Błękit błyskawicy

Morderstwo w latarni.
Mówi się, że Agatha Christie zmieniła oblicze literatury kryminalnej. Jej książki sprzedają się do dziś w miliardach, są nieustannie wznawiane, z każdym rokiem przybywa jej nowych zwolenników. Była uważana za mistrzynię suspensu, zaś powieści miały kilka cech wspólnych ? przede wszystkim Christie uczy nas, że nic nie jest takie, jakie się wydaje, a także tego, że dysponując ograniczoną ilością postaci, zamkniętych na dodatek w danych pomieszczeniu, można wykreować niezwykłą atmosferę grozy, w której każdy wydaje się być podejrzany, a każdy szelest budzi niepokój.
W jej ślady poszła Anna Cleeves, która stała się znana polskim czytelnikom między innymi ze swojej serii ?Kwartet szetlandzki?. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona powieść pt. ?Błękit błyskawicy?, jest już czwartym tomem cyklu, który znów zachwyci nas swoim klimatem oraz przerazi tragedią, która rozgrywa się niemal na naszych oczach. Autorka przenosi nas w jedno z najbardziej oddalonych miejsc Zjednoczonego Królestwa po to, by przerazić nas morderstwem oraz uświadomić, że wraz z innymi gośćmi na wyspie oraz jej rezydentami, jesteśmy z uwagi na pogodę w pułapce. Tymczasem wśród niewielkiej grupy osób czai się morderca ? może być nim każdy i każdy może być jego ofiarą?
Powieść to doskonała gratka nie tylko dla miłośników twórczości Ann Cleeves, ale i dla wszystkich lubiących klimaty w stylu Agathy Christie oraz leniwie toczącą się akcję, wypełnioną jednak szeregiem wskazówek, które często prowadzą nam w ciemny zaułek oraz fałszywych informacji, które tworzą złudne wrażenie. Na Fair Isle przybywamy wraz z inspektorem policji rejonu Highlands i Wysp, Jimmym Perezem. Mężczyzna pojawia się tam jednak zupełnie prywatnie ? wychował się na wyspie, tu też od pokoleń mieszka jego rodzina. Do niej właśnie chce wprowadzić kolejną osobę, planuje bowiem ślub z Fran, artystką plastykiem, dla której również będzie to drugie małżeństwo. Tę przedślubną sielankę (o ile tak można nazwać uwięzienie na wietrznej i klaustrofobicznej wyspie), przerywa makabryczne wydarzenie.
W słynnym obserwatorium ptaków zostaje odnalezione ciało kobiety, administratorki ośrodka naukowego i prezenterki programów przyrodniczych, Angeli. Ktoś zaatakował ją w biurze latarni, wbijając nóż prosto w serce, a po śmierci ? przyozdobił jej włosy piórami, tworząc groteskową scenerię. Czy jej morderczynią była nastoletnia córka Maurice`a, męża Angeli? Kobiety dzień wcześniej się pokłóciły, a butna szesnastolatka wylała na włosy macochy kufel piwa. Czy niesnaski w rodzinie to jednak powód, by zabić, na dodatek traktując ciało zmarłej niczym teatralnego manekina i strojąc go w pióra?
Skoro to nie Poppy zabiła Angelę, to kto w takim razie jest odpowiedzialny za tę zbrodnię? Tego właśnie musi dowiedzieć się Jimmy choć jego sytuacja jest nie do pozazdroszczenia. Z uwagi na pogodę nie może liczyć na wsparcie z zewnątrz, tymczasem atmosfera na wyspie robi się coraz gorsza, coraz bardziej klaustrofobiczna, zaś uwięzieni na niej ludzie zaczynają być coraz bardziej nerwowi. Szczególnie, że wśród nich czai się morderca?
Jak zakończy się ta historia? Przekonamy się o tym dzięki lekturze niezwykle wciągającej i mrocznej powieści ?Błękit błyskawicy?, która po raz kolejny dowodzi mistrzowskiego warsztatu Ann Cleeves. Zarówno intrygująca fabuła, jak i sposób prowadzenia akcji w ten sposób, że każdy wydaje się być podejrzany sprawiają, że od książki wprost nie można się oderwać. Pochłaniamy ją łapczywie, podczas kiedy nasze kolejne spekulacje na temat tożsamości mordercy okazują się być błędne, zaś zakończenie ? jak zwykle zaskakujące. Jedyne co w tej sytuacji możemy zrobić, to poddać się paranoicznemu klimatowi książki, a po jej odłożeniu, z drżeniem serca oczekiwać na kolejny tom serii?

