Bibliotekarka z Saint-Malo (twarda)

Hasło bibliotekarka działa na mnie przyciągająco. Może dlatego, że z wykształcenia jestem bibliotekarką. Nie mniej czy z tego czy z innego powodu coś mi szeptało sięgnij po tę książkę.

Akcja powieść toczy się w czasie II wojny światowej. Jocelyn to młoda kobieta, która kocha książki. Literatura to jej pasja i z tym większą ochotą pracuje w bibliotece. Zmaga się z samotnością bo jej mąż wyrusza na front oraz z ograniającym ją strachem. Kiedy do jej miasta wkraczają wojska niemieckie, zamierza bronić kolekcji książek.

Pięknie napisana opowieść o miłości do literatury i ludzi, o bezsensie palenia zakazanych książek. Jest to powieść również o tym, że wbrew wszystkiemu i wszystkim można poczuć coś więcej do kogoś z kim ,,dzieli" nas wojna.

Autor w subtelny i delikatny sposób opisuje relacje międzyludzkie. Pokazuje jak trudne doświadczenia zmieniają ludzi, potrafią nadać im twardości bądź złamać. Wszystko to ubrane w piękne słowa, które same prowadzą nas przez karty powieści.

Jakkolwiek to co dzieje się w książce trudno zaliczyć do przyjemnych wydarzeń, to jednak powieść czyta się z ogromną przyjemnością. Styl autora nadaje jej swoistą klasę.

Gdybym miała się czegoś czepić to może tego, że chciałabym większych emocji u bohaterki. Jednak to były inne czasy, inne wychowanie i zapewne inna mentalność. To taki mój mały niedosyt.

Jak dla mnie najsłabsza książka tego autora.
Brakowało mi w niej czegoś, czego nie potrafię nazwać, ale przez ten brak nie potrafiłam zaangażować się emocjonalnie w tą historię.
Wydała mi się za mało dramatyczna (?) jak na historię wojenną.
Ciężko było mi też polubić głównych bohaterów, gdzie w poprzednich książkach nie miałam z tym problemu.
Natomiast podobała mi się postawa głównej bohaterki, która ceną życia chciała do końca realizować swoje powołanie bibliotekarki. Jej dążenie do uratowania chociaż jednego skrawka ukochanego miasta, upór i poświęcenie naprawdę zaskakuje.
Co prawda nie zawsze rozumiałam jej decyzji, ponieważ jednak dla mnie życie ludzkie jest ważniejsze niż książki, to i tak podziwiam jej czyn.
Dodatkowo szanuję bohaterkę za odwagę działania w podziemnym ruchu oporu.
Fajnie było też zobaczyć jak wyglądała sytuacja literatury i dziedzictwa kulturowego w okupowanych krajach.
Jeśli kogoś interesują czasu II wojny światowej, to polecam zaznajomić się z tą lekturą.

Za sprawą książki Mario Escobara i jego najnowszej powieści, przenosimy się do małego Francuskiego portowego miasteczka Saint Malo. Przyznam się Wam, że byłam tej książki ogromnie ciekawa ale jednocześnie bardzo się jej bałam. Ostatnio nie mam dobrego nastroju na czytanie książek wojennych. Byłam pewna, że książka mnie przerośnie, że zderzenie z obrazem okupowanej przez nazistów Francji i potworności wojny sprawią, że trudno mi będzie się po niej pozbierać. Myliłam się jednak. Historia tutaj jest łagodna, lekka a nawet trochę naiwna, jednak niezaprzeczalnie piękna.

Autor pisze wspaniale, co rusz odwołując się do wielkich dzieł literatury. Maluje słowem i prowadzi nas przez te historie z dużą gracją, bez zbędnego przegadania. Główna bohaterka prawdziwie kocha książki i postrzega je nie jako przedmioty, a nośnik tożsamości, historii i pamięci całych pokoleń. Docenia ich wartość i broni, nawet za cenę własnego życia. Czy warto umierać za ideę i w obronie własnych przekonań? Myślę, że każdy z nas oceni postępowanie głównej bohaterki inaczej. Ja uważam, że była odważna i podziwiam jej postawę. Gdyby nie tacy dzielni bibliotekarze, dziś nie czytalibyśmy pozycji z listy ksiąg zakazanych podczas IIWŚ. Ochronili, ryzykując życiem, dzieła o ogromnej wartości literackiej i historycznej. Ta książka to pomnik ku ich pamięci.

