Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!

Jak się żyje bez kończyn, kiedy do dyspozycji masz tylko dwie zdeformowane stopy? Autor przekonuje, że świetnie. Zwłaszcza wtedy, gdy ufasz Bogu, całą nadzieję w nim pokładasz i wierzysz, że taki był Jego plan w stosunku do ciebie. Oczywiście, tej wiary autor nie otrzymał w dniu urodzin. Zbudował ją w sobie, po drodze borykając się z depresją i próbą samobójczą. Ocaliła go rodzina, wsparcie przyjaciół, a przede wszystkim wiara. Wspaniała książka dla wszystkich, którzy są w trudnej sytuacji i wydaje im się, że nie ma z niej wyjścia. Rewelacyjna dla młodych ludzi, którzy koniecznie chcą, aby otoczenie i akceptowało, więc każdy nowy pryszcz traktowany jest jako porażka stulecia. Sprawy, o których mówi Nick są ważne i istotne, nie tylko dla osób wierzących. Autor jest przekonywujący również dlatego, że nie dał się swojej niepełnosprawności. Jest aktywnym człowiekiem, jeździ na deskorolce, pływa, surfuje. Żyje pełnią życia, twierdząc że nie ma rzeczy niemożliwych, są za to sprawy trudne. Polecam. Jako książkę, która skłoni do refleksji, a może nawet zachęci do działania, bo taka jest jej myśl przewodnia.

Ta książka to wielka bomba pozytywnego myślenia, energii i optymizmu. Nie da się nie zarazić szczęściem choćby na chwilę czytając ją, całkiem inaczej patrzy się na siebie, na swój świat i życie i jeśli weźmie się przykład z Nicka i będzie się pielęgnować te zmiany, zostaną one z nami na zawsze, a nie tylko do końca lektury. Jednak to nie tylko biografia, autor oczywiście opisuje swoją chorobę i młodość, ale raczej po to, żeby zrozumieć dawną część, absolutnie nie zagłębia się w tematykę szpitali, chorowania i inne ciężkie i smutne tematy. Jest tu mnóstwo śmiesznych historii, żartów i lekcji, które warto przyjąć. Moim zdaniem każdy powinien obowiązkowo przeczytać ten tytuł.