Bajka na końcu świata (twarda)

Jak wyglądałby świat po wielkim wybuchu? Wiktoria wraz z czworonożną przyjaciółką Bajką przekonały się na własnej skórze, że nie jest to przyjazne i radosne miejsce. Wszechobecne wyziewy z kraterów, ruiny budynków, brak roślinności ? taki krajobraz nie nastraja optymistycznie. Szczególnie, gdy przemierza się go bez rodziców! Wiktora wraz z Bajką poszukują mamy i taty dziewczynki. Nie wiadomo gdzie są, nie wiemy też jak rozdzielili się z córką. Wiktoria wierzy, że prowadzą do nich tajemnicze znaki, które co noc pojawiają się na niebie. Zanim jednak wspólnie z Bajką wybiorą się w dalsze poszukiwania, spotkają zmiennokształtny latawiec i tajemniczego potwora, którego wycie słychać w całej okolicy. Co wyniknie z tych zawarcia tych niecodziennych znajomości? Sprawdźcie sami!

?Bajka na końcu świata. Ostatni ogród? to pierwszy tom cyklu o mówiącej suczce Bajce i małej Wiktorii. Bohaterki razem przemierzają świat, zniszczony w wyniku bliżej nieokreślonej katastrofy. I choć okoliczności są niewątpliwie tragiczne, dziewczynka i jej suczka są bardzo dzielne i zaskakująco dobrze zorganizowane. Nawet gdy coś idzie nie tak, pozwalają sobie jedynie na kilka łez, po czym otrzepują kolana i wyruszają w dalszą podróż. Co więcej, mimo trudnej sytuacji pozostają ufne i kierują się sercem. Nie zrażają się, gdy zmiennokształtny latawiec wykorzystuje ich dobre intencje i łatwowierność. I choć pewnie wielu z nas w podobnej sytuacji straciłoby zaufanie do obcych, one nadal przemierzają postapokaliptyczne krajobrazy z sercem na dłoni.

Marcin Podolec stworzył wyjątkowo ciekawe uniwersum. Już same ilustracje budzą ogromne zainteresowanie, a klimat opowieści zdecydowanie odbiega od tych, do których przywykliśmy w komiksach dla młodych czytelników. Wszystko to w połączeniu z charyzmatycznymi bohaterkami i dość zaskakującymi, często niezwykle fantazyjnymi przygodami sprawia, że ?Bajka na końcu świata? to seria niezwykle wyróżniająca się na tle innych komiksów dla dzieci w wieku wczesnoszkolnyym. Co ciekawe, przygody Bajki i Wiktorii to pierwsza komiksowa saga tego autora. Cóż za udany debiut!

?Bajka na końcu świata. Tajemniczy ogród? to komiks, w którym znajdziecie bardzo klimatyczne, niezwykle dynamiczne i pełne emocji ilustracje oraz świetne dialogi, pełne humoru i zabawnych powiedzonek. Pragnę jednak zapewnić, że oprócz bardzo dowcipnych treści nie zabraknie tu także wartościowego przesłania. Jakiego? Historia Bajki i Wiktorii pokaże, że nigdy nie należy się poddawać. Przecież nawet koniec świata nie musi oznaczać? końca świata!

Gorąco polecam książkę ?Bajka na końcu świata. Tajemniczy ogród? młodym odbiorom od 6. roku życia. Jestem przekonana, że dzielne i jakże sympatyczne bohaterki, niecodzienne przygody i wyjątkowo oryginalne tło opowieści będą źródłem niezwykłych doznań czytelniczych.

W świecie po jakimś armageddonie mała dziewczynka i jej pies przemierzają puste miasto i bezkresne pustynie. Nie jest to jednak wyprawa po jedzenie czy inne zasoby. Wiktoria i Bajka chcą znaleźć rodziców dziewczynki. Jedynym ich kierunkowskazem powinny być gwiazdy, ale czasem zdarzają się po drodze przewodnicy.

Jednym z nich jest latawiec, który Wiktoria łapie podczas spadania z klifu w ostatniej chwili, tuż przed zderzeniem z ziemią. Latawiec transformuje się w znak zapytania, który niczym NPC z dobrej gry RPG, pokazuje drogę czy wręcza klucz do zamkniętych drzwi cukierni. Nie jest to jednak tak dobry przewodnik jak młody tapir, który pokazuje im ostatni ogród, którym się zajmuje i który dostarcza cebulki rozsiewane przez tapira po całym świecie. Kto wie czy kiedyś Ziemia znowu będzie pełna roślin. Niestety bohaterki nie mogą zostać w ogrodzie na zawsze, bowiem gdzieś czekają rodzice Wiktorii. Wyruszenie na ich poszukiwania zapowiada kontynuację przygód i zarazem drugi tom serii.
Więcej na...

