Biały Kieł (twarda)

Zaskakuje mnie jak czasem ciężko w księgarniach dostać coś z bardziej klasycznej, starszej literatury. O wiele łatwiej jest w przypadku lektur szkolnych, ale często te wydania są albo z opracowaniem albo takie nijakie, bo przecież i tak się sprzedadzą? Jednak w pogoni za kolejnymi ?bestsellerami? o których po pół roku nikt nie pamięta czasem warto sięgnąć po to co sprawdzone i dobre. A taki jest Biały Kieł Jacka Londona.

Bohaterem powieści jest tytułowy Biały Kieł ? jego matka była mieszanką wilka i psa a ojciec czystym wilkiem. Czytelnik poznaje jego historię już od chwili narodzin w jaskini. Jego życie, nie raz niełatwe, w naturze oraz późniejsze kontakty z człowiekiem. Ma okazję poznać wszystkie jego odcienie ? niestety również te złe. Najpierw doświadcza surowego życia, ale jednak sprawiedliwego i w pewien sposób troskliwego, później brutalnego katowania, które sprawia, że na powrót dziczeje. W końcu jednak los sprawia, że trafia na dobrego, kochającego go człowieka.

Niesamowite jest wejście autora w dusze zwierzęcia ? bardzo sugestywnie przekazuje odczucia i myśli zwierzęcia sprawiając, że czytelnik z miejsca się do niego przywiązuje. W warsztacie autora warto też zwrócić uwagę na sposób opisu przyrody ? nie raz bardzo brutalnej i krwawej. Jej surowe zasady są bezwzględne dla każdego.

Najważniejsze w Białym Kle jest przesłanie empatii w stosunku do zwierząt. Pokazanie, że one także potrafią czuć, cierpieć cieszyć się. Widać to w zachowaniu wilka ? traktowany źle był agresywny, próbował uciekać, otoczony ciepłem chronił swoich bliskich.

Za nowe wydanie odpowiedzialne jest wydawnictwo Zysk i S-ka. Prawdziwy majstersztyk. Książka wygląda tak cudownie, że ma się ochotę kupić ją choćby tylko po to, żeby ją podziwiać. Twarda oprawa w kolorach bieli, szarości i fioletu, wewnątrz fioletowe wykończenia ? wyklejki i wszyta zakładka. Piękna minimalistyczna ilustracja na okładce. Również wewnątrz całkiem sporo pięknych, klimatycznych ilustracji.

Na pewno wiele osób widziało film na podstawie powieści. Zachęcam jednak do sięgnięcia po książkę ? historia w niej opisana jest znacznie głębsza i bardziej poruszająca, film wiele wątków niesamowicie spłycił lub wręcz wyrzucił.

PRZYJAŹŃ CZŁOWIEKA I ZWIERZĘCIA

Czemu warto przeczytać Białego Kła? To dobre pytanie, bo do schematu historii tu zawartej popkultura nie tyle nas przyzwyczaiła, co najzwyczajniej zraziła. Dzieci pewnie wciąż bawią się nieźle na filmach o przyjaźni człowieka i zwierzęcia, ale to głownie dlatego, że nie znają całego mnóstwa obrazów, które powstały wcześniej. Człowiek w książkach i na kinowym ekranie zaprzyjaźniał się z psami, słoniami, delfinami, pandami, nawet orką ? i to przecież niejednokrotnie. Każdy potrafi wymienić po kilka tego typu dzieł, w większości niestety marnej jakości (ta zresztą pogarsza się z każdą kolejną produkcją). Dlaczego więc warto przeczytać Białego Kła? Bo, że warto, nie ulega wątpliwości. Bo to klasyka i jeden z prekursorów podobnych dzieł? Też, ale nie do końca. Warto głównie dlatego, że to po prostu świetna książka, napisana pięknym, choć szorstkim językiem, potrafiąca poruszyć i dużych i małych odbiorców.

Historia opisana przez Jacka Londona zabiera nas do kanadyjskiego Jukonu. Jest koniec XIX wieku, trwa gorączka złota. Dwaj mężczyźni, Bill i Henry wiozą na prowizorycznych saniach zwłoki. Ma się odbyć pogrzeb zmarłego, ich zadanie natomiast polega na przetransportowaniu ciała przez skute lodem, zaśnieżone i zalesione tereny, jakie ciężko jest nazwać przystępnymi. Raz po raz atakowani przez wilki, które pożerają ich psy, obawiają się najgorszego. Jaki los ich spotka

Jednak to nie oni, ani też inni ludzie, są bohaterami tej opowieści, a wilki, których losy śledzi czytelnik. A dokładniej jednego, Białego Kła, jak zostanie ochrzczone szczenię urodzone przez pewną wilczycę. Kieł nie ma łatwego życia. Trafia do indiańskiego obozu, tam jednak czeka na niego alienacja i wrogość. Jego brutalne życie doprowadza psio-wilczego potomka na krawędź śmierci. Kiedy zdziczały trafia pod opiekę kolejnego pana, nic nie zapowiada, że już wkrótce zrodzi się z tego przyjaźń, jakiej chyba nie widział świat.

