Białe kłamstwa

Czekałam na tę chwilę od pierwszej części. W głowie wymyśliłam sobie wielki finał całej trylogii z panią komisarz Agatą Stec. Autor Piotr Borlik pozytywnie mnie zaskoczył pod względem finału. Idealnie, to wszystko wymyślił.
Podobała mi się wartka akcja z niesamowitymi i nieprzewidywalnymi jej zwrotami oraz bardzo ciekawa fabuła. Do tego wszystkiego należy doliczyć oryginalnych bohaterów. Pan psycholog Artur Kamiński nieźle sobie rządzi mózgami słabszych ludzi. Poznając jego taktyki, zobaczycie, jaki to straszny człowiek. Czy będzie zagrożeniem dla własnej siostry? Co tak naprawdę ukrywa przed wszystkimi?
Agata Stec moja ulubiona bohaterka będzie miała twardy orzech do zgryzienia. Trafi do aresztu za zabójstwo gdańskiego biznesmena Jacka Biernata. Oni nie byli sobie obojętni. Czy to ona faktycznie go zabiła? Czy raczej została w to wrobiona? Czy Artur pomoże własnej siostrze? Czy raczej ma jakiś chory plan co do jej osoby? Czy Agata odkryje, kto tak naprawdę jest jej prawdziwym wrogiem?
W trzeciej części trylogii z panią komisarz Agatą Stec pod tytułem "Białe kłamstwa" poznałam jeszcze jedną wyjątkową postać. Niestety nic wam o niej nie powiem. Zdradzę tylko, że jestem z tej osoby bardzo dumna. Gdyby nie ona, to nie wiem, jakby to wszystko się potoczyło.
Ta część jest najbardziej emocjonująca, ponieważ tutaj wszystko się wyjaśnia. Jak kończy się ta historia? Oczywiście przekonacie się o tym sami. Warto dotrwać do finału. Nie spodziewacie się takiego zakończenia.
Trochę żałuję, że będę musiała rozstać się z Agatą Stec i Arturem Kamińskim. Zżyłam się z nim. Spędziłam z nimi cztery dni. Łezka się kręci na samą myśl, że to już jest koniec.
Czy podobało mi się zakończenie? Oczywiście, że tak.
Mam cichą nadzieję, że Piotr Borlik planuje kolejną ciekawą trylogię ze zbrodnią w tle.
Jeżeli tak jak ja cenicie sobie tego autora, to odsyłam was do książek "Baltica", "Boska proporcja", "Materiał ludzki" i "Białe kłamstwa".
Jeżeli uwielbiacie kryminały, thrillery i powieści sensacyjne, to nie powinniście się nudzić, poznając całą tę trylogię.

Z czystym sercem polecam.

?Ich pojedynek był idealnym przygotowaniem do wielkiego finału, który wkrótce miał się rozegrać.?

W tym tomie odnajdywałam się z trudnością, za dużo niekonsekwencji i dalekiego odchodzenia od realizmu. Lubię kryminalną fantastykę, niekiedy nawet upraszczanie okoliczności w tle, jednak tego było za dużo. Zbytnie naciąganie materiału intrygi, aby spasowała się do konkretnych sytuacji, nie wyszło na dobre wiarygodności fabuły. Natomiast Piotr Borlik poradził sobie z logicznym powiązaniem przyczyn i skutków, przeszłości i teraźniejszości. Ciekawie odkrywałam mroczną przeszłość komisarz Agaty Stec, chociaż duże kroki stawiał pisarz w narracji dochodzenia do prawdy. Miałam poczucie, że coś mnie omijało, z jednej strony spora szczegółowość narracji, z drugiej nagły skok, a jako czytelnik chciałam nacieszyć się doprowadzaniem do kulminacyjnych momentów.

