Bestia

"Pod piękną maską nieraz kryje się brzydota, a zła czy dobra nie znajdujemy tam, gdzie ich szukamy."

Przyjemna i urocza opowieść, choć bazująca na ciemnym i mrocznym klimacie. Elementy mistycyzmu, nadprzyrodzonych mocy, baśniowych akcentów. Sięgnięcie po wdzięczną otoczkę tajemniczych legend i mitów. Powieść czyta się niczym bajkę, siły dobra i zła nieustannie walczą ze sobą, a końcowy wynik potyczki nie jest przesądzony. Nie mogło zabraknąć szczypty okrucieństwa i dzikości, również porcji szlachetności i przyzwoitości. Niejednoznaczność w przypisywaniu ról postaciom, złowróżbne sygnały i kasandryczne przepowiednie. Peternelle van Arsdale przygotowała sporo przygód dla bohaterów, zmagają się z nieznanymi siłami, niebezpiecznymi sytuacjami, spiralą strachu i demoniczną prawdą. Magia przenika przez codzienność i zjawiskowość, zwłaszcza w życiu młodziutkiej Alys, przekonująco wykreowanej kluczowej postaci, mierzącej się z tym, co nieuchwytne, niemierzalne i nienazwane. A w tle niepokojący śpiew prastarej klątwy.

Wioska niemal na końcu świata, otoczona gęstymi lasami skrywającymi przerażające sekrety. Ludzkie przywary i słabości przebijają się przez gąszcz różnorodnych nici przeznaczenia. Bliźniaczki walczą o przetrwanie zanurzając się w posępnych oparach wspomnień i ponurych cieniach drzew. I dziewczynka o niezwykłym darze, nieświadoma jego siły i wagi. Kim lub czym tak naprawdę jest bestia, której wszyscy się tak obawiają? Jaką ciemność nosi w sobie? Czy można przed nią uciec? Kto staje się jej ofiarą? Pożeranie dusz atrakcyjnie i intensywnie wnika w ludzką wyobraźnię, nie dziwię się zatem, że prawa do ekranizacji zostały wykupione, opowieść nosi znamiona wciągającego i efektownego filmu. Szkoda, że autorka nie popracowała głębiej nad intrygą, mam wrażenie, że można było więcej wyciągnąć z historii, nadać drugi wymiar. Książka dedykowana młodym czytelnikom poszukującym atrakcyjnej rozrywki w lżejszej formie.

Do sięgnięcia po Bestię zachęciła mnie tak naprawdę okładka. Wydała mi się interesująca i stwierdziłam, że może być zwiastunem świetnej historii pełnej magii. Jak się okazało, nie pomyliłam się w swoim osądzie.

Główną bohaterką jest Alys. Poznajemy ją w dniu, w którym na wioskę Gwenith pada ogromna tragedia. Już wtedy ta bohaterka wydała mi się dość dziwna, ponieważ jak na dziecko, była bardzo spokojna. Owszem, czuła smutek i gdzieś tam w głowie sobie myślała o tym, co się wydarzyło, jednak chyba nie takiej reakcji spodziewałam się od siedmiolatki. Jednak ten trochę przerażający spokój sprawił, że mimo wszystko ta bohaterka wzbudziła we mnie ciepłe uczucia.

Moim zdaniem Alys jest bardzo odważna i oczywiście biorę pod uwagę fakt, iż sama posiada pewne dziwne zdolności. Jednak mimo wszystko, wzbudziła również mój podziw i jest to zdecydowanie jedna z moich ulubionych bohaterek powieści fantastycznych.

Bardzo zaintrygowały mnie postacie bliźniaczek, Benedicty i Angeliki, które są właśnie pożeraczkami dusz. Na moje oko bije od nich smutek pomieszany z taką niepewnością i poczuciem odrzucenia. Wydaje mi się, że właśnie te emocje stały się pretekstem to wyrządzenia krzywdy tylu ludziom. Ktoś może stwierdzić, że są to bardzo negatywne bohaterki i zwyczajne czarownice o nieczystych sercach, ale gdzieś tam wzbudziły one moje współczucie. Choć może to ja mam spaczoną wizję świata, wszystko możliwe. ????

Autorka stworzyła powieść, która jest wprost magiczna. Czytając ją, czułam się tak, jakbym wchodziła do kompletnie innego świata, który w niczym nie przypomina tego naszego, ludzkiego. Z początku czułam się trochę zagubiona i nie do końca byłam gotowa na to, co mogę tutaj odnaleźć. Jednak po kilku stronach zafascynowała mnie ta historia i nie chciałam się od niej oderwać.