W swojej powieści Mario Escobar pokazuje nam jak niezwykła siła płynie z literatury. Udowadnia, że książki potrafią łączyć ponad podziałami, zbliżyć wrogów i zjednoczyć przyjaciół. Mogą być odskocznią , ratunkiem i motywacją do walki o życie. Myślę, że nikt nie rozumie tego lepiej od miłośników książek.

Wojna to naprawdę trudne i traumatyczne przeżycie dla każdego. Doskonale przekonała się o tym Jocelyn. W małym miasteczku Saint- Molo kobieta przeżywa horror. Pomimo poważnej choroby, która jej doskwiera, wraz z początkiem wojny, mąż zostaje wysłany na front. Samotna prowadzi swoją bibliotekę, jednak gdy pojawiają się niemieccy żołnierze, sprawy się komplikują. Do jej domu zostaje przysłany jeden z SS, a jej księgozbiory mają zostać zostać sprawdzone, czy nie ma w niej niedozwolonych autorów, lub czy nie ma wartościowych ksiąg. W jej życiu zaczyna się walka o przetrwania. Pojawia się również jeszcze jeden niemiecki dowódca, które nie zachowuje się jak reszta i wręcz pragnie jej pomagać. Tylko czy podczas wojny jest możliwość na pozytywne emocje wobec wroga? Co zwycięży, życie czy bezpieczeństwo książek? Co będzie w stanie poświęcić, by je ocalić?


Czytałam tego autorka "Kołysankę z Auschwitz" i była to przejmująca, wyciskająca łzy powieść. Dlatego byłam niezmiernie ciekawa kolejnego tytułu. Dla mnie połączenie tematu książek i wojny, to mieszanka wybuchowa. Od samego początku powieść mnie pochłonęła i nie mogłam się od niej oderwać. Nie raz podczas lektury miałam łzy w oczach, ziała ode mnie na przemiennie złość, smutek i wręcz chęć mordu. Ogólnie nie ukrywam, że powieści wojenne/historyczne wywołują u mnie skrajne emocje, więc może dlatego...



Autor w niesamowity sposób przedstawił całe te drastyczne wydarzenia i emocje, które targały bohaterami, ich rozterki, problemy i trudne wybory. Dodatkowo, ucząc się do matury z historii pamiętałam, że to miasteczko było bardzo ważnym punktem podczas tego okresu i w okolicach było prowadzonych wiele działań wojennych. Także jak dla mnie to kolejny wielki plus dla autora, że tam dużo nie było zmian względem rzeczywistych wydarzeń.



Jeżeli chodzi o bohaterów, to po prostu miałam wrażenie jakby bohaterowie stali przede mną i opowiadali swoją historię i emocje, które nimi targały. Jocelyn jeszcze przed wojną zaczęła mieć problemy zdrowotne, pomimo tego straciła oparcie, którym był mąż i została sama. Z rozpaczy odnoście nadejścia wojny zaczęła opisywać swoją historię jednemu z bardzo popularnych pisarze w razie, gdyby tego nie przeżyła, może on opowie jej historię reszcie. To kobieta bardzo silna i zawzięta. Los nieraz zrzucał na nią kłody, zabierał jej najbliższych i chciał pozbawić pasji do książek. Pomimo tego nie poddawała się, buntowała i wierzyła, że kiedyś wszystko się odmieni. Czasami wykazywała się lekką głupotą, ale w takich sytuacjach podejrzewam, że większość by tak się zachowała.



To książka, z której emocję się wręcz wylewają. Jest pełna smutku, bólu, strachu i buntu. Autor opisywał ich emocje i wydarzenia z wielkim zaangażowaniem. Dodatkowo wyczuwałam, że był bezstronny w osądach. Pokazywał okrutne zachowania okupantów, ale także jak oni to widzieli, co przeżywali i że nie każdy cieszył się z takiego obrotu spraw. Dla wielu wojna to drażliwy temat i część uważa, że żołnierze niemieccy to każdy był zły, a to błąd. Część z nich wcale tego nie chciała, zostali zmuszani do służby, cierpieli przez to, co musieli robić. Warto też czasami spojrzeć na to z drugiej strony, a nie uważać, że przecież mogli odmówić.



