Tajemnice smoczego azylu

Z Baśnioborem łączy mnie dosyć specyficzna relacja ? z jednej strony bardzo polubiłam się z tym cyklem i z przyjemnością wracam do tego świata, ale z drugiej... jakoś tak trudno jest mi się zabrać do czytania tych książek. Nie zrozumcie mnie źle, nie twierdzę, że to nudne książki, po prostu z jakiegoś powodu nie potrafię po nie sięgnąć tak szybko, jakbym tego chciała. Dlatego też przeczytanie tomu czwartego zajęło mi kilka miesięcy... A przecież to taka dobra książka jest!

Stowarzyszenie Gwiazdy Wieczornej nie ustaje w swoich wysiłkach i za wszelką cenę chce zdobyć WSZYSTKIE artefakty, by zapanować nad światem i posiąść całą moc. Kendra wraz z Rycerzami Świtu musi odkryć, gdzie znajduje się klucz do skarbca, w którym znajduje się jeden z pożądanych talizmanów. Żadne z nich nie wie, jak niebezpieczna okaże się ta wyprawa, zwłaszcza że w tym samym czasie w tajemniczych okolicznościach znika Seth...

Kiedy zaczynałam czytanie tej książki, odczuwałam zaciekawienie, ale z czasem zaczęłam zauważać u siebie delikatne znużenie ? nie wiem dlaczego, ale początki kolejnych tomów Baśnioboru zazwyczaj są dla mnie dość rozległe i niezbyt zachęcające do dalszej lektury. Odłożyłam więc tę książkę na jakiś czas z myślą, że wrócę do niej po prostu później. No i cóż, nadeszło to ?później?, ja jestem już po lekturze, a przyznam, że pochłonęłam tę książkę w ekspresowym tempie (oczywiście po pływie wyżej wspomnianego czasu).

Nieustannie czuję irytację na myśl o Setcie, no przepraszam. Ja wiem, że ten bohater właśnie taki ma być ? dość szalony, odważny i wyrywający się wręcz do kolejnych misji. Jednak podejmowane przez niego decyzje przynoszą zazwyczaj więcej szkody niż pożytku i właśnie to doprowadzało mnie do szału. Kendra z kolei w pełni zasłużyła sobie na moją sympatię. Jest to rozważna i inteligentna dziewczynka (Seth oczywiście również taki jest, ale umówmy się, jego... potrzeba robienia czegokolwiek mu w tym odrobinę przeszkadza), która na chłodno podchodzi do ważnych spraw i zanim podejmie jakąś decyzję ? stara się ją przemyśleć.

Ogólnie rzecz biorąc, Tajemnice smoczego azylu okazała się naprawdę świetną częścią tego cyklu. Były smoki, była akcja, były tajemnicze zniknięcia i nie zabrakło odrobiny dramaturgii. No i oczywiście humoru, który jest nieodłącznym elementem twórczości Brandona Mulla (w tym przypadku przynajmniej). Czytanie o kolejnych perypetiach bohaterów oraz niebezpiecznym przeciwniku, który nie spocznie, dopóki nie osiągnie swojego celu, było ekscytującą przygodą i wybaczam nawet ten odrobinę rozwleczony wstęp.

Basniobór to taki cykl, który mimo wszystko wspominam z uśmiechem i myślę wręcz, że za jakiś czas będę chciała powrócić do tych historii ponownie, by przeżywać na nowo wszystkie te wydarzenia razem z bohaterami.

Komu mogę polecić te książki? Zdecydowanie miłośnikom literatury dziecięcej i młodzieżowej, a także fantastyki (ale tej lżejszej). Wcale nie dziwię się, że Baśniobór jest dla niektórych comfort serią ? te książki po prostu mają to COŚ w sobie.

Ta część jest trochę mroczniejsza niż poprzednie. Znane z poprzednich części towarzystwo udaje się do Gadziej Opoki, niegościnnego sanktuarium smoków. Mają odzyskać klucz do trzeciego artefaktu, który kontroluje przestrzeń i jest jednym z trzech nieodkrytych. Niestety od kiedy Sfinks dysponuje Oculusem, ma możliwość zobaczenia wszystkiego, w dowolnym miejscu i czasie. Być może pomoże coś szkolenie Setha, który rozwija swoje nowo odkryte moce jako zaklinacz cienia. Nie spodziewają się jednak zdrady?

Mimo dorosłego wieku, wspólnie z córką codziennie wieczorem z wypiekami na twarzy chłonęłyśmy kolejne linijki losów rodzeństwa Kendry i Setha Sorensonów.
Brandon Mull niesamowicie łączy fantastyczny piękny świat wróżek, demonów i smoków z opowieścią niemalże detektywistyczną. Jednocześnie w sposób przyjazny dla 8-latki i frapujący dla 38 latki. A przy tym w tonie poczucia humoru rozładowującego pełne napięcia sceny niebezpiecznych przygód :) Polecam zajrzeć do tego świata i przez dłuższą chwilę się w nim rozmościć.

Wszystkie tomy Baśnioboru zajmują u mnie nieprzerwanie pierwszą pozycję wśród najlepszych książek jakie czytałam. Każdy z czterech tomów jest niesamowity i w swojej klasie najlepszy. Każdy też opowiada o czymś nowym, oryginalnym, przez co seria nie robi się nudna.
"Tajemnice..." mają ten atut, że dużo w nich smoków. No, ale oczywiście to nie wszystkie nowości, jakie przygotował dla czytelników autor. Pojawiają się nowe, niesamowite magiczne przedmioty, kolejne zapomniane gatunki przedwiecznych istot, a Seth odkrywa więcej swoich mrocznych umiejętności. Co stanie się w Smoczym Azylu? Czy Stowarzyszenie zdoła ukraść kolejny artefakt? Sami się przekonajcie! ;D Zaręczam, że nie będzie nudno!