Peternelle van Arsdale pisze językiem potocznym, jednak gdzieś tam chwilami jest on, moim zdaniem, trochę poetycki, ale w żadnym stopniu nie wpływa to negatywnie na odbiór historii. Dzięki temu, w jaki sposób jest napisana ta książka, czyta się ją przyjemnie i szybko, a odbiorcy towarzyszy atmosfera takiej baśniowości i niepokoju.

Nie wiem, szczerze mówiąc, co mogłabym napisać tutaj jeszcze, żeby zachęcić Was do przeczytania tej pozycji. Uważam, że jest to jedna z lepszych powieści fantastycznych, gdzie odnajdziemy również elementy baśni i naprawdę warto ją przeczytać. Zarówno bohaterowie, jak i fabuła zostali wykreowani bardzo dobrze, a to wpływa bardzo pozytywnie na odbiór tej historii.
Z dumą będę prezentować tę pozycję na półce w swojej biblioteczce i z pewnością będę polecać ją każdemu. Historia Alysy i bliźniaczek momentami kojarzyła mi się z Synem wiedźmy, więc to musi być dobra książka.

Jeżeli szukacie książki, która naprawdę Was wciągnie w magiczny, baśniowy świat to zdecydowanie sięgnijcie po Bestię, ponieważ myślę, że się nie zawiedziecie.

Z reguły nie sięgam po literaturę fantastyczną. Nie jest to klimat w którym czuję się dobrze. Postanowiłam jednak zaryzykować i sięgnąć po ,,Bestię ze względu na okładkę, która w jakimś stopniu wciąga mnie w ten pełen mroku, niepewności świat.

Dawno dawno temu w małej wiosce na świat przyszły dwie bliźniaczki - Angelica i Benedicta. Krótko po ich narodzinach wioskę nawiedziła klęska nieurodzaju, za którą mieszkańcy obwinili dziewczynki. Wraz z matką wygnano je do lasu. Po kilku latach bliźniaczki - pożeraczki dusz wracają mszcząc się na wiejskiej społeczności pozbawiając ich życia. Zlitowały się jedynie nad pięćdziesięciorgiem dzieci wśród których znajduje się tajemnicza Alys. Dziewczyna decyduje się na mroczą podróż, by uratować świat, który ją otacza.

,,Nic dziwnego, że tak na mnie spojrzał. Na moją nagość reaguje odrazą. Jestem mu wstrętna, bo dotarło do niego, że nie różnię się od morderczyń jego bliskich.

Po przeczytaniu tej książki jedno wiem na pewno - baśnie z elementami fantastycznymi chyba nie do końca są dla mnie. Od początku trudno było mi wejść w klimat powieści i w sumie do samego końca nie złapałam nici porozumienia z historią przedstawioną w środku. Ta pozycja nie dostarczyła mi dreszczyku emocji, a tego się po niej spodziewałam. Mimo niewielkiej ilości stron, książkę czytałam dość długo i szło mi to nad wyraz opornie. Powodowało to u mnie momentami lekką frustrację. Może to oczywiście wynikać z gorszego okresu czytelniczego, albo gatunkowej konkurencji (mam tu na myśli moją skłonność do thrillerów). Nie samymi minusami człowiek żyje, więc teraz czas na plusy. Niewątpliwe jest nim okładka, o której już wspomniałam wyżej. Ma ona coś w sobie bajecznego a zarazem mrocznego. Chciałabym wejść do tego lasu, aby okryć się tym klimatem. Wtedy odbiór książki mógłby być zdecydowanie inny. Drugim plusem, który niewątpliwie zasługuje na uwagę jest główna postać. Została bardzo dobrze rozpisana, trudno było ją jednoznacznie zdefiniować, Myślę, że to ułatwiło czytelnikowi zwrócenie na nią uwagi i kibicowanie jej do samego końca. Ode mnie 4/10.

Bestia straszliwa jest
Do drzwi skrobie cicho
Wysysa duszę, miskę wylizuje
I dalej węszy, nienażarte licho

Bestia straszliwa jest
Spiczasty ma podbródek
Pożera nocą, gdy śpisz
Zostawia tylko skórę

Pewnego razu w Gwenith urodziły się bliźniaczki. Tego samego roku w wiosce zapanowała susza. Mieszkańcy przypisali winę nowo narodzonym dzieciom i wygnali je wraz z matką do lasu. Kilka lat później dziewczęta wracają zupełnie odmienione...

Bestia, bestia... Nie zawiodła mnie, ani nie zaskoczyła. To, co bardzo lubię, baśniowy, nieco mroczny klimat - jest. Baśń dla dorosłych? Nie do końca, raczej dla starszej młodzieży. Przeczytałam książkę jednym tchem, jednak tylko dlatego, że była krótka. Bardzo nie podobała mi się jedna rzecz, połowicznie opisane stwory. Zupełnie jakby były zepchnięte na drugi plan, a liczyłam, że jednak będą tu wieść prym, sama okładka to sugerowała, jakieś mroczne, leśne istoty... co to by było, gdyby jednak autorka rozwinęła swoją historię... Niestety dostaliśmy zwyczajną, treściwą bajkę - szybko się zaczyna i szybko kończy.

