło. Jednakże wychodzę z założenia, że nie da się pisać wszystkich książek na jednakowym poziomie, i po kolejne książki od Penelope z pewnością sięgnę.
Polecam samemu się przekonać, czy "Arystokrata" skradnie wasze serca!

Powieść choć jest trochę przewidywalna to wcale nie jest nudna.Dzięki wielu zaskakującym momentom pojawia sie uśmiech na twarzy podczas jej czytania.Świetnie bawiłam sie podczas poznawania historii bohaterów.Rozmowy pomiędzy Leo a Sigmund?em opiewały humorem i sarkazmem.Jednak dało to lekturze lekkości powodujac,że atmosfera robi się zabawna.
Sama początkowo relacja bohaterów jest rozbudowana dzięki czemu poznajemy ich bardzo dokładnie.Poznane zdarzenia obrazują czytelnikowi,że arystokrata to zwykły,normalny człowiek,który pragnie spokoju i normalności.Zasady dziedziczenia oraz brak wyboru przyczynia się do tego,że osoby majętne pragną prawdomównych osób w swoim życiu.

Książkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie.Historię można porównać do współczesnego Kopciuszka,który spotyka swojego księcia.Niestety nie mogą być ze sobą,ponieważ boją podjąć się odważnej decyzji,aby nie wywołać skandalu.

Pozytywnie zaskoczyła mnie druga część książki,która opisywała wydarzenia po pięciu latach.Było to szalone i nieprzewidywalne.Samo zakończenie bardzo mi się podobało.Udawadnia,że warto wierzyć w miłość i walczyć o nią pomimo narastających problemów.Bo w życiu miłość to dar,którego nie można zastąpić.A kochać kogoś to najlepsza nagroda jaka możemy otrzymać od losu.

Jeśli szukacie książki,która swoją historią rozśmieszy,poruszy i wzruszy to ta powieść zawiera wszystkie te cechy.Ja gorąco polecam