Bezbożnik (twarda)

Dawno, dawno temu, gdy Polska przyjęła chrzest i uznała Papieża za swojego zwierzchnika, karą za niestawienie się na obowiązkowej mszy świętej było obcięcie ucha. Ktoś zapyta dlaczego? Aby każdy, kto zobaczy tego człowieka, mógł nim gardzić. Ot, taka ciekawostka spoza reportażu.

Nie jestem pewna, czy będę obiektywna, jako ateistka. Zgadzam się z wieloma poglądami autora, z którymi osoby wierzące godzić się nie muszą. Piotr Szumlewicz przyrównuje kościół do klasycznego ortodoksyjnego ruchu władzy. Pisze, że wykorzystuje on ludzi dla własnych celów, ale niewiele wspólnego ma z samym Bogiem. Wyrzuca na światło dziennie chory system edukacji, przewinienia Jana Pawła II, dyskryminację kobiet i szerzenie przez kościół nienawiści. Zgadzam się z autorem, że od pradziejów kościół był oparty na przemocy i namawianiu wiernych do prześladowań wobec agnostyków i ateistów, LGBT, rozwodników i wielu innych grup społecznych. Jest wielu fajnych, mądrych księży i nie przeczę temu. To jednak w żaden sposób nie wynagradza w moim odczuciu kilkusetletnich krzywd wyrządzonych przez dogmaty kościoła. Krzywd i traum, z których ludzie leczą się po dziś dzień.

Bóg, jeśli istnieje, jest wszędzie. Nie potrzebujemy kościoła, spowiedzi, kościelnych tradycji. Jeśli czujemy duchową potrzebę obcowania z Bogiem, możemy to robić w dowolnym miejscu i w każdym czasie (tak głosi Biblia) . Możemy być dobrzy, prosić go o wsparcie i o przebaczenie bez ludzkich pośredników. Choć sama jestem niewierząca to jestem pewna, że w ten sposób wiara w Boga stała by się dla wielu osób przyjemnością, a nie tylko niemiłym obowiązkiem. Przestała by budzić strach i agresję, a skupiła się na tolerancji, empatii i zdrowej miłości do bliźnich.

Polecam książkę przeczytać, niezależnie od wyznawanej wiary. Jest krótka, merytoryczna, napisana lekko. Porusza ważne tematy i zmusza do refleksji. Dla mnie lektura jak najbardziej wartościowa. Dziękuję ...