Weronika wraz ze swoim psem Bajką, poszukują zaginionych rodziców dziewczynki. Wędrują przez opuszczony przez ludzi świat, który stał się jedną wielką pustynią. Wydawać by się mogło, że to strasznie dołujący klimat i zupełnie nie nadaje się na komiks dla dzieci. Tymczasem przyjaźń jaka łączy dziewczynkę i psa, ich wzajemne relacje budują poczucie bezpieczeństwa. Ich przygody więcej mają z tajemnicy i magii niż przerażenia. Polecam.

BAJKA (P)O KOŃCU ŚWIATA

W ostatnich latach gatunek postapo stał się bardzo popularny, a co za tym idzie ? namnożyło się nie tylko dzieł w tej tematyce, ale i jej interpretacji. Schemat opowieści dziejących się po końcu świata (przynajmniej w kształcie, jaki obecnie znamy) był rozbierany na czynniki pierwsze, wywracany do góry nogami i przeszczepiany na różne grunty. Dobrze przyjął się jako historie dla młodzieży, dlaczego więc miałby się nie sprawdzić także jako propozycja dla najmłodszych? I to na dodatek podana w formie komiksu? Może gdyby zabrakło inwencji? na szczęście Marcin Podolec wiedział, co chce zrobić i jak ma to zrobić. I zrobił ? uroczy i pouczający album otwierający naprawdę ciekawą serię.

Rzeczywistość, jaką znamy, właśnie dobiegła końca. Pod burym niebem, wśród zrujnowanych budynków i wszędobylskiego pyłu oraz dymumaszeruje mała dziewczynka o imieniu Wiktoria, za towarzysza mając tylko swojego psa, Bajkę. Wydaje się, że nikt z ludzi poza nią nie przeżył, świat jest opustoszały i wymarły, ale dziewczynka chce odnaleźć swoich rodziców. Wędruje więc, kierowana przez tajemnicze światła na niebie. Zmuszona nagle dorosnąć i zatroszczyć się o siebie, wciąż jednak pozostaje dzieckiem, ale rzeczywistość, w jakiej przyszło jej żyć, nie jest odpowiednim miejscem dla kogoś w jej wieku. Pojawiły się w końcu nowe stworzenia, przeciągłe wycie rozdziera zanieczyszczone powietrze, zapasy też jakoś trzeba zdobywać, a oszukać może nawet przyjazny? latawiec. Czy Wiktorii uda się znaleźć rodzinę? I co ją czeka u kresu wędrówki?

Chociaż Bajka na końcu świata jest komiksem przeznaczonym dla dzieci, zdecydowanie mogę polecić go także dorosłym odbiorcom mającym ochotę na postapokaliptyczną opowieść. Pierwszy tom serii Podolca jest może lekki i jak wskazuje na to tytuł ? bajkowy, niemniej nie brakuje w nim goryczy i smutku. Co więcej, starszy czytelnik znajdzie tutaj wiele elementów, których najmłodsi pewnie nie dostrzegą ? a przynajmniej nie w takim stopniu jak on. Podobnie jest zresztą z ciekawymi pytaniami, jakie padają w komiksie ? często niemymi, ale wyraźnymi; intrygują one, popychają akcję do przodu i roztaczają ciekawe perspektywy na ciąg dalszy.

Jednak ? jak w każdej dobrej opowieści dla dzieci ? tak i tu mamy do czynienia z przygodą, przesłaniem, szczyptą pouczenia (między innymi o odpowiedzialności) i ukazaniem małoletniego bohatera jako tego, który musi dźwigać na swoich barkach duży ciężar. Być może nawet zbyt duży. Wyprawa w poszukiwaniu rodziców staje się podróżą ku dorosłości, w czym pomagają poznani przyjaciele i napotkane na drodze trudności.

Klasyczny wydźwięk całości zyskał jednak nowoczesną oprawę, tak gatunkową, jak i graficzną. Świat przedstawiony przez Podolca pod względem rysunkowym jest prosty, ale klimatyczny. Wyblakła, oranżowa paleta barw(jak z Mad Maxa)przechodzi czasem w bardziej żywą i soczystą. Do tego nawet kiedy Wiktoria mija dymiące kratery i ruiny, a w powietrzu unosi się wszędobylski pył, sympatyczne buzie bohaterki i Bajki wprowadzają do całości wiele ciepła i radości.

Na koniec nie pozostaje mi więc nic innego jak polecić ten tytuł waszej uwadze, niezależnie od tego, czy macie osiem, osiemnaście, czy osiemdziesiąt lat. Bajka? to naprawdę dobra, komiksowa robota, dobrze poprowadzona, równie dobrze zaprezentowana i znakomicie wydana. Kto lubi lekką, przyjemną fantastykę, na pewno się nie zawiedzie.