O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.
zapewne zmienił się nie do poznania za sprawą osadów nanoszonych przez rzekę Sperchejos (dziś Hellada). U stóp skał, gdzie niegdyś sięgało morze, dziś rozciąga się szerokie mokradło. Można sobie jednak wyobrazić, jak mniej więcej przebiegała dawna linia brzegowa, gdy się weźmie pod uwagę, że według Herodota (VII, 176) morze w trzech punktach podchodziło w pobliże skał i porówna przebieg poziomic na naszej mapie topograficznej, szczególnie rysunek linii odwzorowującej wysokość 10 m. W rezultacie otrzymamy trzy przesmyki wspomniane przez Herodota, które na naszej mapie oznaczyliśmy jako zachodnią, środkową i wschodnią bramę (patrz: mapka 6). Grecy zajęli pozycje przy bramie środkowej, gdzie bardzo wysokie skały chroniły przed próbą bezpośredniego okrążenia; osłonę dawała im także linia umocnień, tak zwany ,,mur fokijski", który ciągnął się przez wzgórze ,,1" (jego resztki zachowały się do dziś, por. mapka, ,,mur fokijski"). Bitwę stoczono przed nim, ostatni wypad Leonidasa trzeciego dnia starć przeniósł walkę nieco dalej na zachód, w miejsce, gdzie przesmyk się rozszerzał (patrz: mapka 7, linia czerwona z numerem ,,1" przedstawiająca przebieg walk pierwszych dwóch dni oraz linia czerwona z numerem ,,2" obrazująca walki dnia trzeciego), reszta jego oddziału poległa za murem, prawdopodobnie na wzgórzu 2 (patrz: mapka 7, ,,3" - ,, wzgórze Leonidasa"). Obozu Greków należy się spodziewać w szerszej części pasa przybrzeżnego, na wschód od muru, Persowie zaś stanęli zapewne na zachód od bramy zachodniej, ponieważ w przesmyku nie mieliby na to dość miejsca (patrz: mapka 5 i 6, ,,Obóz Greków", ,,Przypuszczalne położenie obozu Persów"). Persowie zdołali zająć pozycje przeciwnika nie tyle przez frontalny atak, ile przez osławione obejście. Grek Efialtes poprowadził nieprzyjaciela przez wioski Palaia-Damasta i Palaia-Drakospilia oraz siodło na grzbiecie Sastani, gdzie Grecy umieścili oddział Fokijczyków ubezpieczający ścieżkę (patrz: mapka 5, ,,Pozycja Fokijczyków"). Stamtąd trasa wiodła w dół wąwozu Alpenoi, do wioski o podobnie brzmiącej nazwie. Oznaczyliśmy ją na naszej mapie przeglądowej niebieską linią przerywaną. Gdy wieść o zdobyciu siodła Sastani dotarła do doliny, Leonidas dał rozkaz do wycofania się. Sam ruszył w straży tylnej i wraz z nią poświęcił życie, aby osłonić odwrót reszty armii. 3. RÓŻNICE POGLĄDÓW Co do przebiegu walk w pasie przybrzeżnym panuje zasadnicza zgodność, ale spory toczą się na temat trasy obejścia. Można tutaj wyróżnić cztery hipotezy; przedstawiliśmy je na mapie za pomocą różnych oznaczeń. Oprócz koncepcji Munro wszystkie postawili badacze, którzy osobiście odwiedzili miejsce wydarzeń. 1. Hipoteza Gordona (Account of two visits to the Anopaea or highlands above Thermopylae, Athens 1838, s. 7 i nn.; patrz mapka, kolor niebieski, oznaczenie: - - - - ). Według niego Persowie ruszyli z Mustaphabey na południe, minęli źródło Kalkomata i Paleo-Elevtherochori, następnie wzdłuż wysoko położonej doliny w górnym biegu Itarbunaria wspięli się przez Nevropolis do Palaia-Drakospilia i na siodło Sastani, a stamtąd podążyli w dół, mijając osadę Kalyviai pod Palaia-Drakospilia. 2. Hipoteza Leakego (Travels in northern Greece II, 39 i 53/54; patrz: mapka, kolor niebieski, oznaczenie: - ? ? - ? ? -). Jego zdaniem Persowie ruszyli z Mustaphabey na południe, zmierzając wąwozem Karbunaria (Asopos) w stronę wioski Palaia-Damasta, stamtąd poszli słuszną w naszej opinii trasą do siodła Sastani, ale później zatoczyli szeroki łuk w kierunku wschodnim i zeszli trasą wiodącą niedaleko osady Kalyviai, obok wioski Mendenitsa. 3. Hipoteza Grundyego (Great Pers. War, s. 301 i nn.; patrz: mapa, kolor niebieski, oznaczenie: - - - - - - -). Zgodnie z tą teorią Persowie ruszyli jak u Leakego - wąwozem Asopos, następnie przez klasztor Panagia i w górę na strome urwisko Lithitza, stamtąd z kolei w dół do Palaia-Drakospilia i znów pod górę na siodło Sastani, aby zejść wąwozem Alpenoi. 4. Hipoteza Munroego (Some observations on the Persian wars, Journ. of Hell. stud. XXII [1902], s. 313 i n.; patrz: mapka, kolor niebieski, oznaczenie: ? ? ? ? ? ? ? ?) Ów zakłada, że Persowie skierowali się wąwozem Asopos na zachód, drogą przez Trachis i dokoła Delphinon, a dalej poszli trasą Grundyego, nie zamieszcza jednak szczegółowego komentarza. We wszystkich powyższych koncepcjach ukrywa się ziarno prawdy - wszystkie zakładają słusznie, że Persowie przeszli przez siodło Sastani. Podstawowy problem leży jednak w tym, że każda z podanych tras jest za długa. Ponad tysiąc mężczyzn wspinających się w ciemności wąską, kamienistą i niewygodną ścieżką nie mogło pokonać takiej odległości w ciągu krótkiej, letniej nocy, o której wyraźnie wspomina Herodot (VII, 215-217). Ten waru
