Bezmatek (twarda)

?Bezmatek? to bardzo trudna książka i sama nie wiem, co o niej myśleć. Na pewno każdy odbierze ją po swojemu, ponieważ jest to opowieść niezwykle osobista. Jestem bardziej niż pewna, że każdego dotknie w niej coś innego, na każdego też inaczej zadziała specyficzna forma tej książki - nieco poetycka i (moim zdaniem) odrobinę przekombinowana.

Ze względu na tematykę książka była dla mnie szczególnie bolesna, więc z jednej strony doceniałam warsztat autorki i emocje, które przekazywała każdym zdaniem, ale z drugiej marzyłam tylko o tym, by już skończyć tę książkę i odciąć się od tych bolesnych uczuć, które ze strony na stronę przytłaczały mnie coraz bardziej.

Jest to nie tylko książka o pojawiającej się znikąd śmierci, ale także o miłości, jaka może istnieć tylko między matką i córką. Miłości aż przesadnej i niezdrowej, której z początku się bohaterkom zazdrości, ale z czasem ma się ochotę zwrócić im uwagę na toksyczność ich relacji...

Nie wiem, jak ją ocenić - dostarczyła mi wielu przeróżnych emocji, ale czytanie jej było emocjonalną drogą przez mękę.

?Bezmatek? Miry Marcinów to trudna książka, trudna, bardzo osobista i odważna. Na pewno trzeba mieć sporo odwagi, by w tak szczery, nieudawany sposób opisać swoją relację z matką i ból po jej odejściu.
Niełatwo napisać, o czym jest powieść Marcinów, bo dużo w niej uczuć i przeżyć autorki, bardzo osobistych. Jest też pełna wspomnień - tych dobrych, jasnych, ale też i tych mniej przyjemnych, związanych z nałogami matki. Ale te złe chwile bledną i tracą na znaczeniu w obliczu śmierci. Żałoba po odejściu matki, przejmujący ból, którego autorka doświadczyła, niemożność pogodzenia się ze stratą zdominowały tę książkę, czyniąc z niej bardzo subiektywne wyznanie napisane prostym językiem, bez patosu i wielkich słów. To hołd oddany matce przez córkę, która być może zmaga się z poczuciem, że nie kochała jej zbyt mocno , nie doceniała za życia. Czy książka wpisuje się w nurt literatury funeralnej, chyba tak, choć śmierć przenika się tam z życiem, a narodziny z odejściem.
Opowieść Marcinów jest bardzo poruszająca, wstrząsająca nawet. Nie należała do łatwych lektur, wymagała skupienia i powagi. Jej bardzo intymna atmosfera wywołała u mnie moc silnych emocji i poruszyła mnie głęboko, przywołując wiele smutnych, osobistych wspomnień?.

tylko tytuł i jego przekaz mi się podobał. i może jedno, dwa zdania...
dobrze że większość książki to puste strony i szybko się z lekturą uporałam.

bardzo się męczyłam czytając. książka o dziwnej, obsesyjnej, nienaturalnej dla mnie relacji córka-matka. emocji autorki nie poczułam, nie przemówił do mnie ten ból, ta rozpacz.

nie uwierzyłam autorce.


nie poleciłabym.

Historia bardzo intymna, tragiczna, a zarazem piękna. Dawno żadna pozycja nie wywarła na mnie takiego wrażenia i emocji. Polecam każdemu, bo po prostu warto przeczytać ,,Bezmatek i doświadczyć tego samemu.

Proza często nie jest łatwa w odbiorze i w zależności od czytelnika i jego wspomnień moze budzić różne emocje.
Mnie rozwaliła mnie na kawałeczki, czytałam na raty.

Mocna, bardzo emocjonalna opowieść, tragedia pełna dramatu z powodu straty matki. Relacje między matką i córką bywają różne, czasami niełatwe, innym razem szczęśliwe i pełne zrozumienia, niekiedy smutne i okraszone łzami.

Żal, niezrozumienie, frustracja, wspomnienia, cierpienie i przytłaczająca żałoba wylewają się z każdego wersu.
Wewnetrzny krzyk dorosłej kobiety wybrzmiewa już w chwili diagnozy jej matki i trwa w czasie leczenia i umierania.
Rak zabiera najważniejszą osobę w jej życiu i w takiej sytuacji ciężko jest pogodzić się z nieuchronną przyszłością.
Ból, rozpacz i smutek towarzyszą czytelnikowi w trakcie tej lektury.

Opowieść córki, która była tylko dla matki, a kiedy jej brakło, córka straciła własną tożsamość.

Intymna opowieść o relacji córki z matką, która jest tak nietrwała i skazana na porażkę. Śmierć.
Z każdej strony wybija ból po stracie wyjątkowej przyjaciółki.
`Gdy umiera Ci matka, to takie uczucie, jakby wyrywano Ci wnętrzności - te z klatki piersiowej - gołymi rękami, a jednak trochę gorzej. "
Zapis cierpienia, który trudno ocenić, bo kimże jestem, by mówić czy autorka zrobiła to dobrze.
Dla mnie najlepiej.
Dobre, aż boli.
Choć wiem, że katharsis głównie służy autorce, aniżeli czytelnikom, to dziękuję.
Dziękuję za pozwolenie na wejście w myśli, żałobę, wdzięczność, smutek i poczucie tej ogromnej niesprawiedliwości.
Dziękuję również za utwierdzenie o tym, że każda relacja jest wystarczająca dobra.

"Bezmatek" to kolejny przykład książki, która podoba się praktycznie każdemu, kto po nią sięga, oprócz mnie... Książka ta zbiera naprawdę sporo pochlebnych opinii, na lubimyczytac jej średnia to 7,3/10 gwiazdek. Według mnie to dużo. Za dużo jak na tak słabą książkę.

Kobieta opisuje emocje jakie towarzyszą jej w trakcie choroby, a potem po śmierci matki. W związku z czym miałam nadzieję na wzruszającą, wywołującą wiele emocji pozycje. A tego co dostałam nie jestem nawet w stanie opisać. Nie czułam tej książki totalnie. Nie rozumiem jej przekazu. Niektóre teksty były wręcz niesmaczne. Ja zdecydowanie nie polecam.

...