Wrogie terytorium

Powieści o przygodach Beniamina Ashwooda i jego kompanach zdecydowanie nie są pozycjami wybitnymi, ale czyta się je bardzo przyjemnie. Poza tym każda kolejna część serii jest coraz lepsza, co daje nadzieję, że kolejne tomy mogą być powieściami wybitnymi, gdyż już teraz seria przeskoczyła poprzeczkę oddzielająca książki dobre od przeciętnych.

?Wrogie terytorium? to według mnie jak na razie najlepsza część cyklu. Tym razem mniej jest walki z demonami, a więcej z ludźmi, którzy są równie potworni co stwory, a może nawet i gorsi. Dlatego Beniamin i Amelia niejednokrotnie staną oko w oko ze śmiercią. Nieraz będą chcieli również odwrócić się od całego zła świata i żyć spokojnie, jednak nie jest to możliwe. Akcja jest dynamiczna, dzięki czemu książkę czyta się jednym tchem. Pomimo tego, że powieść ma ponad 500 stron to przeczytałem ją w 3 dni. Gdy już zacząłem, ciężko było mi wyobrazić sobie kolejny dzień bez czytania o przygodach młodych bohaterów.

Zawsze uważałem, że to detale decydują o tym czy dana książka jest bardzo dobra i dlatego we ?Wrogim terytorium? zwróciłem uwagę na jeden drobny szczegół. Choć Beniamin przeszedł już w życiu wiele to nadal nie zapomina kim jest i zwraca uwagę na piwo. Prawdziwy piwowar na zawsze pozostanie piwowarem!

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Czuję w kościach, że będzie jeszcze lepszy niż ten, ale o tym przekonam się już za miesiąc, 6 maja.