Blizny

Książka Lucy van Smit pt. "Blizny" zapowiadała się bardzo dobrze. Do kupna zachęciła mnie niska cena, piękna okładka i opis znajdujący się na tyle książki, ale musze powiedzieć, że się niestety zawiodłam.

Opowieść zapowiadała się naprawdę dobrze: główna bohaterka kochająca muzykę, rodzinne problemy (ojciec alkoholik, siostra chora na raka, matka, która odeszła dla innego), tajemniczy chłopak z przeszłością oraz młodzieńcza miłość. Brzmi nieźle, to totalnie moje klimaty. Dodatkowo jeszcze akcja osadzona w Norwegii, fiordy, wilki!

Według mnie zamysł był ciekawy, szczególnie wątek rodzinny, ale dalej coś nie wyszło. 15-letnia Nell zadurzona w chłopaku gotowa na totalnie wszystko. Rozumiem, że uwiodły ją te oczy koloru morza i szkła, ogólnie cały chłopak w wilczym futrze, którego adorowała większość dziewczyn, ale to i tak dla mnie mało realne.

Głupota Nell denerwowała mnie przed dwie pierwsze części, dobrze że w ostatniej się opamiętała. Zrozumiała powagę sytuacji i to mogę zrozumieć, nawet mi się podoba. Ale ten cały Lukas? Nie. Chłopak wychowany przez wilki i uratowany przez właściciela kopalni. Potem nieludzko traktowany w dzieciństwie, co bardzo wpłynęło na jego stan psychiczny. Chłopak lgnie do wilków, jest tak na nie zafiksowany, że jest gotów poświęcić za nie życie paru osób.

Muszę przyznać, że były momenty, które mi się podobały (ogólnie cała trzecia część jest nawet do zniesienia i dosyć dużo się dzieje), ale było ich tak mało, że niestety "Blizny" trafiają na moją czarną listę. Szczerze mówiąc żałuję, że zakupiłam tą książkę. Pewnie ją komuś oddam i może ten ktoś odnajdzie to, czym zachwycali się niektórzy recenzenci w internecie.