Azymut. Czarne chmary, biały żagiel (twarda)

Nie lubię czytać serii, jeśli nie mam dostępu do kolejnego tomu. Niestety, czasami jest to konieczność ze względów wydawniczych. Po prostu trzeba wykazać się cierpliwością i już. Tak było i w tym przypadku. Na tom 4 trochę sobie poczekałam. Było warto. Może niektóre wątki fabularne już uleciały z mej pamięci, niemniej jednak historia się broni. Zresztą odnoszę wrażenie, że nie ona jest tu najważniejsza. To świat przedstawiony gra główną rolę. I to zarówno ze względu na pomysł, jak i wykonanie. Już dawno nie czytałam komiksu, który by mi się tak podobał od strony graficznej. Wprost oczu nie mogłam oderwać. I te rozwiązania fabularne, choćby latające dywany jednogarbne. Cudne. Nie pozostaje mi nic innego niż upolować tom piąty. Co również wam sugeruję.