Biegnij, moje serce, biegnij

Zawsze mam problem z napisaniem recenzji książek, które mi się bardzo spodobały. Nie inaczej jest w przypadku ?Biegnij, moje serce, biegnij? - powieści, która poruszyła moje serce.
Annabelle decyduje się na bieg z Seatlle do Waszyngtonu, na drugi kraniec kontynentu. Czy uda się jej tego dokonać? Czy spotka w trasie ludzi, którzy podadzą jej pomocną dłoń? I co najważniejsze, dlaczego decyduje się na tak odważny ruch? Czy ma to związek z tragicznymi wydarzeniami z jej przeszłości?
Jak widać ? dużo pytań, które skutecznie rozbudzają ciekawość czytelnika. Mnie powieść zaciekawiła od samego początku. I to zaciekawienie było coraz większe z każdym kolejnym rozdziałem, które aż wołało o to, by je czytać. Przystępny, prosty język tylko dodaje uroku tej książce, dodaje jej siły. Nie zrażajcie się też tym, że nie tam zbyt wielu dialogów ? to jest tylko kolejnym plusem powieści. Dzięki temu możemy lepiej poznać uczucia Annabelle, jakie emocje towarzyszyły jej podczas wyczerpującego biegu. A tych emocji jest naprawdę dużo.
Za samą kreację Annabelle także należą się autorce brawa. Jest to silna postać kobieca. Wiem, że brzmi to jak ze sloganów Netflixa, ale tak właśnie jest. Nie jest rozkapryszoną nastolatką, która decyduje się na bieg, bo chce być sławna, bo chce się wybiegać. Ma powód, ważny powód. Jednocześnie Annabelle nie jest postacią przesadzoną. Taka osoba mogłaby naprawdę istnieć. Na swój sposób może się z nią utożsamić każda dziewczyna, każda kobieta.
Nie jest to zwykła powieść młodzieżowa. Nie jest to książka, którą się przeczyta i później zapomni. Ja wracałam do niej myślami długo po niej przeczytaniu. ?Biegnij, moje serce, biegnij? opowiada o tragedii, której można było uniknąć. O dramacie, który mógł się przytrafić każdemu. O żalu, cierpieniu, bólu, żałobie. A także o sile, by żyć dalej. By się nie poddać, by walczyć, by biec.
Książkę polecam każdemu. Ma w sobie moc, siłę. Ja wciąż jestem pod ogromnym jej wrażeniem i mam nadzieję, że Waszymi sercami ?Biegnij, moje serce, biegnij? także zawładnie!

Ciężko mi jest cokolwiek powiedzieć o tej książce, bo mam wrażenie, że każde słowo może okazać się niewystarczające. Zbędne. Ale o tej książce trzeba mówić, bo to nie jest tylko jakaś tam młodzieżówka o dziewczynie, która przebiegła 4360 kilometrów przez Stany Zjednoczone. To smutna, przerażająca opowieść o tragedii, która nie powinna mieć miejsca. O tragedii, która nie powinna dotyczyć młodych ludzi. O tragedii, której można było uniknąć.

Powieść Deb Caletti wywarła na mnie bardzo duże wrażenie, sama konstrukcja fabuły mocno działa na wyobraźnię, bo zaczynamy czytać w całkowitej niewiedzy. Jesteśmy wrzuceni w akcję, bez żadnych wskazówek i dopiero z każdym kilometrem dowiadujemy się więcej. Annabelle wydaje się być zwykłą nastolatką z problemem, który musi wybiegać, jednak ten bieg jest okupiony łzami, odciskami, skrajnym wyczerpaniem organizmu.

Mimo że ta powieść jest pełna żalu i cierpienia, to niesie nadzieję na lepsze jutro. Pokazuje, że trzeba walczyć o siebie i mówić gdy coś jest nie tak. Wierzę, że książka spodoba się czytelnikom tak jak i mnie i będzie o niej głośno, bo warta jest każdej minuty spędzonej na czytaniu. Bardzo polecam.