Bóg. Ludzka historia religii (twarda)

Co jakiś czas pojawiają się pozycje, które mają w zamierzeniach ukazać prawdziwe oblicze Boga. Czyli jakie? Jak powinien być Bóg przedstawiany? Jakie jest nasze o Nim wyobrażenie? Każdy zapewne ma swoją wizję Pana. Indywidualne spojrzenie na kwestie Jego uduchowienia i nadania wymiaru ludzkiego. A jak jest rzeczywiście?
Reza Aslan stara się nam przybliżyć oblicze Boga. Tego jedynego, chociaż różne religie mają swoje bóstwa. Ale wielu próbuje nadać Bogu ludzkie oblicze. Przecież on jest cały czas obok nas, może niewidoczny i niezauważalny, ale odczuwalny. Przecież w chwilach trudnych szukamy w Nim oparcia, miłości i nadziei. Liczymy na Jego wsparcie, odczuwalny gest, że jest blisko nas, że nie zostaliśmy opuszczeni. Ludzie stworzyli obraz Pana na swoje podobieństwo, jesteśmy przekonani, że On jest sprawiedliwy i pełen miłości, ale z drugiej strony też potrafi się czasami na nas nagniewać czy nas skarcić. Taki sprawiedliwy ojciec. Pragnący, aby Jego pociechy dążyły prawą i pełną miłosierdzia drogą na spotkanie z Nim.
W swoim najnowszym dziele autor ukazuje spory kawałek historii religii, przytacza genezę różnych religii, wskazuje jak powstawały, w jakich realiach historycznych i społecznych. Trąca o wierzenia ludzi, pokazuje ich wyobrażenie o Bogu i jego mocy. Ważne jest to, że autor niczego nam nie narzuca, obiektywnie przedstawia wydarzenia sprzed tysięcy lat. Wiele pracy włożył w przygotowanie takiego dzieła, w zdobycie informacji i ich uporządkowanie. Ciekawym zabiegiem jest umieszczenie na końcu książki przypisów, w których autor wyjaśnia kwestia omawiane w lekturze, ale też daje impuls do sięgnięcia po więcej innych opracowań. Sieje w nas ziarnko ciekawości, który jak tylko wykiełkuje będzie drążyło temat skutecznie.
To opracowanie jest napisane dość trudnym językiem, wymaga skupienia i refleksji. To nie jest lektura do kawy, to dzieło, którym trzeba się smakować powoli i w wielkim skupieniu. Ale satysfakcja jest ogromna, zwłaszcza, że pojawiają się chwile refleksji i zadumy. Staramy się stworzyć obraz Boga w swoich wyobrażeniach i nadać mu odpowiedni wymiar.
?Ja i wielu innych ?Jedynym? nazywam Boga. Jednak Bóg, w którego wierzę nie jest spersonifikowany. Jest Bogiem zdehumanizowanym, nieposiadającym formy materialnej. Jest to Bóg będący czystym istnieniem ? nie posiada On ani imienia, ani natury, ani też osobowości?.
Pochyl się nad tą lekturą i spróbuj sam, indywidualnie, biorąc pod uwagę swoje przekonania, odczucia i wyobrażenia odpowiedzieć na zadane pytania:
?Jaki jest Bóg??
?Czy Bóg jest ożywczą siłą, która łączy wszystkie żywe istoty, jak zdawali się wierzyć nasi prehistoryczni przodkowie? A może jest On deifikacją sił natury, jak uważali dawni Mezopotamczycy? Może abstrakcyjną siłą, która przenika kosmos, jak chcieli niektórzy starożytni Grecy? Może jest uosobionym bóstwem, które wygląda i zachowuje się tak, jak my? A może naprawdę jest człowiekiem??
Polecam tę lekturę. Jestem przekonana, że jest nie tylko wielką skarbnicą wiedzy, ale i asumptem do dalszego poszukiwania i definiowania Pana, stworzenia własnego obrazu naszego Stwórcy. Pójdźcie za radą i słowem autora:
?Tak więc wybór należy do ciebie. Uwierz w Boga albo i nie. Definiuj Go, jak chcesz. W każdym razie pójdź za przykładem naszych mitologicznych przodków Adama i Ewy i skosztuj zakazanego owocu. Nie musisz się bać Boga. Ty sam jesteś Bogiem?.

