Bohater

Czy zło można wymazać... innym złem? Gdzie kończy się cienka granica pomiędzy sprawiedliwością, a zwykłą chęcią zemsty?
Gdy w Moskwie dochodzi do serii brutalnych morderstw, pułkownik Nikiszina podskórnie czuje, że to dopiero początek rozpędzającej się bestialskiej spirali. Czy uda mu się wygrać wyścig z nieubłaganie upływającym czasem i schwytać zabójcę nim ten dokończy swoją morderczą grę?

O twórczości Wiktora Mroka słyszałam już niejednokrotnie, jednak nigdy wcześniej nie miałam okazji zapoznać się z jego piórem. Cóż, już teraz wiem, że było to spore przeoczenie. Autor posługuje się przystępnym i przyjemnym w odbiorze stylem, a drobiazgowe i plastyczne opisy sprawiają, że poszczególne sceny pojawiają się w naszej wyobraźni niczym filmowe klatki. Klatki niezwykle krwawe i brutalne - jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, historia ta była momentami równie odrażająca, co fascynująca, a to już spora sztuka!

"Bohater" to kryminał, który angażuje czytelnika już od pierwszych stron i szczerze mówiąc nieco obawiałam się, że na tle tak mocnego początku cała reszta może wypaść dosyć blado. Całe szczęście autorowi udało się utrzymać spore tempo wydarzeń, a przy tym równocześnie budować coraz to większe napięcie, które nie pozwalało na chociażby chwilowe oderwanie się od lektury. Było mrocznie, bezdusznie i piekielnie intrygująco, a gdy dodamy do tego odrobinę czarnego humoru i genialne w swojej złożoności zakończenie, otrzymujemy kawał rasowego przedstawiciela gatunku. Zdecydowanie polecam!

W ramach mojej tegorocznej akcji poznawania twórczości polecanych autorów wybór padł między innymi na Wiktora Mroka i najnowszą książkę z pułkownik Aloną Nikisziną. To kolejna powieść z cyklu osadzonych w Moskwie kryminałów, ale tym razem sprawdziłam, że można je z powodzeniem czytać bez znajomości wcześniejszych części.

Już okładka sugeruje, że zbrodnia będzie krwawa, ale nie spodziewałam się, że sprawca pójdzie na rekord Guinnessa pod względem ilości morderstw popełnionych w najkrótszym czasie. I to morderstw naprawdę brutalnych i tak skrupulatnie zaplanowanych, że mimo iż ?kostnica zaczyna pękać w szwach? zespół śledczy tropów ma tyle, co na lekarstwo. Prowadzenia sprawy nie ułatwia też fakt, że bezwzględny morderca na ofiary wybiera osoby żerujące na ludzkim nieszczęściu, oszustów i krętaczy, przez co dla dużej części społeczeństwa staje się wręcz bohaterem.

Na Alonę Nikiszinę i jej zespół czeka mozolne zadanie, ale każdy kolejny trup zdaje się przybliżać ich do rozwiązania sprawy, a poszczególne wątki początkowo zupełnie oderwane zaczynają znajdować części wspólne. By odkryć motywy, będą musieli sięgnąć również w przeszłość strzegącą zazdrośnie swych tajemnic. Tylko czy to wystarczy, by złapać nieuchwytnego sprawcę?

To historia, którą czytałam z ciekawością i sporymi emocjami. Makabryczne sceny zbrodni działały na moją wyobraźnię, a chęć poznania sprawcy i jego motywów sprawiała, że kartki przewracały się same. Czy jednak ciepła i radosna wręcz atmosfera w zespole śledczym była celowym równoważnikiem opisywanych okrucieństw? Wydawało mi się, że brak tropów i kolejne zbrodnie, którym nie udało się zapobiec będą budzić frustrację przynajmniej części zespołu. A może to właśnie ich sposób na odreagowanie rzeczywistości? W każdym razie ta wesoła kompania zyskała moją dużą sympatię z energiczną i charakterną Aloną Nikisziną na czele.

Autor doskonale balansuje pomiędzy okrutną zbrodnią, skrupulatnie prowadzonym śledztwem i życiem osobistym bohaterów tworząc powieść wciągającą od pierwszej do ostatniej strony i pozostawiając czytelnika z niemożliwym do przewidzenia zakończeniem. Przynajmniej takie było dla mnie. A może i Wy spróbujecie zmierzyć się z mroczną wyobraźnią Autora?

Dziś spędzimy czas przy twórczości Wiktora Mroka, a mowa o książce pt. ?Bohater?. Pierwszy raz miałam przyjemność czytać książkę, gdzie akcja rozgrywa się w Rosji, a dokładnie w Moskwie. Przed wami kawał fantastycznego kryminału, gdzie momentami denerwowałam się, bo mogłoby już się wyjaśnić albo już myślałam, że zaraz złapią mordercę, a tu wywinął mi taki numer, że głowa mała. Wiem, że nie powinnam na początku wspominać zakończenia, ale uprzedzam, że nie będzie takie typowo standardowe, jakie można spotkać w książkach tego gatunku, i to według mnie jest bardzo na plus. Jestem pewna, że zakończenie podzieli czytelników na tych, którzy lubią takie zakończenia, a inni oczekiwali innego. Wżyciu jest całkiem inaczej niż w książce, i to mega plus dla autora. Opisów książki jest dużo, więc np. na stronę wydawnictwa w celu poznania, o czym mowa. Na początku myślałam, że to seria, lecz to osobna historia, więc można czytać, nie znając poprzednich. Po tej pozycji z całą pewnością będę nadrabiać, bo spodobał mi się klimat, jaki autor stwarza w swoim twórczościach. Uwaga pierwszy raz ?polubiłam? naszego mordercę, a to za sprawą, że każdy jego ruch był naprawdę dobrze przemyślany i nieźle grał na nosie wydziałowi kryminalnemu. Zawsze zastanawiałam się co siedzi w głowie takiego typa, który morduje w jakimś sobie tylko znanym celu. Ile czasu poświęca, żeby poznać swoje ofiary albo ile czasu potrzeba i co potrzeba, żeby porwać lub zabić daną osobę. Tutaj wielki plus dla autora, że od początku do końca naprawdę ciśnienie jest podwyższone i nie maleje z biegiem czasu. W każdym rozdziale zawsze coś, więc (tak jak było w moim przypadku) będziesz zabierał/ła książkę wszędzie tam, gdzie będziesz musiał/ła iść. :p Czas jest tutaj na wagę złota, a morderca gra na nosie każdemu, kto choć na chwilę myśli, że już zbliżył się do odkrycia, kim jest mężczyzna, który nie zna litości. W książce poznasz punkt widzenia i przemyśleń wydziału śledczego oraz naszego mordercy, więc porównasz etapy i w jaki sposób wszystko jest zaplanowane oraz jak daleko bądź blisko jest się rozwiązania zagadki. Polecam i mam nadzieję, że spodoba się wam tak bardzo jak mi.