Podsumowując to jedna z bardziej emocjonujących powieści, które w ostatnim czasie czytałam. Jest przepełniona emocjami, a do tego pouczająca i skłaniająca do przemyśleń. Każde państwo czy miasto inaczej przechodziło ten okres, a jednak nie powinniśmy o nim zapominać. To powieść zdecydowanie warta przeczytania i mam ogromną nadzieję, że po nią sięgniecie!

Książek o II wojnie światowej powstały już tysiące. Część skupia się na historycznym aspekcie wojny, inne na politycznym lub militarnym, ale najbardziej przemawiają do mnie te obyczajowe, opowiadające o zwykłych ludziach, których bezpieczny, uporządkowany świat nagle się wali, a każdy nowy dzień staje się walką o przetrwanie. Mario Escobar - hiszpański historyk i wielokrotnie nagradzany pisarz, doskonale połączył prawdę historyczną z fikcyjnymi losami bibliotekarki z francuskiego miasteczka Saint-Malo, tworząc piękną i niezwykle poruszającą powieść o okrucieństwie wojny oraz roli książek jako bezcennego dziedzictwa kulturowego i nośnika pamięci narodowej.

Jocelyn, główna bohaterka, jest bibliotekarką nie tylko z zawodu, ale i z powołania. Książki są dla niej całym światem, zaraz obok jej ukochanego Antoine?a. Niestety nie jest jej dane zaznać beztroski, bo w dzień ich ślubu wybucha wojna. Antoine wkrótce wyrusza na front, a do Saint-Malo wkraczają niemieckie wojska. Zagrożone jest nie tylko życie mieszkańców miasteczka, ale i bezcenny księgozbiór biblioteki, zawierający dzieła uznane przez nazistowskie władze za zakazane. Nawet nieoczekiwana i niebezpieczna przyjaźń z kochającym literaturę niemieckim kapitanem może nie wystarczyć, aby uratować cenne dzieła przed zniszczeniem.

Chociaż przeczytałam już wiele wojennych historii, każda kolejna tak samo mnie porusza, a ogrom ludzkiego cierpienia, wylewający się z kart takich powieści, raz po raz budzi pytanie: jak człowiek może być tak okrutny dla drugiego człowieka? I choć automatycznie nasuwa się twierdzenie: Niemcy - źli, okupowane narody - dobre, to jednak świat nie jest i nigdy nie był czarno-biały, co doskonale ujął Escobar w swojej książce, ukazując wojenną rzeczywistość z różnych kątów i perspektyw. Wśród postaci, które stworzył, znaleźli się zarówno Niemcy niezgadzający się z nazistowską ideologią i przyłączający się do francuskiego ruchu oporu, jak i Francuzi, którzy z czystej nienawiści donosili na swoich rodaków. Autor pokazuje, że wojna wyzwala w ludziach zarówno to, co najlepsze, jak bohaterstwo, odwaga, narażanie własnego życia aby pomóc innym, jak również to, co najgorsze, a nieetyczne, okrutne działania zdarzały się po obu stronach barykady.

Wracając do głównej bohaterki, to jestem pod wrażeniem, jak Escobar wykreował tę postać. Wewnątrz z pozoru chłodnej, twardej i zgnębionej przez życie kobiety kryje się ogromna odwaga, determinacja, dobre serce i silny kręgosłup moralny. Jocelyn nie pozwala, aby opanowała ją nienawiść, ale w każdym widzi człowieka i chociaż przyłącza się do działań ruchu oporu, nie popiera niepotrzebnego rozlewu krwi. Jest gotowa na wiele poświęceń, aby uratować biblioteczny księgozbiór, bo zdaje sobie sprawę, że bez książek świat stałby w miejscu, a niszcząc kulturalny dorobek okupowanych krajów, naziści pozbawiają je ogromnej części ich narodowej tożsamości. Jocelyn wie, jaką moc mają słowa, dlatego opisuje swoją historię w listach do pisarza Marcela Zoli, aby pamięć o wydarzeniach w Saint-Malo przetrwała dla kolejnych pokoleń.