Dużo można by mówić o Białym Kle, jego tle i analizie. Że London, który sam był zresztą poszukiwaczem złota w Klondike (a przy okazji kłusownikiem, marynarzem i reporterem ? między innymi, oczywiście), oparł ją na własnych doświadczeniach. Że pisał pod wpływem idei Karola Darwina, Herberta Spencera, Karla Marxa i Friedricha Nietzschego. Że kiedy za rządów Hitlera palono książki, znajdowały się wśród nich także jego dzieła. Ale to wszystko było już mówione wcześniej, a nie o to przecież chodzi.

Sednem jest to, że powieść czyta się rewelacyjnie, mimo że od jej pierwszego wydania minęło już ponad sto lat. Docenienie jej świeżości może przyjść z trudnością współczesnemu czytelnikowi, niepostrzegającemu Białego Kła przez pryzmat epoki, w której powstał, ale nie da się nie docenić jego jakości. Sam pomysł jest stosunkowo prosty, nie on stanowi największą wartość. Tu liczą się emocje, jakie wyzwala, tło historyczne i sceneria opowieści odmalowane w fascynujący, dosadny sposób, i wspaniały styl, w jakim London nam to wszystko podaje. Bo Kieł to książka napisana po prostu pięknie, w sposób nieco szorstki, ale krwisty i literacko znakomity. Już dla takiego pisarstwa warto po tę powieść sięgnąć, a przecież cała reszta również nie zawodzi.

Warto też nadmienić kilka słów o najnowszym wydaniu. Twarda oprawa i okładka po części stylizowana na starsze wydania, robią miłe wrażenie. Całość jest też bogato ilustrowana, w całkiem nie najgorszy sposób, bo prace Joanny Sapkowskiej-Pieprzyk nie wyglądają źle, jednak tu wolałbym klasyczne rysunki. Młodszym odbiorcom pewnie bardziej przypadną do gustu, więc każdemu zostawiam to do indywidualnej oceny. Całość natomiast polecam bardzo, bardzo gorąco. Warto pod każdym względem.

Bardzo się cieszę, że dzisiaj przychodzę do Was z opinią o książce ?Biały kieł? Jacka Londona. To powieść, którą zawsze chciałam przeczytać, ale jakoś do tej pory nie miałam okazji.

Siła w powieści Londona tkwi w zagłębianiu się w świat zwierząt. Autor pokazuje, że stworzenie to niejednokrotnie jest bardziej ludzkie niż człowiek. Zwierzęta nie są tutaj uosobione, ale na pewno humanizowane. London daje do zrozumienia, że są one przede wszystkim niezwykłe.

Ze względu na charakter książki - która koncentruje się na życiu wilka na wolności i poza nim - my, czytelnicy, narażeni jesteśmy na wiele krwi. Wilki polują. Wilki zabijają. Gryzą ostrymi zębami, wywołują ból, a nawet śmierć. Ale jeszcze więcej uwagi poświęca autor temu w jaki sposób traktujemy stworzenia. Jeśli będziemy ich tresować, karać, mogą się faktycznie uczyć, ale nigdy nie rozwiną zdolności do miłości. Jeśli dasz im ciepły, delikatny dotyk, możesz wydobyć coś głębszego, szczerego i pięknego.

?Biały kieł? to przygodowa powieść z realistycznymi opisami. Niesie w sobie różne wartości takie jak związek między człowiekiem, a zwierzęciem. Starszy czytelnik odnajdzie w niej ogromną dawkę przygody, a w młodszym na pewno wyrobi wrażliwość i empatię. Każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Poza tym jestem zachwycona oprawą graficzną tej powieści. Eleganckie wydanie w twardej oprawie z przepiękną okładką. Magia!

?Biały kieł? Jacka Londona to historia o przetrwaniu i zaufaniu, opowieść o miłości i towarzystwie. Pokazuje, jak to jest naprawdę być w surowym, samotnym świecie, w którym nikomu nie można zaufać i na nikim nie można polegać. Polecam szczególnie osobom, która lubują się w tematyce zwierząt i przyrody. Wspaniała historia!

Z racji tego, że na dworze aura nie sprzyja (padający śnieg i bardzo niska temperatura) usiądźcie przy kominku, otulcie się w najcieplejszy koc i wsłuchajcie w wycie, które dobiega z kart powieści. Ja się dałam porwać tej historii i absolutnie nie żałuję. Może tylko tego, że zbyt szybko się skończyła.