Zawiodłam się na psychologicznej oprawie Artura, a szkoda, był mega potencjał wyciśnięcia czegoś więcej z zawodowego życia postaci. Tak jak główna bohaterka zyskała na osobowości, tak jej brat znacznie stracił na psychologicznej atrakcyjności w porównaniu z poprzednimi tomami. Wyjaśnienie, dlaczego tak a nie inaczej postępował, okazało się zbyt proste i słabo uzasadnione. Nie dowiedziałam się, co właściwie mężczyzna chciał osiągnąć doprowadzając do dramatycznego incydentu w ostatniej konfrontacyjnej scenie powieści. Urozmaicenia dostarczały postaci z drugiego rzędu, pojawiały się i znikały, barwnie zaznaczyły udział w przebiegu akcji. Przyznam, że ?Białe kłamstwa? przeczytałam niejako z rozpędu nadanego przez poprzednie odsłony serii. Nie była to przygoda mocno trzymająca w napięciu i wciągająca czytelnika w grę snucia domysłów. Cechowała się lekką narracją i bardziej sensacyjnym niż kryminalnym klimatem.

Czas na trzeci i ostatni tom "Boskiej trylogii" czyli "Białe kłamstwa". Piotr Borlik nie zwalnia tempa, fundując nam kolejną jazdę bez trzymanki. Jego seria kryminałów z komisarz Agatą Stec jest ściśle ze sobą powiązana i radzę się trzymać kolejności.

Poprzednia część zakończyła się dla Agaty katastrofalnie, odkryła w końcu prawdę na temat poczynań swojego brata, pytanie: co zrobi z tą wiedzą? Na dodatek mogłaby bez wahania zacytować klasyka "jak do tego doszło, nie wiem", gdyż to właśnie ona staje się główną podejrzaną w sprawie serii głośnych morderstw, w tym śmierci bliskiego jej człowieka, znanego architekta Jacka Biernata. Mimo braku twardych dowodów trafia za kraty, a stan jej konta nie pozwala na wpłacenie horrendalnie wysokiej kaucji. Pozostał jej tylko brat, o którym dowiedziała się strasznych rzeczy, postanawia skorzystać z jego oferty i przy okazji wymierzyć mu sprawiedliwość, tylko czy jest w stanie przechytrzyć najlepszego znawcę ludzkich umysłów? Ale o tym musicie przekonać się sami ????.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Białe kłamstwa autorstwa Piotra Borlika. Jest to powieść, która domyka trylogię o komisarz Agacie Stec. Przyznaję, że to jedna z bardziej pokręconych serii, jakie miałam okazję przeczytać. Finał jest jednak zupełnie inny niż dwie pierwsze części. Nie ma tu spektakularnych zbrodni czy makabrycznych opisów. Nie zabraknie jednak emocji za sprawą walki tytanów, którymi niewątpliwie są komisarz Agata Stec i psycholog Artur Kamiński. Fakt, że są rodzeństwem wikła sytuację jeszcze bardziej. W pewnym momencie ciężko połapać się kto jest łowcą, a kto zwierzyną. Niezaprzeczalne jest jednak to, że sposób pracy Artura Kamińskiego zaczyna budzić wątpliwości coraz większej liczby osób. Jego niekonwencjonalne metody przestały podobać się również Agacie, która za punkt honoru postawiła sobie dotarcie do prawdy. Czy jej się to uda? Czy fakty, do których dotrze nie będą dla niej zbyt przerażające? Tego wszystkiego dowiecie się czytając książkę zamykającą trylogię. Ja jestem w pełni usatysfakcjonowana. Sama w to nie wierzę, ale Artur w końcu przestał jawić mi się jako demon. Nadal jednak jest postacią, która wywołuje u mnie nieprzyjemne ciarki na plecach. Niewątpliwie jest to jeden z tych bohaterów, których na długo będę miała w pamięci. Zachęcam Was Kochani do sięgnięcia po tę powieść, a niebawem wrócę do Was z recenzją książki Baltica, która jest prequelem cyklu o Agacie i Arturze.