Braciszek

"Dziecko będzie rosło, tak. Ale pozostanie niewidome, nie będzie chodzić ani mówić, a kończyny nie będą mu posłuszne, ponieważ mózg nie przekazuje tego, co powinien. Będzie umiało płakać, czy pokazać, że jest mu dobrze, ale nic ponadto. Pozostanie na zawsze noworodkiem." Czy takie słowa chce usłyszeć rodzic o swoim nowonarodzonym dziecku? Oczywiście, że nie. I dramat choroby nie dotyka tylko dziecka oraz rodziców, ale kładzie się cieniem także na rodzeństwie. Z chwilą, gdy rodzice informują swoje dzieci o niepełnosprawności ich braciszka, zmienia się wszystko. Kończy się beztroskie dzieciństwo. Autorka dzieli książkę na trzy części: powieść starszego brata, młodszej siostry oraz młodszego brata. A każda z tych opowieści jest inna, choć dotyczy życia w tym samym domu, z tymi samymi problemami. Każdy z tych trojga stara się poradzić sobie z tą trudną sytuacją. Starszy staje się w pełni obecny w życiu chorego brata. Postanawia powiedzieć mu świat przez słowa, dotyk i węch (braciszek nie widzi). Całkowicie zarzuca całe swoje dotychczasowe życie i oddaje się bez reszty braciszkowi. Młodsza siostra przeciwnie. Wypiera istnienie brata, którego niepełnosprawność budzi w niej odrazę i gniew, z którym ciężko jest jest walczyć. Najmłodszy brat, ogromnie empatyczny i wrażliwy robi wszystko, aby wynagrodzić rodzicom wszelkie smutki, które powodowała choroba brata. Braciszek wypełnia każdą jego myśl, każde działanie, zabierając istnienie młodszego brata. Ta książka jest bardzo wzruszająca i pokazuje, że każdy inaczej radzi sobie (bądź nie) z nieszczęściem. Choroba dziecka powoduje chorobę całej rodziny, z której wydaje się nie ma lekarstwa nawet po latach. Poranieni ludzie żyją według schematów wypracowanych podczas istnienia z chorym członkiem rodziny. Choroba ma wpływ na całe ich życie. Ale może razem, przy pomocy miłości da się jednak złagodzić jej skutki i przekłuć ją w coś z czego wyniknie dobro? Książka rozmiarów niewielkich, ale pokład emocjonalny ogromny!