?Bibliotekarka z Saint-Malo? to trudna, ale pięknie napisana powieść, którą ciężko odłożyć, ale czasem trzeba to zrobić, żeby ochłonąć od nadmiaru emocji. Ludzkie tragedie i przytłaczająca codzienność życia pod niemiecką okupacją łączą się w niej z podnoszącym na duchu przesłaniem o miłości i przyjmującym różne formy bohaterstwie. Chociaż większość opisanych bohaterów jest fikcyjna, to losy Saint-Malo Escobar przedstawił zgodnie z prawdą historyczną, ujawniając czytelnikom być może nieznany im wcześniej rozdział z historii II wojny światowej i potwierdzając tym samym, że dzięki książkom pamięć o tych wydarzeniach nigdy nie zaginie.

?Bibliotekarka z Saint-Malo? ? Mario Escobar
Pomimo, iż jest to fikcja literacka to została osadzona w czasach Drugiej Wojny Światowej. Miejsca, część postaci oraz wydarzeń jest autentyczna. W związku z powyższym z jeszcze większą dozą ciekawości, momentami ogromnym wzruszeniem oraz szerokim wachlarzem pozostałych emocji przeżywa się historię Jocelyn Ferrec jak i pozostałych mieszkańców Saint ? Malo.
Jak już wcześniej wspomniałam akcja książki rozgrywa się w czasie II Światowej, w trakcie okupacji Francji. Do miasteczka Saint ? Malo latem 1940 roku wkraczają wojska niemieckie. W i tak już zachwiany świat mieszkańców wkracza ogromna brutalność, bestialstwo, prześladowania, głód, choroby i śmierć.
Jocelyn Ferrec jest bibliotekarką. Zakochana w książkach, młoda kobieta zmaga się najpierw z ciężką chorobą, następnie samotnością po wcieleniu ukochanego męża do wojska, aż w końcu z trudami wojny. Za wszelką cenę chce uratować jak największą liczbę książek przed zniszczeniem (W czasie wojny wojska niemieckie otrzymały nakaz niszczenia, palenia literatury. Taki proceder odbywał się nie tylko we Francji, ale i pozostałych zaatakowanych przez Hitlera państwach.). Pomiędzy nią, a niemieckim kapitanem rodzi się nierealna przyjaźń spowodowana miłością do słowa pisanego. Wszystkie swoje przeżycia opisuje w listach do słynnego pisarza ? Marcela Zoli, w którego twórczości jest szczególnie zakochana.
Podsumowując na pólkach w księgarni można znaleźć wiele książek o tematyce Drugiej Wojny Światowej. Pomimo iż jest to jedynie fikcja literacka (z niewieloma prawdziwymi faktami) osadzona w tamtym czasie to budzi ona ogromny niepokój oraz sprzeciw. Jak jeden człowiek mógł zgotować taki los drugiemu? Pan Mario Escobar po raz kolejnych pochylił się nad powyższą tematyką i po raz kolejny stworzył niesamowitą powieść. Mądrą, wzruszającą historię o wojnie, miłości do książek oraz drugiego człowieka, o próbie przetrwania i nie zatraceniu samego siebie oraz swoich ideałów. Polecam z całego <3

Zacznę od tego, że jest to jedna z najlepszych książek, jakie KIEDYKOLWIEK czytałam. Chwyciła mnie ta historia niesamowicie za serce i dalej po przeczytaniu czuję pustkę, że tak szybko przeczytałam tę książkę i rozstałam się z bohaterami. 


Książka opowiada głównie o życiu Jocelyn, czyli naszej tytułowej bohaterki. Historia pisana jest z jej perspektywy widzenia, co jeszcze bardziej nadaje klimatu dla całej książki. Historia zaczyna się od jej ślubu, który niestety wypada na początek II wojny światowej. Ludzie jeszcze  nie wiedzą, jak straszna ona będzie, więc bohaterowie czują nutkę zdenerwowania. Potem jednak wychodzą realia wojny. Jocelyn musi rozstać się ze swoim mężczyzną i dzielnie pilnować zabytkowych dzieł literatury, które znajdują się u niej w bibliotece. 


Akcja jest smutna, nie ma co ukrywać tego faktu, jednak przy okazji wzbudza wiele innych emocji. Czytając, czujemy, że płyniemy przez tę piękną historię osadzoną w tak brutalnych czasach. Akurat w tej pozycji wojna jest pokazana od strony cywila i jak to wszystko wyglądało z perspektywy zwykłej osoby. Wiadomo, że nie jest to wszystko idealnie odzwierciedlone tak, jak było w tamtych czasach, jednak pozwala nam ten wykreowany świat w jakimkolwiek stopniu zobaczyć realne życia.