Opis produktu:
Spośród klasycznych, niemieckich dzieł z obszaru historii wojskowości atlas bitew starożytnych Johannesa Kromayera, stworzony we współpracy z Georgem Veithem jest publikacją wyjątkową. Kolejne tomy, będące zarówno syntezą na temat wojskowości antycznej, poczynając od wojen perskich, a kończąc na schyłku Republiki Rzymskiej, jak i graficzną jej ilustracją połączoną z dociekaniami terenowymi oraz przedstawieniem różnych hipotez oraz kontrowersji na temat poszczególnych kampanii i batalii zapewne nieprędko doczekają się opracowania, które by je zastąpiło. Stąd, mimo upływu niemal stulecia, oddajemy do rąk czytelników tę znakomitą pozycję w języku polskim.Pierwotnie atlas ukazywał się w zeszytach, czy też tomach w latach 1922-1929 i, o ile nam wiadomo, nie ukazał się w całości. Spośród zapowiadanych 34 arkuszy wydano 29. Ofiarą niedoszłego szóstego tomu padły między innymi okres hellenistyczny, dziesięciolecia jakie upłynęły od upadku Numancji w 133 roku p.n.e. do wojen galijskich Cezara oraz kilka epizodów z wojen domowych tego ostatniego. Recenzja, jaka ukazała się
w Revue belge de philologie et dhistoire, (T. 12, nr 1, ss. 222-224) z roku 1933 (Kromayer zmarł mniej więcej rok później, tj. 23 września 1934 r.) zapowiada pojawienie się szóstego tomu `wkrótce`, lecz najwidoczniej do tego nie doszło, a wydanie, w oparciu o które opracowywaliśmy przekład polski, obejmowało jedynie wspomniane dwadzieścia dziewięć arkuszy wraz z opisem.
W trakcie prac natrafiliśmy na liczne problemy, związane zwłaszcza z terminologią używaną w czasach Kromayera i Veitha oraz z nazwami geograficznymi. O ile te pierwsze łatwo dało się pokonać drogą dedukcji i szukania analogii z terminologią współcześnie używaną oraz znanymi faktami z historii danej kampanii, to niestety w ciągu tych niemal stu lat, jakie upłynęły od czasu opracowania atlasu, jak również map, na których się opierali autorzy, niektóre tereny kilkukrotnie zmieniały właścicieli, a co za tym idzie poszczególne lokacje zmieniały nazwy, czy też wręcz znikały całkowicie. Z powyższych powodów trudno było w tym względzie przyjąć jakieś jednoznaczne zasady pisowni, tłumaczenia czy transkrypcji, bowiem zarówno możliwości, jak i stan wyjściowy były różne. Najprostszym do rozwiązania problemem były nazwy klasyczne, które zazwyczaj pozostawione zostały w brzmieniu, w jakim zawarł je autor. Najtrudniejszym wszelkie nazwy północnoafrykańskie i bliskowschodnie, gdzie poszczególni kolonizatorzy usiłowali fonetycznie oddać brzmienie nazw arabskich.
Na koniec należy wspomnieć o dwóch kwestiach związanych z opracowaniem graficznym. Atlas zawierał wiele maleńkich map, na których fizycznie trudno było odczytać pojedyncze napisy. Poza nielicznymi przypadkami udało się je odtworzyć w oparciu o inne mapy. Drugim problemem było użycie czcionek. Oczywiście wielu z nich obecnie się nie używa, a niektóre są na tyle mało czytelne, że nawet w przypadku możliwości ich zastosowania, należałoby z tego zrezygnować. Mapy zamieszczone w atlasie były opracowywane w oparciu o różne pozycje XIX-wiecznej kartografii, czasami wykonywane w technikach obecnie nie używanych, a podpisy poszczególnych lokacji były wykonywane bardzo różnymi czcionkami. W miarę możliwości dążono do ujednolicenia, jednakże czasami trudno było ustalić powód użycia czcionki takiej, a nie innej. Należy brać to pod uwagę korzystając z atlasu.
| Szczegóły | |
| Dział: | Książki |
| Kategoria: | Historia, Militaria i broń, Książki o wojnie |
| Wydawnictwo: | Napoleon V |
| Oprawa: | twarda |
| Okładka: | twarda |
| Wymiary: | 0x0 |
| Liczba stron: | 177 |
| ISBN: | 9788378898726 |
| Wprowadzono: | 06.02.2019 |
RECENZJE - książki - Atlas bitew do historii wojskowości starożytnej - Johannes Kromayer, Georg Veith
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.