Ballada ptaków i węży (wydanie filmowe)

Nie spodziewałam się, że prequel ?Igrzysk Śmierci? aż TAK BARDZO mi się spodoba.

Na początku musiałam przyzwyczaić się do specyficznego pióra Suzanne Collins, ale jak tylko znów zagłębiłam się w świat Panem i dystryktów ? przepadłam! Cieszę się, że miałam okazję przeczytać tę książkę (a zaraz dzięki must read idziemy razem z mężem i bestie na film! Aż mam ciary tak bardzo nie mogę się doczekać) i przenieść się znów do czasów gimnazjum i 13 letniej Julki czytającej książki o Głodowych Igrzyskach. Cudowna podróż w przeszłość.

Mamy tutaj tyle zwrotów akcji ? jestem pewna, że nawet będąc w połowie książki nie zdołacie się domyślić jak może się skończyć. Kocham tutaj różnorodność bohaterów ? przebiegłych, dobrodusznych, utalentowanych, kłamców, biednych i wpływowych. Cóż za przekrój.

Podoba mi się, że poznaliśmy backstory prezydenta Snowa, to co go ukształtowało i sprawiło, że jest takim a nie innym człowiekiem. Dlaczego z biedaka udającego, że po wojnie nie stracił majątku stał się najbardziej wpływowym człowiekiem w Panem. Dlaczego uspokaja go zapach róż i co dla niego znaczy pudernica matki.

Jest tutaj też wieeeele nawiązań, które wyłapią fani serii i ogrom symboliki. Wiecie na przykład, że kuzynka Coriolanusa, która jest w ?Balladzie ptaków i węży? postacią drugoplanową ma swoje 5 minut w drugiej części filmu ?Kosogłos?? Kto z was to wyłapał?

Sugeruję czytać tę część przed zaczęciem ?Igrzysk?, jeśli jeszcze są osoby, które nie znają tego dzieła (zazdroszczę!). Da wam to na pewno więcej frajdy i ciekawiej będzie się wam czytało kolejne części. Nie ma tu co prawda spoilerów, dzieje się to przecież 64 lata przed akcją ?Igrzysk?, ale znając trylogię bardzo łatwo pewne rzeczy wydedukować i domyślić się dalszego przebiegu akcji.

Myślę, że jest to jak najbardziej udany dodatek do serii, jestem nim zachwycona i z czystym sercem wam go polecam. Idealnie nada się dla tych, którzy TRYLOGIĘ Suzanne Collins znają na wylot jak i dla tych którzy dopiero chcą zacząć tę przygodę.

Czytajcie trybuci, i niech los zawsze wam sprzyja.????

Na wstępie zaznaczam, że uwielbiam igrzyska śmierci. Czytałam jak i oglądałam wszystkie części z wielką przyjemnością. Powstanie prequelu ?Ballada ptaków i węży? było niesamowitą informacją i nie mogłam się doczekać aż sięgnę po tę pozycję! Czy się zawiodłam?

Zdecydowanie bardziej jestem fanką igrzysk z perspektywy osoby będącej na arenie. Ciekawe było móc poznać dokładniej rolę mentora i proces wprowadzania nowych zasad, ale w większości momentów książka mnie niestety nudziła. Najbardziej podobały mi się zwroty akcji i uważam, że było ich zdecydowanie za mało!

Fabuła kręci się wokół głównego bohatera, przez co poznałam Coriolanusa bardzo dokładnie i moim zdaniem nie jest on pozytywną postacią. Niemniej świetnie obserwowało mi się jego podejmowanie decyzji i odczuwane przez niego emocje. Polubiłam przede wszystkim Lucy Grey - była takim małym promyczkiem, zachwycała mnie swoją sprytnością i odwagą. Zakończenie? co to miało być! Jednocześnie byłam zaskoczona jak i w pewnym stopniu zasmucona oraz zdenerwowana?

Styl pisania autorki jest przyjemny, jednak trzecia część książki mnie wynudziła. Lecz i tak uważam, że ten tytuł to must have dla fanów igrzysk!