Bardzo się cieszę, że coraz częściej zdarza mi się sięgać po fantastykę i zatracać się w niej! Tutaj mamy niesamowitą i lekko mroczną historię, do której już zostały wykupione prawa do ekranizacji
i to przez AmazonStudio!
Dla mnie jest to tajemnicza i mroczna baśń dla osób dorosłych. Historia o bestii, i trzech czarownicach- pożeraczkach dusz. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron, potem było tylko lepiej, lepiej i... przestój! Zakończenie niestety odrobinę mnie rozczarowało i zawiodło, ale mimo to książkę oceniam naprawdę wysoko. Cały czas zastanawiałam się jak będzie dalej i kto tak naprawdę okażę się być tą dobrą stroną mocy. Myślę, że dla fanów fantastyki będzie ona idealna, a nie fani fantastyki powinni po nią sięgnąć i sami się do niej przekonać!

Książka opowiada o Alys, którą poznajemy gdy ma 7 lat. Pewnej nocy, kiedy nie potrafi zasnąć idzie do lasu gdzie spotyka 2 przerażające kobiety. Jak się później dowiadujemy są to pożeraczki dusz. Kiedy Alys wraca do domu wszyscy w wiosce są martwi - przeżyły tylko dzieci.
-
Myślę, że to tyle z fabuły i że udało mi się przybliżyć Wam trochę o czym jest książka. Chociaż trudno w kilku zdaniach oddać jej cudowny klimat. To właśnie rzecz, którą chyba najbardziej mi się podobała (oprócz samego pomysłu na fabułę, który też był super). Na początku, kiedy przyszła do mnie książka myślałam, że będzie ona bardziej ,,dla dzieci", wiecie o co chodzi. Mała bohaterka i te klimaty.
Jednak jak bardzo się myliłam!
Książka momentami była dla mnie przerażająca i na pewno nie podarowałabym jej dziesięciolatce na prezent ????
-

Mroczne książki zawsze mnie przerażały, starałam się czytać je tylko na dniu, ale chociaż czasami akcja mroziła krew w żyłach nie przerywałam czytania ponieważ takie książki wciągają najbardziej.
Kiedy na świat przychodzą bliźniaczki Angelica i Benedicta nastaje we wsi okres głodowej suszy, na początku nikt nie wie dlaczego, aż pewnego dnia sąsiadka zauważa że dziewczynki są swoim lustrzanym odbiciem, jedna używa prawej ręki a druga lewej a do tego każda ma to samo znamię. "Rzadko kiedy ciekawiły ją plotki, ale ta wieść była znacząca: jedna z sąsiadek odkryła co zmieniło się w wiosce od zeszłego roku. Narodziło się dwoje jednakowych dzieci, napiętnowanych gwiazdą przez Bestię. Złego. Tego, Który Powstrzymuje Deszcz." Po tych informacjach mieszkańcy wypędzają do lasu siostry i ich matkę. Po jakimś czasie matka umiera a zdziczałe już dzieci postanawiają się zemścić, jednej nocy otwierają zagrody i pozwalają wilkom zjeść wszystkie zwierzęta a innej same idą do wioski i pożerają dusze ludzi, zostawiają tylko dzieci. "Ciekawość...Dziewczynka obudziła w nich wspomnienie, jak były dziećmi w tej wiosce. Postanowiły więc jej zostawić ją w spokoju - w ogóle nie tykać dzieci. To przerażonych dorosłych, tych, którzy oskarżali, którzy wygnali, każdego starszego od siebie wyszukiwały bliźniaczki". Co teraz stanie się z sierotami?
Chociaż historia jest fikcją bardzo mnie przeraziła, w niektórych momentach przerywałam czytanie i już za chwilę zaczynałam od nowa żeby wiedzieć co dalej. Na początku było mi szkoda dziewczynek i ich matki, zostały skazane na tułaczkę po lesie, kobieta nie mogła znieść tego że mąż tak łatwo odpuścił i znalazł sobie inną kobietę że z dnia na dzień gasła aż umarła, a córki tak zdziczały że nawet nie poczuły smutku. Potem było szkoda mi Alys, była inna i przez to musiała się ukrywać, była sama ponieważ inne dzieci najczęściej miały rodzeństwo, do tego trafiła do nie miłej rodziny która jej nie rozumiała, może właśnie dlatego potem stało się to co się stało.
Chociaż ja boję się duchów i zjaw to ta mroczna powieść mnie wciągnęła, jest to książka od której trudno się oderwać a potem przeżywa się ją jeszcze kilka dni.