Kto czekał??? Ja bardzo! Uwielbiam serię szetlandzką ???? choć nie ma tu szczególnie krwawych zbrodni w ilościach hurtowych, to ciągnie mnie do Ann Cleeves. Dlaczego? Bo jest tu klimat, taki pełny, od początku do końca czuć wiatr, deszcz, upał, sztorm, czy co tam aktualnie występuje.. Widać surową urodę Szetlandów - skał, urwisk, morza, otwartych przestrzeni, nisko zawieszonych chmur. I mamy bohaterów z krwi i kości, ludzi twardych, skrytych, mających swoje tajemnice i swój świat, zamkniętych na obcych.
.
Jimmy Perez przywozi swoją ukochaną na rodzinną wyspę, aby ją przedstawić rodzinie i znajomym. Odbywa się przyjęcie na cześć ich zaręczyn. Wszystko jest dobrze, może poza sztormem, który odcina wyspę od świata. Niestety zamiast sielanki i czasu spędzonego z Fran, policjant dostaje od losu przymusową pracę - musi poprowadzić śledztwo. Zabita kobieta udekorowana jest ptasimi piórami.. Co to oznacza? Do czego prowadzi ten trop?
A zakończenie? Matko, co tam zaszło! Nadal mam szczękozwis ????
Świetna książka!

Po lekturze wcześniejszych, rewelacyjnych powieści z mrocznym, wyspiarskim klimatem z niecierpliwością wyczekiwałam ostatniej części "Kwartetu szetlandzkiego".

Jimmy Perez zabiera Fran na wyspę Fair Isle, by pokazać jej swoje rodzinne strony, a narzeczoną przedstawić rodzinie. Pogarszająca się pogoda odcina ich od świata, a w tym czasie na wyspie zostaje zamordowana znana ornitolożka. Kto może stać za tą zbrodnią? Czy mają z tym coś wspólnego rodzinne niesnaski? A może któryś z uwięzionych w centrum turystycznym gości miał powód by pozbawić ją życia? I co mogą oznaczać wplecione w jej włosy ptasie pióra?

Perez jako jedyny na wyspie stróż prawa, rozpoczyna trudne dochodzenie, podczas którego wychodzą na jaw również rodzinne sekrety. Klaustrofobiczny klimat mrocznej wyspy więżącej swych mieszkańców sprzyja kumulacji napięcia, nerwów, wzajemnych podejrzeń i oskarżeń.

Niemal czuć na twarzy siekący, lodowaty deszcz, zacinający wiatr, ale to nie on wyciska z oczu łzy. Wręcz wydaje się zbawienny, by ochłodzić szalejące, szczególnie pod koniec, emocje.

Jeśli nie znacie jeszcze tej serii, to gorąco ją polecam. Mi pozostaje do nadrobienia pierwszy tom "Czerń kruka", ale i bez znajomości początku historii mogę powiedzieć, że to jedna z moich ulubionych kryminalnych serii.

Kolejna krwawa zbrodnia, grono podejrzanych, wiele zwrotów akcji.

Błękit błyskawicy to zwodniczo intrygująca historia, taka miłosno-kryminalno-obyczajowa. Z każdą stroną napięcie rośnie, by na koniec dosłownie zmieść czytelnika z powierzchni wyspy. No no, aż takiego wyrachowania się po Ann Cleeves nie spodziewałam, ale nie powiem, zaimponowała mi! Chociaż trochę też zraniła, krzywdząc bohaterów, których naprawdę polubiłam...


Błękit błyskawicy to eksplozja wrażeń.
Podwójne morderstwo, zawiłe motywy zbrodni, wiele szokujących tajemnic z życia lokalnych mieszkańców.


Błękit błyskawicy to moim zdaniem najlepsza część Kwartetu Szetlandzkiego i mam cichą nadzieję, że nie ostatnia. Jestem niesamowicie ciekawa dalszych losów inspektora Pereza, choć gdyby się okazało, że kontynuacji nie będzie, to ten tom był wyjątkowo dobrym zamknięciem serii.