Polecam bardzo, uważam, iż jest to naprawdę wartościowa historia, która wciągnie was natychmiast

Jocelyn Ferrec to tytułowa bibliotekarka z malowniczego miasta Saint-Malo. Poznajemy jej historię, którą spisuje w listach do Marcela Zoli, znanego pisarza. Świat widziany jej oczami jest w trakcie wojny, zmienia się z dnia na dzień. Kobieta za wszelką cenę próbuje uratować księgozbiór przed jego zniszczeniem i obrabowaniem przez Niemców.

Śledzimy jej walkę z okupantem oraz wewnętrzną przemianę. Jocelyn boryka się z samotnością, ponieważ jej mąż wyruszył na front i pomimo uprzedzeń, zaprzyjaźnia się z Niemcem, Hermannem von Choltizem, który również jest zapalonym miłośnikiem literatury. Na pierwszy rzut oka widać nić porozumienia pomiędzy dwójką bohaterów, która w tamtych czasach nie powinno mieć miejsca. Przecież Jocelyn i Hermann są dla siebie śmiertelnymi wrogami. Jednak dzięki tej znajomości kobieta pozostaje nietykalna, ponieważ Hermann zapewnia jej bezpieczeństwo.

To książka o ideach i wartościach, które człowiek nosi w sercu. Walka pomiędzy lojalnością a rozsądkiem. Smutek, rozpacz, nostalgia i bezradność ? to główne emocje obecne w powieści. Znajdziemy tutaj również wątek miłosny, który niestety nie ma szans na wykiełkowanie. Takie związki są zakazane w obliczu wojny. Niedozwolone.

Bardzo ciekawym pomysłem jest pisanie przez bohaterkę listów do pisarza, który, zainteresowany tematem, ma szansę stworzyć z tego coś większego. Autor miał świetny zamysł i wykorzystał potencjał na fabułę w stu procentach. Sama historia także jest bardzo ciekawa, choć jednocześnie tragiczna i melancholijna. Choć powieść sama w sobie jest smutna i przygnębiająca i nie można liczyć na słodkie zakończenie, to Autor ma zdolność czarowania słowami. Piękny język, który opisuje tragiczne wydarzenia i historię bohaterki która raz za razem skazana jest na zły los. Taka fabuła, opierająca się na prawdziwych wydarzeniach, zostaje w sercu. Polecam!

Mario Escobar wziął zalążek autentycznej miłości, przeniósł ją na ulice romantycznego Paryża, a potem zamienił to wszystko w zgliszcza. Jocelyn, czyli tytułowa bibliotekarka, jest postacią fikcyjną oraz naocznym świadkiem i ofiarą przetaczającej się przez Francję wojny. Saint-Malo, jako punkt strategiczny, jest najbardziej narażony na atak. Tam jednak znajduje się również wiekowa biblioteka, którą Jocelyn chce chronić za wszelką cenę.

Jak by to było, gdyby na świecie nie było już książek? Sytuacja wręcz absurdalna dla miłośników słowa pisanego. Nasza bohaterka pokochała je, gdy straciła rodziców i ta miłość nigdy nie umarła. Nie miała wiele do stracenia. Wykazała się niebywałą odwagą i heroizmem, by bronić nie tylko kulturowe dziedzictwo, ale także niewinne ofiary hitlerowskiej zbrodni. Nie udało by się bez wsparcia niemieckiego kapitana Hermanna, który tak jak i ja podziwiał Jocelyn. Miłość nie wybiera. Mimo, że był narodowym wrogiem, starał się wspomóc bibliotekarkę w jej działaniach. Walczyła walecznie do samego końca wojny.

Autentyczne wydarzenie, a w nich młoda kobieta, która najpierw walczy ze śmiertelną chorobą, a potem z nazizmem. Autor fantastycznie ubiera myśli w słowa. Przepiękna historia stworzona na kanwie historycznej poruszy nie jedno serce. To moje pierwsze spotkanie z autorem i teraz tego żałuję. Mario ma przyjemny lekki styl pisania, a jednocześnie potrafi przekazać wiele emocji. Bardzo wam polecam. Premiera już 14 kwietnia. Dziękuję ...