Od samego początku książka autorstwa Pana Rezy Aslan pt. Bóg. Ludzka historia religii wzbudziła, we mnie ogromne zainteresowanie ze względu na to, czym mnie zaskoczy autor opisujący swoje przemyślenia w podjętym głównym temacie religijnym zawartym w tajemniczo nadanym jej tytule.

Dla mnie w odbiorze najistotniejszy był napisany przez autora wstęp, gdyż ujawnia w nim, jak on widzi Boga i kim on jest dla niego jako postać pod każdym możliwym względem. Przyznam, że rozumiem go, bo wiadomo, gdy będąc, nastolatkiem ma się różne rozważania w tym niełatwym do pojęcia religijnym świecie pełnym rozważań. Najważniejsze było dla niego, że ktoś taki jak Bóg istnieje.

Ujęła mnie pozytywnie otwartość religijna autora i to, że potrafi analityczne umieścić swoje zarysy obserwacji zdobytej wcześniej wiedzy, aby móc lepiej się w nią zagłębiać.

Nie można tego nie zauważyć, że autor jest osobą odważną i lubi rozważania, a nawet polemikę, która wyzwala w nim ciągłej chęci gromadzenia wiedzy na tematy religijne związane z początkiem powstawania ludzkiej historii wzbudzająca z czasem w nas ciekawostkę na zasadzie jego odkrywania, w jaki sposób on zaistniał, czy pozostawili ślady, jak oni żyli, jacy byli tak naprawdę ludzie ją tworzący?

Na słowa uznania zasługuje Pan Tomasz Sikora dzięki, któremu przekaz przetłumaczonego tekstu jest dla mnie zrozumiały.

Uważam, że zamieszczone treści w tej książce są wartościowe, bo nie zawsze mamy wiedzę w dziedzinie odkryć religijnych, co działo wcześniej, a co pozostało z tego, co już było i już nie wróci.

Interesujące były dla mnie informacje na temat, w jaki sposób powstawały religie, jak autor odniesie się do źródeł wiedzy zamieszczonych w przypisach, które zostały w bardzo precyzyjnie wyjaśnione na samym końcu, a również przykuły moją uwagę rysunki, zdjęcia z miejsc, które dają wiele do wyciągnięcia wniosków, gdy się przyjrzymy z bliska, że są warte zobaczenia.

Autor zaskoczył mnie pozytywnie tym, że nikomu nie narzuca własnych idei dotyczących rozważań o tym, co było i jest, gdyż dla niego nie ma słów niemożliwych do pojęcia z tego względu, że pozwala nam mieć wolną wolę i uświadamia, że nie należy się obawiać istnienia Boga.

To nie jest łatwa książka, ale sprawi, że wiele można zrozumieć dzięki wyjaśnieniom autora na tematy skomplikowanych pojęć religijnych, które mają, z czasem wpływ na nasze życie o ile pozwolimy, aby było lepsze i bogatsze.


Warto przeczytać tę książkę.

Przedstawiona historia powstawania różnych religii jest na tyle klarowna na ile pozwalają dotychczasowe badania. Nasuwający się wniosek jest taki, że głównie służyły za narzędzie podporządkowania różnego rodzaju osobnikom ( władcom, mesjaszom itp} ułatwiające utrzymywanie władzy i realizacji własnych celów a nie jako sposób do poznania Boga (Logosu }. Stwierdzenie, że ewolucja spowodowała iż mózg ludzki ma tendencje do wyszukiwania Boga można przyjąć jako hipotezę. Nie ma takich badań potwierdzających istnienia czegoś ( duszy} o takich skłonnościach. Twierdzenie , że przez określenie Bóg należy rozumieć wszystko, cały Wszech świat łącznie z nami jest do przyjęcia pod warunkiem, że nie ma różnicy czy wierzymy czy nie gdyż w tej sytuacji nie ma to wpływu na nas. Jeżeli przyjmiemy istnienie transcendencji to Wszechświat nie jest tożsamy z Bogiem ale wtedy jaka korzyść spływa na wierzących ? Generalnie historia religii tak, wnioski wypływające z niej i Nauki niezbyt jasne.