Bad Summer People

Czy wakacje co roku spędzacie w innym miejscu, czy macie stałą miejscówkę, do której wracacie?

Salcombe to miasteczko dla bogaczy na wyspie Fire Island. To tu w gronie innych nowojorskich bogaczy od lat wakacje spędzają rodziny Jen i Lauren. Ich mężowie znają się od dziecka. Wydaje się, że bardziej przyjaźnić się nie można.

Lato mija im na imprezowaniu, towarzyskich spotkaniach i grze w tenisa. Atrakcją sezonu jest nowy trener tego sportu, z którym gorącą relację nawiązuje Lauren. Nie tylko ona w tym towarzystwie romansuje. Jednak wakacyjną atmosferę psuje śmierć, która pojawiła się w miasteczku. Czy ktoś z tego zacnego towarzystwa jest mordercą?

"Bad summer people" zaklasyfikowano do thrillerów, jednak ciężko mi się z tym zgodzić. Brak tu napięcia towarzyszącego temu gatunkowi. A zaczęło się ciekawie, bo od znalezienia zwłok. Później zaś cofamy się do początku letniego sezonu w Salcombe. Autorka po kolei przedstawia wszystkich letników. Co można o nich powiedzieć? Na pewno nie to, że są mili i sympatyczni. Właściwie nie da się polubić żadnego z bohaterów. Wszyscy są zapatrzeni w siebie, zadufani, zepsuci. Romanse, zdrady, sekrety są na porządku dziennym. Ciężko tu komukolwiek kibicować.

Zdecydowana większość fabuły kręci się wokół wakacyjnych imprez, meczów tenisa i romansów. Narracja prowadzona jest z perspektywy wielu bohaterów, więc czasami jedno wydarzenie przedstawiane jest z różnych stron. Fakt, że autorka ma lekki styl, więc fajnie i szybko się czyta. Jednak opis kolejnego tenisowego meczu, stroju bohaterów czy zachwytów nad przystojny trenerem, potrafiły znużyć i zmęczyć. Zabrakło mi emocji, napięcia, zwrotów akcji. Ciekawość kto zginął i z czyjej ręki to dla mnie niestety za mało.

Autorce udało się stworzyć bardzo przekonujący obraz bogatej elity Nowego Yorku. Uwielbiam klimaty małych, zamkniętych społeczności. A tu właśnie z takim mamy do czynienia. Wakacyjne miasteczko jest małe, a wielu mieszkańców zna się i przyjeżdża tu od dziecka. Posiadłości są dziedziczone, rzadziej sprzedawane nowym osobom. Mimo że, każdy z mieszkańców może pochwalić się wypchanym portfelem, ta i tak panują tu podziały, są lepsi i gorsi. Oczywiście każdy z mieszkańców siebie uważa za tego lepszego.

Powiedziałabym, że to ciekawa pozycja do poczytania na plaży, dla rozluźnienia, dla odpoczynku od bardziej krwawych lektur. Jednak nie jest to lektura dla wielbicieli mocnych wrażeń, którzy spodziewają się thrillera z prawdziwego zdarzenia.

Książkę się czyta troszkę długo ze względu na wstęp, który niby ciekawi, bo czytamy o tym jak młody chłopiec odnajduje zwłoki i już cieszy się na moment, kiedy w szkole o tym opowie, jednak później przechodzimy do ludzi, którzy szykują się na wakacje swoich marzeń. Jedni mają nadzieję odpocząć i chadzać na gotowe posiłki, inni chcą zażyć słońca, a jeszcze inni kąpieli z kimś innym niż małżonka:-) I ogólnie książka byłaby dosyć ciekawa, gdyby nie to, że oni wciąż podkreślali jacy są bogaci i jak bardzo ich na wszystko stać. Momentami zamieniali się w złote pustaki, gdyż nie podobało im się towarzystwo ludzi z niższych nizin społecznych. To tutaj też dowiemy się kto napastował kobiety w pracy, choć on osobiście uważał, że to kobiety same się do niego pchały. Tłumaczy nam dlaczego, ale to tylko potwierdzało jego rolę złotego pustaka. Perypetie tych ludzi zaskakiwały i nawet wiem dlaczego książka nie uzyskała wysokiej punktacji. Po pierwsze ludzie nie lubią czytać książek o snobach w bogatej wersji, bo zaczynają być zazdrośni. Po drugie druk faktycznie jest mniejszy i bardzo ciasno osadzony. Opowieść zdecydowanie przewyższa tutaj dialogi, których się pragnie, kiedy choćby czytamy o zdradach. Potrzeba było tutaj prawdziwych emocji, nie rozmowy, tylko może jakiejś dłuższej konwersacji, która dałaby nam ich uczucia, pozwoliła ocenić ich za dobre postępowanie lub skarcić za złe. W prawdziwym świecie niby nikogo nie oceniamy, robimy to za czyimiś plecami;-) Nie wszyscy oczywiście, ale ogólnie kochamy plotki. Tutaj trochę tego motywu zabrakło, dlatego bez wciągnięcia w opowieść ciężej się ją czytało. Ogólnie prawie każdy był tutaj opisany od tej gorszej strony, dlatego nie da się ich polubić. Być może utożsamiali prawdziwe zło po to, by ten, kto zachowuje się podobnie, przestał taki być, lub zobaczył, jak czują się inni, kiedy się ich obraża. Jeśli taki był przekaz autorki, to może faktycznie zasługuje na uznanie. Bardziej była dla mnie obyczajówką, bo wszystko kręciło się wokół ich życia, a trup był tylko dodatkiem:-) Ale ogólnie cieszę się, że ją przeczytałam:-)